Vikan - 12.12.1963, Blaðsíða 4
ÞÉR MUNUÐ STRAX
F A L L A
FYRIR HINU NÝJA
í HVERJUM ÞRÆÐI
Já, allsstaðar, um inittið,
mjaðmir og bakið er Lycra,
blandað Bri-nyloni. Það
gerir yður grennri og fal-
iegri og fjarlægir þessa
óþörfu sentimetra. Iittle Xtra með Lycra er léttara, sléttara
og mýkra viðkomu, svalara og cndingarbetra cn nokkru
sinni fyrr. Það þvæst á augabragði í þvottavélinni og
vatnið rennur úr því á stundinni. Yður hefur aldrei
dreymt um að mjaðmabeiti gæti verið eins gott og þægi-
lcgt og little Xtra með Lycra er. little Xtra er til í
hvítum eða svörtum lit. Allar stærðir. — Komið, skoðið
og reynið little Xtra strax í dag.
Menning, ómenning ...
Háttvirti Póstur!
Mér líkar ekki þetta bölvað
bull, sem þú ílytur frá hinum
og þessum, um allskonar smá-
málefni. Ég vil hafa bókmennta-
legar umræður og karp um mál-
aralist. Það er mikil nauðsyn að
fara að karpa um íslenzka mál-
aralist. Alveg sama svarthöfða-
hrútamarkið er á mörgum þess-
um klessumálurum, og á atóm-
skáldunum.
Svo eru nú kvikmyndirnar.
Engin bíó á að reka hér á landi,
nema fyrir ríkisins hönd, og und-
ir umsjón háskólaráðs. Banna
verður allar eða flestar Holly-
wood-myndir og aðrar slíkar.
Kvikmyndatæknin er dásamleg-
asta tækifærið til að bæta heim-
inn. í stað þess er hún notuð
af samvizkulausum og ómennt-
uðum vanhugsjónamönnum, til
að afmennta mannkynið fyrir
æsilegan gróða, sem spillir þeim
svo sjálfum meir og meir unz
að djöflum verða, fyrir andlátið
og eftir það.
Atómljóð, klessumálverk og
nútíma ómenningarkvikmyndir
verður að banna hér á landi.
Einnig innflutning vasabrots-
bóka um glsepi og ástavellu,
nema snilldarmark beri, svo
sem sögur um Ellery Queen og
nokkrar fleiri. Þá eru tímarits-
tuskur eins og Nýtt úrval, Sjón
og Saga, Stjörnur (eða Stjarnan)
og ýmiss fleiri eitt af því sem
leggja verður niður með dóms-
valdi.
Ég sakna alltaf rits Vilhj. S.
Vilhjálmssonar. Það var skyn-
samlegt í efnisvali og þannig er
líka ritið Satt. Einstaka sinnum
kemur það að vísu fyrir, að þessi
sorprit flytja greinar um merki-
legt efni, en þær eru þá alltaf
ófullnægjandi og lélega þýddar.
Oftast hægt að fá miklu fyllri
og betri fræðslu annarsstaðar.
Viltu ekki, Póstur góður, fara
með þetta bréf til hans Bjarna
okkar Ben. Hann hefir fyrr sýnt
lofsverðan áhuga, en virðist held-
ur vera farinn að „dala“, gagn-
vart sorpritunum og öðrum
ómenningarvotti. Svo mætti taka
til bæna rithöfundafélag hinna
Moskvurauðu skrifmanna. Það
verður að láta biskupinn og
prestana biðja fyrir þeim á stóln-
um og ef það dugar ekki, þá
lögbjóða þeim reglur. Svo má
gefa mönnum þessara stofnana
gott hangiket að borða, með sósu
út á og benda þeim á gott efni
til að flytja. T.d. Uppruna teg-
undanna eftir Darwin og sögur
eftir Dickens, Scott og Marryat.
Og svo er það Pósturinn í Vik-
unni, hann gæti flutt meira af
stökum, t.d. eftir mig, eða rit-
stjóra sinn, eða Gísla Ástþórs-
son og Helga Sæm. Og ætla ég
að byrja:
Lygnir meðan lengra gaf
og leita að smáum munum,
segir Magnús sögur af
sjálfum afrekunum.
Vísa þessi er um sjóhetjuna
Magnús Lúðvíksson, eina mann-
inn, sem líkist Cook sæfara hin-
um enska, eður Robinson Krusoe.
Sælir til jóla!
Sfinx Ósíris.
Faðir vor .. .
Kæri Póstur!
Ég er ekki vanur að skrifa
blöðum, og skrifa raunar aldrei
bréf til eins eða neins. En nú
fannst mér, að ég yrði að fá svar
og koma um leið ákveðinni
spurningu á framfæri. Þannig
er mál með vexti, að ég var að
hlusta á messu í útvarpinu og
presturinn var að fara með Fað-
ir.vorið. Nú hef ég sjálfsagt heyrt
farið með faðirvorið mörg þús-
und sinnum, svo það var út af
fyrir sig ekki neitt nýtt fyrir mig.
En nú tók ég eftir einni setn-
ingunni í þessari alkunnu bæn
og fannst hún eitthvað skrýtin.
Svo ég hafði hana yfir, aftur og
aftur, en það er alveg sama.
Ég skil ekki, hvað átt er við.
Það er þessi setning: „Fyrirgef
oss vorar skuldir — svo sem
vér og fyrirgefum vorum skuldu-
nautum“. Nú er þetta bæn til
guðs og mér er spurn: Er verið
að segja guði almáttugum fyrir
um það, hvernig hann eigi að
fara að því að fyrirgefa. Að hann
eigi nú að bera sig til við það
„svo sem vér og fyrirgefum.
Ég er ekki kirkjurækinn mað-
ur, en það kemur fyrir, að ég
fer með faðirvorið með krökk-
unum mínum á kvöldin, þegar
þau eiga að fara að sofa. Það
er nú mín persónulega guðfræði,
en síðan ég uppgötvaði þessa
smekkleysu, hef ég blátt áfram
sleppt þessum hluta setningar-
innar og segi aðeins: „Fyrirgef
oss vorar skuldir“ Nú langar