Vikan - 26.12.1963, Blaðsíða 4

ÞÉR MUNUÐ STRAX
F A LLA
FYRIR HINU NÝJA
Já, allsstaðar, um mittlð,
'tjfig;; J&iSZJ'/ f mjaðmir og bakið er Lycra,
blandað Bri-nyloni. Það
gerir yður grennri og fal-
iegri og fjarlægir þessa
óþörfu sentimetra. little Xtra með Lycra er léttara, sléttara
og mýkra viðkomu, svalara og endingarbetra en nokkru
sinni fyrr. Það þvæst á augabragði í þvottavélinni og
vatnið rennur úr þvx á stundinni. Yður hefur aldrei
dreymt um að miaðmabelti gæti verið eins gott og þægi-
legt og little Xtra með Lycra er. Iittle Xtra er til í
hvítum eða svörtum lit. Allar stærðir. — Komið, skoðið
og reynið little Xtra strax í dag.
Bergnumin
af vottinum ...
Kæra Vika!
Það eru svo margir, sem skrifa
þér í raunum sínum og nú ætla
ég að vita, hvort ég get nokkuð
létt á mínum raunum með því
að útmála þær fyrir þér. Svo-
leiðis er mál með vexti, að í sum-
ar kom ungur, sænskur maður
frá Vottum Jehova og barði að
dyrum þar sem ég bý hjá for-
eldrum mínum. Ég fór til dyra
og einhvernveginn atvikaðist
það, að ég fór að tala við mann-
inn. í fyrstu var það bara um
biblíuna og dómsdag og allt það,
en hann var allt öðruvísi en
allir þessir sértrúarmenn og þess
vegna hélt ég áfram að tala við
hann. Það leið ekki langt þang-
að til hann kom aftur og fyrir
tilviljun fór ég aftur til dyra.
Svo þarf ekki að orðlengja það,
að hann fór að gera komur sín-
ar tíðar og spurði þá alltaf eftir
mér. Ég er átján ára og hef ekki
mikið verið með strákum. Ég
verð að játa, að ég varð alveg
bergnumin af manninum en for-
eldrar mínir eru bókstaflega æfir
yfir þessu og reka hann á dyr,
hvenær sem þau sjá hann nú
orðið. Þau segja: Að vera með
vottum Jehova, ekki nema það
þó. Hann hefur boðið mér út og
talar oft við mig í síma. Ég veit
ekki hvernig þetta endar. Gefðu
mér góð ráð. S. P. S.
-------Einhverra hluta vegna
hafa þessir Vottar Jehova verið
fremur illa séðir gestir og þú
mannst ef til vill eftir því, að
biskup íslands ráðlagði fólki, „að
vísa þeim kurteislega en einarð-
lega á dyr“. Nú finnst undan-
tekning frá sérhverri reglu og
ungi maðurinn, sænski, sem gerir
sér títt við þig — og ber vonandi
svipaðar tilfinningar í brjósti
gagnvart þér o'g þú gagnvart
honum — hann er kannski und-
antekning frá þessari reglu. En
ýmislegt er að athuga. Ef þú ert
sjálf ekki trúrækin og getur ekki
hugsað þér að gerast meðlimur
í þessum sértrúarsöfnuði, þá
skaltu hugsa þig um tvisvar. Og
hvernig heldurðu að það verði, ef
hann verður alltaf úti um hvipp-
inn og hvappinn að boða trú? Þú
sérð ekkert af honum. Foreldrar
þínir vita hvað þau syngja.
Reyndu að gleyma honum.
Tengdir og þéringar...
Sonur okkar hjónanna hefur ný-
lega opinberað trúlofun sína með
ungri stúlku, dóttur kaupmanns
hér í bæ. Ég þarf ekki að taka
það fram, að þessi kaupmanns-
famelía er víst afar fín og býr
í nýtízku húsi. Aftur á móti erum
við bara fólk eins og gengur
og gerist, maðurinn minn er tré-
smiður og við erum hvorugt
menntuð. Nú á að vera boð hjá
kaupmanninum í tilefni af trú-
lofuninni og auðvitað erum við
boðin. En ég kvíði afskaplega
mikið fyrir þessu og finn þó, að
við verðum að fara. Annað væri
óviðeigandi þar sem við eigutn
hálfan hlut að máli. Við höfum
aldrei hitt þetta fólk en vitum
orðið heilmikið um það. Hvernig
er það þegar við komum og son-
ur okkar kynnir okkur, eigum
við að þéra fólkið, eða eigum
við að þúa það umsvifalaust. Og
ef einhver býður dús, hver á þá
að gera það? Vinsamlega svarið
mér fljótt.
Ein kvíðin.
--------Aðalregjan er sú, að sá
sem eldri er, býður dús. Nú eruð
þið líklega á svipuðum aldri,
fyrst börn ykkar hafa trúlofast.
Svo þar standið þið jöfn. En það
er kaupmaðurinn, sem býður og
þið eruð í þessu tilfelli þiggjend-
ur. Þar af leiðandi ber honum
skylda til þess að bjóða dús. Þið
eigið vonandi eftir að eiga heil-
mikið saman að sælda og vegna
þessarar samtengingar finnst
mér ekki koma til greina, að þið
þérist. En í fyrstu skulið þið þéra
kaupmannshjónin og bíða þess að
þau bjóði ykkur dús. Vonandi
gengur þetta slysalaust.
Á nýjum bíl...
Ég fór út að skemmta mér
um daginn, með konunni minni,
auðvitað, og skildi bílinn minn
eftir heima í skúr, því við viss-
um að við mundum smakka vín.
Um kl. 2 um nóttina fengum
við svo leigubíl til að aka okkur
heim. Ég bý í úthverfi við
Reykjavík og húsið stendur of-
arlega í lóðinni og akvegur að
því, um 50 metra langur frá aðal-
veginum. Það var snjór og hálka
á jörðu, konan á háum hælum
og átti erfitt með að ganga heim
að húsinu, svo að ég bað bíl-