Vikan - 07.01.1965, Blaðsíða 36

mótum, þar sem bærilega sér til
mannaferða. Þær setja sig ekki
úr færi að gefa mönnum bend-
ingu og það jafnvel þótt þeir
hafi frúna upp á arminn. En hitt
eru þær þeívísar á og taka illa
upp, ef ungar og ógiftar stúlkur
eiga leið um þessi einkamið
þeirra á síðkvöldum. Það var til
dæmis ung og blómleg íslenzk
heimasæta í för með okkur og
hún fékk áþreifanlega að vita
af því, að hún væri ekki vel-
komin.
Börn, jú reyndar. Þau voru hér
á hlaupum og augsýnilega í þýð-
ingarmiklum erindagerðum, rifin
og óhrein. Manni hnykkir við að
sjá þetta líf. Það eru litlu skúg-
nissarnir, heimilisleysingjarnir,
sem koma á kreik um lágnættið
eins og tófan. En rónarnir, hvar
eru þeir? Hvers vegna sést ekki
einn einasti drukkinn maður á
almannafæri? Tölurnar eiga að
tala sínu máli um það, að ákveð-
inn hundraðshluti verði of-
drykkju að bráð. En það er þó
engin sýning á því hyldýpi eymd-
arinnar, líkt og séð verður ná-
lega hvern einasta góðviðrisdag
í portunum umhverfis vínbúðina
við Skúlagötu.
Á einum stað hefur verið
byggt yfir götu með gleri og þar
sáum við slangur af fólki og opin
kaffihús. Tilvalið að setjast og
hvíla lúin bein, áður en haldið
væri heim á hótelið. Rétt hjá
borðinu var hópur ungra manna
á fundi. Það var eitthvert hita-
mál á dagskrá og hnakkrifizt;
annaðhvort um ljóð ungu skáld-
anna eða útsvörin, nema þetta
hafi bara verið Skúgnissar að
planleggja rán. Mér finnst það
öllu líklegra. Einn virtist vera
foringinn, jakamenni af þeirri
gerð, sem unglingarnir hér
mundu kalla örlagatöff. Kringum
þennan ófrýnilega hóp sveimuðu
nokkrar gleðikonur; ein þeirra
komin af léttasta skeiði og hafði
hún bæði hund í bandi og dreng-
hnokka sér við hönd. Ég get ekki
sagt, að þetta væri heillandi
félagsskapur og við vorum því
kannski fegnust að komast þarna
út. En þetta er ein hlið lífsins í
Napoli, óháð hátíðisdögum og
árshátíðum. Það er eitt af því
óhagganlega, mannlegt eðli í
sinni grófustu mynd, hörð lífs-
barátta og nakið miskunnarleysi.
Einn af stórsnillingum heimsbók-
menntanna sagði um Napoli: „Þið
getið sagt frá og sett í stíl og mál-
að eins og þið viljið, en samt er
virkileikinn hérna stórkostlegri."
Nýr dagur með hlýrri golu af
flóanum og björtu sólskini. Við
kvöddum borgina og héldum í
átt til Vesúvíusar. Konurnar voru
byrjaðar að hengja út nýjan
þvott og ein af aldamótakynslóð-
inni signdi sig átómatískt fyrir
glerskáp með mynd af frelsar-
anum.
G.S.
Syrpa um aldaranda og
almenningsálit...
Framhald af bls. 5.
minna með strætisvögnunum erv
fyrir fáum órum. Ástæðan er
samsett úr nokkrum nútíma
menningarfyrirbrigðum. í fyrsta
lagi hefur það orðið keppikefli
flestra að eignast bil. í öðru
lagi hafa nú orðið svo margir
sjónvarp og horfa á vallarsjón-
varpið á kvöldin, að þeir fara
síður út á kvöldin. í þriðja lagi
hefur talsverður áróður verið
hafinn til þess að menn gengju
meira en gert hefur verið og
styrktu með þvi heilsu sina og
hnignandi hjörtu.
I
AFLEIÐING AF ÖHOLL-
UM LÍFSVENJUM
Ofnotkun feitmetis, hvers-
kyns áhyggjur, einkum fjármála-
áhyggjur, reykingar og almennt
áreynsluleysi likamans, hefur.
leitt til þess að fjöldi manns
hefur orðið blóðtappanum að
bráð eða veiklast verulega af
haps sökum. Kransæðastíflan
er menningarsjúkdómur vorra
tíma, afleiðing af þeim lifsvenj-
um, sem við höfum tamið okk-
ur. Á síðasta ári voru stofnuð
nokkur hjartaverndarfélög til að
spyrna við fótum og æ fleiri
skilja nú bílinn eftir heima og
ganga i vinnu. Eitt af þvi sem
talið er stuðla að þessum sjúk-
dómi, er spennan í daglegu lifi
manna, tímaskorturinn, sem að
því er virðist kreppir að vel
flestum. Til þess að draga úr
þessari spennu mætti til dæmis
afnema eitthvað af þessum
heimskulegu lokunartímum fyr-
irtækja. Það fer ekki hjá þvi,
að þver einasti verkfær maður,
verður að útrétta eitt og annað
fyrir sig ög fjölskyldu sína. En
hvernig fara menn að þvi, sem
bundnir eru í vinnu og svo er
bönkum og verzlunum lokað á
sama tíma og þeir losna. Jú, það
er Ijóst, að þeir verða að fá frí
til að bjarga sinum málum i
vinnutimanum og fyrir bragðið
orsakast stórfellt vinnutap. Það
er spor i rétta átt, að útibú
sumra bankanna hafa oft opið
eftir kl 6 og eigendur verzlana
mega í sumum tilfcllum afgreiða
vörur allt til kl 10.
FLEIRA ER MATUR EN
FEITT KET
Jólablað Vikunnar seldist ger-
samlega upp á skömmum tíma,
vafalaust að einhverju leyti
vegna þess, að þar voru upp-
skriftir og litmyndir af góðum
og fjölbreyttum jólamat, sem
hægt er að fá efni í hér. Þetta
vekur athygli í því að vaxandi
áhugi sé fyrir þessum efnum,
en margir víðreistir menn hafa
bent á, að matarkúltúr íslend-
30 VIKAN 1. tbl.