Vikan - 12.12.1963, Blaðsíða 29

Velrartízkan-i verzlunum
horgarinnar
BABY JANE
FRAMIIALD AF BLS. 21.
kinkaði kolli. „Drap hún líka
ekki einhvern, ha?“
„Það er sagt, að hennar sé
leitað, af því að hún er „grun-
uð um morð“. Ég geri ráð fyrir
að það tákni, að hún hafi gert
það. Það var einhver kona, sem
tók til hjá þeim“. Katherine
hristi höfuðið. „Manstu, við sá-
um hana í sjónvarpinu í vik-
unni sem leið. — Blanche Hud-
son“.
Það rumdi eitthvað í Paul til
samþykkis, og svo héldu bæði
áfram að lesa í hljóði. Katherine
sá, að Edwin nokkur Flagg
hafði verið lagður í sjúkrahús,
því að honum hafði verið sýnt
banatilræði. Blaðið birti mynd
af honum og móður hans, sem
komið hafði í heimsókn til hans.
Þá sagði blaðið einnig, að taska
frú Stitt hefði fundizt í skáp í
í húsi Hudson-systra.
„Heldurðu, að hún hafi raun-
verulega drepið hana?“ sagði
Kath hugsi.
Paul kinkaði kolli. „Ég býst
við því“.
„Hún hlýtur að hafa gert það.
Ég á við, annars hefðu þær áreið-i
anlega fundizt strax. Veslingur-
inn hún Blanche Hudson — hún
var sannarlega búin að þola
nóg“. Hún lét blaðið detta á gólf-
ið 03 teygði hressilega úr sér.
„Hvenær koma Martin-hjón-
in?“ spurði hún svo geispandi.
„Ha?“
„Martin-hjónin, Stan og
Glenna. Þú bauðst þeim. Hvenær
sögðust þau ætla að koma?‘
, Klukkan þrjú, býst ég við,
milli þrjú og hálf fjögur".
Kath gretti sig. „Fá að drekka,
ha?“ .
„Já, ég býst við . . .“
„Nú, ef svo er, þá verður þú
að skreppa í búðina á horninu,
okkur vantar allt — brennivínið,
m?.t, yfirleitt allt“.
„Allt í lagi, þá það . . .“
„Nú, viltu ekki reyna að koma
þér af stað“.
„Ha?“
„Klukkan er næstum orðin
tvö. Ef þau koma klukkan þrjú,
verður þú að fara strax. Ég verð
l!ka að taka til í húsinu“.
„Ókei“.
Þegar Paul Singer var búinn
að raka sig tuttugu mínútum
síðar, gekk hann út að bílskúrn-
um, en varð þess þá var, að
grái bíllinn. sem hann hafði séð
áður, hafði verið skilinn þannig
eftir, að hann gat ekki komið
sínum bíl út á götuna. Það fauk
dálítið í hann„ en þegar hann
litaðist um, sá hann kerlingarn-
ar hvergi, svo að hann afréð að
grípa til sinna ráða, eins og hann
hafði svo oft orðið að gera. Hann
kallaði á Kath. og sagði henni
að hjálpa sér. Hún kom iit, sett-
ist upp i bílinn til að stýra, en
Paul bjó sig undir að ýta. Með-
an Paul stritaði við það, gerði
Kath uppgötvun, sem hafði þau
áhrif á hana, að hún stökk næst-
um út úr bifreiðinni.
„Hvað er að?“ spurði Paul.
„Hvað . . .“
Kath gi'eip skelkuð um hand-
legginn á hounm.
„Hver heldur þú, að eigi þenn-
an bíl!“ sagði hún og stóð á
öndinni. „Hann er merktur
Blanche Hudson!“
Hún hafði kastað upp, hún
mundi það. Henni hafði orðið
illt af mjólkinni, því að hún var
svo köld. Maginn hafði skilað
henni strax aftur. Hún hafði
fengið ógurlegar kvalir, og svo
kastaði hun upp. Hendur höfðu
lyft henni og reynt að láta fara
vel um hana. Þegar hún leit upp,
sá hún að Jane virti hana fyrir
sér með einkennilegum svip.
,Farðu með mig heim!“ hvísl-
aði Blanche. „Ó, Jane — ég þoli
þetta ekki lengur! Ég er hrædd
. . . hrædd . . .“
En það var eins og í henni
væri einhver önnur vera, sem
hristi höfuðið og segði: Það
skiptir ekki máli. Það skiptir
engu máli, hvort þú ert hrædd
eða ekki . Þú hefur kallað þetta
yfir þig, og það er ekkert, sem
þú getur gert til að stöðva það
núna.
En rödd hennar hélt áfram að
kvarta: „Elsku Jane, lóttu mig
ekki deyja . . . ekki hérna! Mér
er svo ægilega heitt . . .“
Jane varð enn daprari á svip-
inn, en hún hlustaði líka á ein-
hverja innri rödd. „Ég hefði ekki
átt að fara með þig“, sagði hún.
„En ég — ég vildi ekki vera
ein - þegar þeir fyndu mig.
Ég ætlaði ekki að meiða neinn
— aldrei — ég vissi ekki . . .“
Rödd hennar þagnaði.
„Hjálpaðu mér“, hvíslaði
Blanche. „Þú verður!“ Hún
reyndi að seilast til systur sinn-
ar, en gat ekki hreyft höndina.
Hún varð að fá Jane til að skilia
þetta. Hún varð, áður en það
yrði um seinan. „Jane, hlust-
aðu á mig . . .“
„Ég ætlaði ekki . . .“ tautaði
Jane.
„Farðu og sæktu hjálp“, sa?ði
Blanche biðiandi. „Jane, perðu
það . . .“ Jane starði aðeins á
hana, og í svip hennar sást ekk-
ert nema vakin angist. ..Jane, þú
verður! Ef þða væri ekki þín
vegna . . .“
Nei! Sá hluti hennar, sem und-
ir hafði verið. brautzt nú allt í
einu upp á yfirborðið og hróp-
aði ofsalega: Nei, þú mátt ekki
pkrökva að henna framar! Ekki
núna. Þú verður að segja sann-
leikann. Ekkert annað skiptir
máli. Þú verður . . .
Og þá var eins og hún rynni
saman í eina heild í sjálfri sér.
Hún var ekki lengur hrædd, og
Framhald á bls. 30.
Þau mistök áttu sér stað í
myndafrásögn af vetrartízkunni
í verzlunum borgarinnar (48.
blað, 28. nóv.), að nöfn á við-
komandi verzlunum féMu niður
með þrem myndum. Það leiðrétt-
>
HJÁ BÁRU:
Glæsilegur kvöldkjóll úr silkibrok-
ade, alfóðra.ður mjúku silkiorgandi.
Grunnur hvítur með rauðum og bleik-
um rósum, efnið allt víroíið, gerð og
litir svo íburðarmikið að minnir á
austurlenzkt ævintýri. Klauf upp í
pilsið á annarri hlið. Langt silkisjal
fylgir, sterk rauðbleikt eins og einn
af rósalitunum. Vinsældir síðra kjóla
aukast ár frá ári. I>eir fást frá 4000.00
kr. en þessi kjóll er talsvert dýrari.
Hanskar eins og á myndinni úr hvítu
nyloni, fást líka í búðinni — verð
kr. 295.00.
>
Markaðurinn,
Laugavegi:
Tveir stuttir kvöldkjólar. T.v. er
brúnn með litlum blúndu-bolerojakka,
aisaumuðum perlum og palliettum og
kostar liann kr. 2295.00. T.h. er mjög
íburðarmikill kjóll úr svörtu alsilki-
chiffon, en á innra pilsinu cru rauð-
ar og blcikar rósir, sem fá á sig dul-
arfulian og töfrandi blæ í gegnum
svart hálfgagnsætt ytra pilsið. Þessi
kjóll kostar kr. 5485.00.
ist hér með og vísast nm leið til
þessa næst síðasta tölublaðs
VIKUNNAR, þar sem myndirn-
ar eru stærri og sjást greini-
legar en hér.
<
Guðrúnarbúð
Klapparstíg 27;
Svissnesk regnkápa í grænbláa litn-
um, sem nýlega hefur aftur komizt
í tízku. Kápunni fylgir slá, eins og
mörgum flíkhm núna, og eru litlir
vasp.r á hliðum hennar, en bundið
belti í mittið. Verð: kr. 2100.00.
VI KAN 50. tbl. — 29