Vikan - 12.12.1963, Blaðsíða 50

eða nei, því að hann hefði tal-
ið sér sjálfum trú um, að hann
ætti ekki að taka ákvörðun í
rnálinu. Hún hafði meira að
segja gert ráð fyrir, að hún yrði
að lokum að grípa til kænsku-
bragða til þess að veiða hann
í hjúskapargildruna. En svo mik-
ið var víst, að hún hafði ekki
haft neinn keppinaut, öll þessi
ár. En nú . . . Faith Kamden sem
keppinaut! Ef hún reyndi að
bola henni frá — veslings blindri
stúlkunni — mundi fólk áfell-
ast hana. Þetta var sálarkvöl.
Framtíðardraumar hennar voru
fahnir í rúst, og verst var þó
að hún elskaði hann svo inni-
lega sem henni var unnt að
elska nokkra manneskju.
— Ég get ekki hætt á svip-
stundu að láta mér Þykja vænt
um þig, sagði hún rólega. -—
Við höfum verið betri vinir en
svo, Simon.
— Er það svo að skilja, að þú
viljir ekki vinna hjá mér eftir
að ég giftist? spurði hann.
Hún brosti og svipurinn var
tvíræður. Nei, hún ætlaði sér
ekki að gefa upp vonina um að
ná í hann að lokum, þó hann
giftist:
— Auvitað vil ég verða hjá
þér áfram, sagði hún. Það væri
nú annaðhvort. Ég hef aðeins
ieyft mér að vera opinská og
hreinskilin við þig, góði. Mund-
ir þú ekki hafa farið eins að, ef
þú hefðir verið í mínum spor-
um?
— Líklega, sagði hann. — En
eigi að síður langar mig til að
þú óskir mér hreinskilningslega
til hamingju.
— Það geri ég, sagði hún hlý-
lega. — En mér veittist talsvert
erfitt, fyrst í stað, að hugsa mér
þig og Faith Hamden í þessu
r
Nýir íslenzkir danslagatextar
við öll nýjustu danslögin. —
Sendið kr. 25.00 og þið fáið
heftið sent um hæl burðar-
gjaldsfrítt.
Nýir dansiagatextar
Box 1208 — Reykjavík
___________________________I
sambandi — þó hún sé geðsleg
stúlka og þó henni sé vorkunn.
Hefurðu . . . Hún hikaði augna-
bilk, en hélt svo áfram. — Hef-
urðu verið ástfanginn af henni
lengi?
— Ef svo hefur verið þá hef ég
ekki gert mér það ijóst, sagði
hann. — Finnst þér það fráleit
skýring?
- í rauninrú ekki. Það er
enginn hægðarleikur að útskýra
eða skilja mannlegar tilfinning-
ar. Ég hugsa að þegar að er gáð,
vitum við afar lítið um okkur
sjálf og tilfinningar okkar.
— Alltof lítið, sagði hann. —
En samt þætti mér vænt um að
þú tryðir á tilfinningar mínar
í hennar garð . . . Röddin varð
dálítið ertandi: — Mig tæki afar
sárt ef þú værir óánægð með
konuvalið mitt!
Hún gat ekki á sér setið að
spyrja: — Heldur þú að þú
mundir kannske sakna . . . sakna
vináttu minnar?
— Auðvitað mundi ég sakna
hennar, Joan. Að þú skulir
spyrja svona!
Þau höfðu labbað áfram veginn
meðan þau voru að tala saman,
og nú voru þau komin heimundir
húsið hans. — En hverskonar
framtíðaráform hefur þú eigin-
lega sjálf, Joan? spurði hann. —
Það er eiginlega mál til komið,
að þú farir að hugsa um að gift-
ast líka.
Ilún roðnaði og svaraði með
talsverðri ákefð: — Ég þykist
hafa meir en nóg að gera, að
hugsa um þig, þó ég hugsi ekki
um sjáfía mig L'ka.
Simon kunni ekki sem bezt
við þessar nýju kringumstæður.
Hann var trúlofaður! Fyrir að-
eins einni viku hafði honum ékki
dotiið í hug að giftast. En til-
hugsunin um Faith gerðu aug-
un blíð og skapið hlýtt. Hún
hafði virzt svo einmana þarna
í rúminu í sjúkrahúsinu. Til-
finningin sem hún vakti hjá hon-
um hlaut að vera ást, það hlaut
rð hafa verið ást frá upphafi,
þó hann hefði ekki gert sér það
ljóst.
Þau fóru inn í húsið og hann
gekk beint að skrifborðinu. —
Hefur nokkuð áríðandi komið
fyrir? spurði hann að venju.
— Það er líklega aðeins ein
heimsókn, sem skiptir nokkru
máli, sagði hún.
Hann leit á bréfin. -— Og hvað
var það? spurði hann.
— Það var einhver Ralph Ma-
son. Hann kom í skrifstofuna.
Hann sagði að þið hefðuð hitzt
í Exeter.
— Æ — já, Mason læknir —
jú, ég kannast við hann. Hann
er með einhver áform um að
gera eitthvað fyrir gamla fólk-
ið. En ég var ekki alveg klókur
á honum. Hvernig leizt þér á
hann? Fannst þér þetta vera
sæmilegur maður?
— Já, hann var einstaklega
viðfeldinn. En ég átta mig nú
ekki almennilega á honum samt.
Hann er ekki eins og fólk flest.
— Hm! muldraði Simon með-
an hann var að lesa bréfin. —
Hann var ekki seinn á sér að
kynna sig fyrir mér.
•—• Hann minntist sérstaklega
á að hann væri kunningi Clare.
En þá vissi ég ekki hver hún
var, skilurðu.
— Þau eru miklir vinir.
■—• Mér skildist það á honum.
Hann lagði mikla áherzlu á það,
og ég fór að hugsa um hvort
þú þekktir hana líka. En nú er
svo að sjá, sem þú hafir ekki
þekkt hana nema í nokkra daga.
— Alveg rétt, sagði Simon
dræmt. Hann langaði ekkert til
að tala um Clare.
•—• Hr. Mason sagðist ætla að
hringja til þín á morgun. Ég
held að hann hafi ætlað að stinga
upp á að þið borðuðuð hádegis-
verð saman eða miðdegisverð •—•
eftir því hvort þér hentaði betur.
— Það yrði þá fremur mið-
degisverður, sagði Simon stutt.
Hann var ekki beinlínis hrif-
inn af manninum. Honum varð
litið á Joan og spurði allt í einu:
— Hvað er að?
Framhald í næsta b'aði.
I FULLRI ALVÖRU
FRAMHALD AF BLS. 2.
þar sem algengast er að fólk
þurfi að komast yfir veginn.
í vetur verður vegurinn háll
og sleipur, iila lýstur og eri'ið-
ari yfirferðar en nokkru sinni
áður. Þar eiga eftir að verða
mörg slys — og kannslce bana-
siys. — Þrátt fyrir það, að veg-
urinn er seinkeyrður i löngum
bílaléstum, þá er einasta skyn-
samlega bráðabirgðaráðstöfunin
til að minnka slysahættuna sú,
að banna allan framúrakstur á
veginum eins og liann leggur
sig. Víst er það algjör neyðar-
ráðstöfun, en neyðarráðstafana
er þörf’, úr því að þeir, sem með
vegamál hafa að gera, liafa ekki
fyrir löngu síðan skammazt sín
til að bæta úr þessu ástandi.
Reykjavikurbær á góðan spotta
af veginum — i það minnsta
liggur hann á landi bæjarins.
Aiit frá Miklatorgi og suður að
Fossvogslæk er þessi spotti öll-
um til stórhneysu.
Fyrir sunnan þennan veg er
nú verið að byggja dýrasta og
vandaðasta veg á landinu, frá
Hafnarfirði til Keflavikur. Yfir
90% allrar þeirrar umferðar,
sem um þann veg fer í framtíð-
inni, rnun þurfa að fara um
spottann milli Hafnarfjarðar og
Reykjavíkur.
Þetta er fyrir löngu komið
framúr því að vera hlægileg
vitleysa og skömm. Þetta ástand
Hafnarfjarðarvegarins er orðið
glæpsamlegt fyrir löngu síðan.
Þeir, sem um veginn aka á
hverjum degi, fá eklci séð betur,
en að nægjanlegt landrými sé
meðfram honum, til þess að
hægt sé að breikka hann um
helming eða meira. Ef ekki er
liægt af einliverjum ástæðum,
að endurbyggja veginn, væri sú
bráðabirgðarlausn vissulega at-
hugandi, að gera malarbraut við
hlið vegarins, sem tæki við hluta
umferðarinnar.
Þeir sem aka þennan veg ofl
á hverjum degi, eða búa i ná-
grenni við hann, eiga skilyrðis-
lausa kröfu til þess, að eitthvað
sé gert í þessum málum þegar
í stað.
G. K.
UNGFRÚ YNDISFRÍÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ÖRKIN HANS NOA?
I>að er alltaf sami leikurinn í hénni Ynd-
isfríð okkar. Hún hefur íalið örkina hans
Nóa einhvers staðar í blaðinu og heitir
góðum verðlaunum handa þeim, sem getur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór kon-
fektkassi, fullur af hezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgerð-
in Nól.
Nafn
Heimill
Örkin er á bls.
Síðast er dregið var hlaut verðlaunln:
Sigrún Halldórsdóttir,
Fögrukinn 19, Hafnarfirði.
Vinninganna má vitja á skrifstofu
Vikunnar.
50
VIKAN 50. tbl.