Vikan - 26.12.1963, Blaðsíða 46

Nýtt Toni
með tiibúnum bindivökva liðar hárið á íegurstan hátt
VATN ÓNAUÐSYNLEGT-ENGIN ÁGIZKUN—ENGIR ERFH9LEIKAR
Auðveldasta og fljótvirkasta heima permanentið, sem völ er á, er
hið dásamlega Toni með nýja tilbúna bindivökvanum.
Allur bindivökvinn, sem þér þarfnist er tilbúinn til notkunar í
sérstakri plastflösku. Vatn ónauðsynlegt. — Ekkert duft, sem þarf
að hræra í vatni. Með því að þrýsta bindivökvanum úr plastflös- u®fv fíöskSnr5Po|
kunni er öruggt að hver einstakur lokkur fær jafna óaðfinnanlega bindivokvinn er tiibúínn
liðun, án þess að liðirnir verði hrokknir og broddar myndist.
Toni bindivökvinn lífgar einnig hár yðar, gerir það mjúkt,
gljáandi og auðvelt í meðförum. Nú má leggja hárið á hvern þann
hátt, sem þér óskið, hvortheldur stóra eða smáa liði. Toni fæst í
þremur styrkleikumSuper (Sterkt) ef liða á hárið mikið, Regular
(Meðal sterkt) ef liða skal í meðallagi og Gentle (Veikt) ef liða skal
lítið, —og þannig má velja þá tegund sem hentar yður bezt.
Toni, stór pakkning Tip Toni, minni pakkning, til að
til að liða allt hárið. liða hluta hársins eða stutt hár.
Með nýja Toni bindivök-
vanum leggið pér hvcrn
sérstakan lokk jafnt og
reglulega og tryggið um
leið betri og varanlegri
hárliðun.
Hún reyndi að snúa þessu upp
í gaman.
-— Dettur þér í hug að ég
mundi fara að segja þér frá því,
þó svo væri? Þetta væri alls
ekki óhugsandi. Að minnsta
kosti fer ég aftur til Farnham .. .
það er hugsanlegt að einhver
bíði eftir mér þar.
— Já, hugsanlegt er það,
sagði hann efandi. Svo hélt hann
áfram tilefnislaust: — Heyrðu,
þessi ritari hjá Denver — veiztu
hvort hún hefur nokkurntíma
átt heima í Broadstair?
Clare leit forviða á hann. —
Ég hef ekki hugmynd um það.
Hvers vegna spyrðu að því?
— Ég hef grun um að ég hafi
séð hana einhverntíma áður. Hún
sómir sér vel, en það leggst í
mig að hún geti verið hættuleg.
Lífshættuleg! Það er auðséð að
hún er ástfangin af húsbóndan-
um og er meinilla við unnust-
una hans.
-— Er nokkur manneskja til,
sem ekki er vel við Faith? sagði
Clare forviða.
— Ég er viss um að Joan
Latimer hefur andstyggð á
henni. Og þú skalt ekki halda
að hún sé hættulaus, væna mín.
Clare minntist oft þessara
orða síðar.
Nú komu Simon og Faith til
þeirra. Clare forðaðist að líta
á Simon og sinnti eingöngu
Faith, svo að þeir karimennirn-
ir gætu fengið að tala saman.
Faith studdi létt á höndina á
Clare og sagði:
— Þetta hefur verið yndislegt
kvöld, Clare . . . En — gengur
eitthvað að þér?
-— Nei-nei, það gengur ekk-
ert að mér. Hvernig dettur þér
það í hug? svaraði Clare. Hún
var hrædd við hina hættulegu
glöggskyggni blindu stúlkunnar.
-— Mér fannst bara, allt í einu,
að . . . sagði Faith hikandi.
— Hvað fannst þér? tók Clare
fram í.
—■ Að þú hafir áhyggjur af
einhverju.
—- Það hef ég líka. Ég hef
áhyggjur af þér. Mér sýnist þú
vera dauðþreytt, væna mín.
— Ég verð að játa að ég er
þreytt, sagði Faith, — en það
stafar eingöngu af geðshræringu
og hamingju . . . Nei, þú mátt
ekki taka á slagæðinni á mér!
sagði hún hlæjandi.
— Þú verður að minnsta kosti
að fara að hátta strax og sam-
kvæminu lýkur.
— Vertu viss um það, sagði
Faith. — Ég skal fara að hátta
án þess að ég sé beðin um það.
Gestirnir fóru að kveðja og
innan skamms tæmdust stofurn-
ar. Joan Latimer og Ralph Ma-
son létu eins og þau væru heima
hjá sér og teldust til fjölskyld-
unnar. Meg Hamden sárnaði
þetta dálítið pg sagði, hvassari
en hún átti vanda til:
— Kannske hr. Mason vilji
lofa yður að sitja í bílnum með
sér tii Falmouth, ungfrú Latim-
er . . .
— Þakka yður fyrri hugul-
semina, frú Hamden, svaraði
Joan létt. — En ég ætla að bíða
eftir Simoni. Það liggur áríð-
andi bréf, sem hann þarf að
skrifa undir þegar hann kemur
heim, annars kemst það ekki til
sjúkrahússins i tæka tíð.
— Og ég verð að komast af
stað núna strax, sagði Ralph
Mason. — Ég er hræddur um
að ég hafi verið hérna alltof
lengi. En mig langar til að bjóða
Clare í miðdegisverð á morgun.
Við erum gamlir kunningjar, svo
að ég vona að þið afsakið að ég
haga mér svor.a óformlega . . .
Það kom angistarsvipur á
Clare. Annað kvöld! Hvernig
átti hún að afsaka sig? Hún átti
að hitta Simon! Hún tók eftir
að alilr horfðu á hana, og flýtti
sér að svara:
— Því miður, Ralph, en ég á
svo stutt eftir af veru minni
hérna, að . . .
Ralph vrap öndinni mæðulega
og svaraði: — Manni leyfist að
minnsta kosti að spyrja! Honum
stóð á miklu að fá Clare í lið
með sér. Kannske það sé hent
ugra að við borðuðum hádegis-
verð saman — ef Hamdenshjón-
in amast ekki við því?
Clare var fljót að grípa hálm-
stráið.
Framhald í næsta b’aði.
FLÓTTINN FRÁ
COLDITZ.
Framhald af bls. 13
kvæmd. Til þess yrðum við að
fá tvo menn i lið með okkur,
sem gætu tekið að sér að vera
á verði, meðan athugun okkar
færi fram. Til þess fengum við
,,Sailor“ Nealy, foringja í flug-
her flotans, og Kenneth Lock-
wood, höfuðsmann í hernum,
sem voru fúsir að hjálpa okkur.
Þeir sögðust raunar hafa tekið
eftir „snuðri“ okkar, og sjálfir
voru þeir að bollaleggja flótta.
Við bjuggum allir í stofu 66.
Við hittumst allir fjórir, ég
46
VIKAN 51. tbl.