Vikan - 07.01.1965, Blaðsíða 47

var ekki lengur hvísl, ekki leng-
ur silkimjúk. Hún var hávær og
sjálfsörugg.
— Þetta losar okkur við miklar
deilur, gamli minn. Það var miklu
þægilegra að sýna þér hvað ég
gæti. Þeir halda að ég sé ansi fær
( þessu. Það eru tíu kúlur í bókinni
— .25 dumdum, knúin af rafmagns-
battaríi. Þú verður að viðurkenna,
að Rússar eru fjári slungnir að búa
til svona tæki. Það er verst fyrir
þig, að þessi bók, sem þú ert með,
er aðeins til að lesa, gamli minn.
— í guðanna bænum hættu að
kalla mig gamla þinn. Þegar svo
mikið var óupplýst, svo mikið til
að hugsa um, var þetta það fyrsta,
sem Bond datt í hug. Þetta var eins
og þegar einhver í brennandi húsi
þrífur kolafötuna til að bjarga
henni.
— Mér þykir það leitt, gamli
minn. Þetta er orðinn ávani. Þetta
er hluti af því að reyna að vera
séntilmaður. Eins og þessi föt. Þetta
er allt saman frá búningsdeildinni.
Þeir sögðu, að ég yrði að vera
svona til þess að sleppa, og ég
slapp — eða hvað, gamli minn?
En svo skulum við snúa okkur að
viðskiptunum. Ég býst við, að þú
viljir fá að vita hvað þetta allt
saman snýst um. Ég skal með
ánægju segja þér það. Við eigum
eftir um það bil hálftlma. Og það
væri mér sönn aukaánægja að
segja hinum fræga hr. Bond frá
leyniþjónustunni, hvílíkur bölvaður
bjáni hann er. Því eins og þú sérð,
gamli minn, ertu ekki nærri þv(
eins góður og þú heldur. Þú ert
ekkert annað en upppumpaður
lofthani, og ég hef fengið það verk-
efni að hleypa svolítið úr þér. Rödd-
in var jöfn og flöt og setningarn-
ar eltu hverja aðra og dóu út. Það
var eins og Nash tæki út af leið-
indum við að þurfa að tala.
— Já, sagði Bond. — Mig lang-
ar að vita, hvernig stendur á þessu.
Ég get vel séð af hálftíma handa
þér. í örvæntingu velti hann þv(
fyrir sér: Var möguleiki að ýta
þessum manni af sporinu? Róta
honum úr jafnvægi?
— Vertu ekki að gera þér nein-
ar grillur, gamli minn. Röddin hafði
engan áhuga fyrir Bond eða þeirri
hættu, sem gæti stafað af honum.
Hann var ekki til nema sem skot-
mark.
— Eftir hálftíma deyrðu. Það
verða engin mistök með það. Ég
hef aldrei gert nein mistök, ann-
ars hefði ég ekki þetta starf.
— Hvaða starf?
- Aðalböðull SMERSH. Það vott-
aði fyrir lífi í röddinni. Vottaði fyr-
ir stolti. Svo varð hún flöt aftur:
_ Ég held að þú þekkir þetta nafn,
gamli minn.
SMERSH. Svo það var svarið.
Versta svarið af þeim öllum. Og
þetta var aðalböðullinn. Bond
mundi eftir rauðu glóðinni, sem
flökti ( ógagnsæjum augunum.
Morðingi. Brjálæðingur. Sennilega
tunglsjúklingur. Maður, sem ( sann-
leika sagt naut þess að drepa.
Mjög nytsamur maður fyrir SMERSH!
Bond minntist þess skyndilega, sem
Vavra hafði sagt honum. Hann
reyndi að slá neðan beltisstaðar:
— Hefur tunglið einhver áhrif á
þig, Nash?
Svartar varirnar herptust: — Þú
ert ekki mjög snjall, herra Leyni-
þjónusta. Þú heldur, að það sé
hægt að tala mig til. Hafðu ekki
áhyggjur af því. Ég væri ekki hér,
ef það væri hægt.
Reiðitónninn í rödd mannsins
sagði Bond ,að hann hefði komið
við auman blett. En hverju væri
hann nær, þótt hann gæti komið
manninum úr jafnvægi? Það væri
kannske betra að koma honum í
gott skap og fá svolítinn tíma. Ef
til vill Tatiana . . .
— Hvar kemur stúlkan í mynd-
ina?
— Hún er hluti af agninu, svar-
aði maðurinn og það voru aftur
komin leiðindi ( röddina. — Hafðu
ekki áhyggjur af því, hún skiptir
sér ekki að því, sem við erum að
tala um. Ég gaf henni skammt af
chloral hydrate, þegar ég hellti
víninu ( glasið hennar. Hún verður
ekki til viðtals ( nótt, né neina
aðra nótt. Hún fer með þér.
— Einmitt. Bond lyfti hægt hend-
inni, sem hann sárverkjaði (, lagði
hana í kjöltu sér og hreyfði fing-
urnar til að koma blóðinu á hreyf-
ingu.
— Jæja, við skulum hlusta á sög-
una.
— Farðu gætilega, gamli minn.
Engin brögð. Reyndu ekki að villa
um fyrir mér. Ef ég hef svo mikið
sem hugboð um, að þú ætlir að
hreyfa þig, verður það kúla beint
í gegnum hjartað. Hvorki meira
né minna. Og það er það, sem þú
færð að lokum, hvort sem er. Ein,
mitt í gegnum hjartað. Ef þú hreyf-
ir þig, kemur það svolítið fyrr, og
gleymdu þv( ekki, hver ég er.
Mannstu eftir úrinu þínu? Ég missi
aldrei marks.
— Góð ræða, sagði Bond kæru-
leysislega. — Vertu ekki hræddur.
Þú ert með byssuna mína. Áfram
með söguna.
— Allt í lagi, gamli minn, en
vertu ekkert að klóra þér í eyranu,
meðan ég er að tala. Ég skal bara
skjóta eyrað af fyrir þig. Jæja,
SMERSH ákvað að drepa þig. Ann-
ars held ég að það hafi verið
ákveðið einhversstaðar á hærri
stöðum, alveg uppi á toppi. Lítur
út fyrir, að þá langi til að rass-
skella leyniþjónustuna svolítið.
Lækka svolttið ! þeim rostann. Ertu
með á nótunum?
— Hvers vegna völdu þeir mig?
— Spurðu mig ekki, gamli minn.
En þeir segja, að þú hafir tölu-
vert álit heima fyrir. Aðferðin við
að drepa þig, hún átti að breyta
svolítið þv( áliti. Þessi áætlun var
gerð á þremur mánuðum og er pott-
þétt. Varð að vera það. SMERSH
hefur gert ein eða tvenn mistök
núna nýlega. Til dæmis ( sambandí
við Kukloff málið. Mannstu eftir
sígarettuboxinu, sem sprakk, og
allt það? Þeir létu vitlausan mann
hafa starfið. Þeir áttu að láta mig
hafa það. Ég hefði ekki farið yfir
til Kananna. Jæja, snúum aftur að
okkar máli. Ég get sagt þér það,
að við eigum góðan skipuleggjara
( SMERSH, mann, sem heitir Kron-
steen. Mikill taflmaður. Hann sagði,
að með þv( að skírskota til pjatts
þ(ns, græðgi og brjálæðis, þá mynd-
irðu nást. Hann sagði, að allir í
London féllu fyrir brjálæði. Og þú
féllst, eða hvað, gamli minn?
Var sú raunin? Bond minntist
þess, hve mikið hin sérvizkulega
hlið þessarar sögu hafði vakið for-
vitni þeirra. Og pjattið? Jú, hann
varð að viðurkenna, að sú hug-
mynd, að þessi stúlka hefði orðið
ástfangin af myndinni af honum,
hafði sitt að segja. Og svo var það
Spektorinn. Það hafði gert útslagið
á — hrein græðgi. Hann sagði, var
um sig: — Við höfum áhuga.
Svo kom hann að framkvæmdun-
mu. — Framkvæmdastjóri okkar er
heilmikil kerling. Ég býst við, að
hún hafi drepið fleiri menn en nokk-
ur annar í heiminum. Eða séð um
fleiri dráp. Já, það er svo sannar-
lega kerling í lagi. Hún heitir
Klebb. Rosa Klebb. Reglulegt kerl-
ingarsvín. En hún kann öll brögðin.
Rosa Klebb. Svo yfirmaður
SMERSH var kerling. Ef hann gæti
aðeins komizt út úr þessu og hitað
henni í hamsi! Fingurnir á hægri
hönd Bonds krepptust mjúklega.
Flata röddin í horninu hélt áfram:
— Jæja, hún fann þessa Romanova
stelpu. Æfði hana ( þetta starf.
Meðal annarra orða, hvernig var
hún í rúminu? Góð?
Nei! Bond trúði þessu ekki! Fyrsta
nóttin hafði ef til vill verið sett á
svið. En síðan? Síðan hafði það
verið raunverulegt. Hann notaði
tækifærið til að yppta öxlum. Það
var yfirdrifin hreyfing. Hún var til
ess að gera manninn í horninu van-
an hreyfingunni.
— O jæja. Ég hef ekki áhuga
fyrir svoleiðis sjálfur, en þeir tóku
nokkrar fallegar myndir af ykkur
saman. — Nash klappaði á jakka-
vasa sinn. — Heil spóla af sextán
millimetra. Það verður sett í veskið
hennar. Það kemur til með að líta
vel út ( blöðunum. Nash hló, hörð-
um málmkenndum hlátri. Þeir verða
svo sannarlega að klippa úr því
safamestu bitana, samt.
Herbergisskiptin á hótelinu.
Hveitibrauðsdagalbúðin. Stóri
spegillinn við rúrnið. Hve þetta féll
allt vel saman. Bond fann svitann
spretta út á höndum slnum. Hann
jþurrkaði af þeim á buxunum.
— Rólegur, gamli minn. Það lá
við að þú fengir það núna. Ég
•sagði þér að hreyfa þig ekki.
Manstu það ekki?
Bond setti hendurnar aftur á bók-
•ian ( kjöltu sér. Hve mikið gæti
Ihann fært út þessar litlu hreyfing-
■ar? Hversu mikið gæti hann leyft
:sér yfirleitt?
— Haltu áfram með söguna,
sagði hann. — Vissi stúlkan, að
ScwfresK
APPELSÍN
SÍTRÖN
L I M E
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
VIKAN 1. tbl.