Vikan - 21.01.1965, Blaðsíða 31

ilisfang. En þú gengur rakleitt aS
símanum. Um leið og þú lyftir
talnemanum, manstu simanúmerið
mitt. Þú velur það, og ef þú heyr-
ir að það er á tali, leggurðu á og
reynir aftur eftir fimm mínútur.
Ef ég svara ekki, hringirðu ein-
hverntíma á næstunni, en aldrei
manstu símanúmerið mitt nema á
meðan þú hefur talnemann i hend-
inni, og einungis við áðurnefndar
aðstæður. Ef ég svara, segir þú:
Þetta er Sandra Sharnhoe. Ég á
vinstúlku, sem heitir.... og þú
nefnir nafn hennar.... sem lang-
ar til að tala við þig. Þvínæst
færðu henni talnemann, en gleym-
ir um leið símanúmerinu minu.
Endurtaktu þessar fyrirskipanir..
<<
Hún gerði það.
„Og enn er það eitt, sem þú
verður að muna, Sandra.... Þess-
ar vinstúlkur þínar verða að vera
ógiftar, ungar og fallegar.“ Það
var einmitt þetta atriði, sem
Sonny var stoltastur af. Ekki fyrir
það, að siðgæðisvitundin bannaði
honum að eiga slík mök við gift-
ar konur, heldur einfaldlega þetta,
að kvæntur maður mundi strax
fá einhvern illan grun i sambandi
við dularfullar ferðir eiginkonu
sinnar og taka að gera sinar ráð-
stafanir. „Ungar,ógiftar stúlkur,"
endurtók hann, „ungar stúlkur
með fagurt andlit, mjúkan, heitan
íturvaxinn og ferskan líkama, eins
og þú, Sandra. Ekki aðrar. Aðrar
koma alls ekki til greina. Endur-
taktu þessar fyrirskipanir."
Hvað hún gerði. Að þvi búnu
aðgætti hann vandlega að ekkert
væri við klæðnað sinn eða hennar
að athuga; að handtaskan væri
nákvæmlega á sama stað og þeg-
ar eigandinn féll i dásvefninn.
„Nú tel ég upp að fimm, og um
leið og ég segi „fimm“, ertu glað-
vöknuð. Þú manst ekki neitt af
því, sem gerzt hefur á meðan þú
svafst dásvefninum. Höfuðverkur-
inn verður gersamlega horfinn og
þú finnur ekki til hans allan næsta
dag. Þegar þú kemur á æfinguna,
verðurðu hress, endurnærð og hug-
hraust og aillt gengur eins og bezt
verður á kosið. Einn.... tveir....
þrír.... fjórir.... FIMM."
„Ó,“ andvarpaði Sara feginsam-
lega. „Höfuðverkurinn er alger-
lega horfinn.... ó, hvað mér líður
dásamlega vel!“
Sonny brosti hæversklega. „Það
gleður mig sannarlega, að mér
skuli hafa tekizt að hjálpa yður,“
sagði hann.
„Þetta er blátt áfram lygilegt,
herra Gray.“ Hún setti á sig skóna.
„Hvernig í ósköpunum á ég að
launa yður þetta?“
„Eg þarfnast ekki neinna launa,"
svaraði Sonny. Því næst reis hann
á fætur. „Eg er hræddur um að
ég verði að biðja yður að tefja
ekki öllu lengur, því miður; ég
hef í ýmsu að snúast," sagði hann
og leiddi hana hæversklega á dyr.
Þegar þau fóru framhjá þar,
sem síminn stóð, nam hún staðar
og sagði: „Munduð þér vdlja segja
mér simanúmerið, svo að ég geti
skrifað það hjá mér?“ Hún opnaði
handtöskuna og leitaði þar að
blýanti og einhverju til að skrifa
á. En hann var fyrri til.
„Eg skal gera það sjálfur," sagði
hann og greip pappírsblað og dró
kúlupenna upp úr vasa sinum.
Hann hripaði eitthvað í skyndi,
braut saman blaðið og stakk því
ofan í töskuna hennar, smellti
henni siðan aftur. „Gerið svo vel,“
sagði hann. Vitanlega hafði hann
ekki skrifað neitt á blaðið.
Og þegar þaú kvöddust i útidyr-
unum, þakkaði hún honum enn
einu sinni ástsamlega fyrir þann
mikla greiða, sem hann hefði gert
sér. „Mín var ánægjan," sagði
hann kurteislega.
„Þarna fer hún,“ hugsaði Sonny
og horfðl á eftir henni. „Enn ein
kjörin til að leiða hinar fegurstu
og unaðslegustu meyjar í einka-
safn mitt.“ Og svo myndu hinar
ungu meyjar hver um sig fara
eins að, og sjálfar mundu þær
heimsækja hann reglubundið einu
sinni í viku, stundvíslega eins og
hann til tók. Og ef sá unaður gerð-
ist meiri en hann kæmist yfir að
njóta, eða einhver þeirra yrði hon-
um leiðigjörn, þrátt fyrir allt, þá
var ekkert auðveldara fyrir hann
en að tilkynna henni það, á meðan
hún lá í dásvefninum, að nú þyrfti
hún ekki að heimsækja hann oft-
ar. Þarna hafði semsagt fjarstæðu-
kenndasti og um leið unaðslegasti
draumur karlmannsins rætzt —
hinar fögru og siðsömu meyjar
komu til hans á færibandi, reiðu-
búnar til að láta að vilja hans i
auðsveipni ástarinnar, án þess að
hann þyrfti á nokkurn hátt fyrir
því eða þeim að hafa. Já, hugsaði
Sonny, þegar hann hvarf aftur i
hina glæsilegu íbúð sína — það
dásamlegasta og merkilegasta var
einmitt það, hve þetta var allt ofur
einfalt.
Það var liðið langt á kvöld.
Borgin logaði i marglitu ljósa-
skrauti. Sonny komst ekki hjá að
finna til valds síns. Funheitt blóð-
ið svall í æðum hans. Þarna voru
þær allar, einhvers staðar úti í
Ijósadýrðinni, þessar litlu Ijúfur,
sem bundnar voru fyrirskipunum
hans órjúfandi böndum án þess
að hafa sjálfar minnstu hugmynd
um það, að þær lutu boði hans
skilyrðislaust. Og fjöldi þeirra fór
stöðugt vaxandi, margfaldaðist af
sjálfu sér, samkvæmt óhagganlegu,
stærðfræðilegu lögmáli. Sonny gat
ekki að sér gert að hlægja lágt.
Þetta var ósegjanlega kátbroslegt.
Sonny Gray, rindillinn óásjálegi —
allar fegurstu og yndislegustu
meyjar borgarinnar voru hans,
allar eins langt og augað eygði
.... hans valda og leynilega
kvennabúr.... dansmeyjar, sem
létu stjórnast einungis af hörpu-
slætti hans.... akur hvata hans
og ástríðna, hin dýrlega hersveit
hans; hans eigið keisaradæmi, hans
Xanadu.
Og engin vísbending, ekkert sem
vakið gat grun. Jafnvel hans eig-
in Ijúfur höfðu ekki minnstu hug-
mynd um það sjálfar. Ekki nokk-
ur lifandi sála I víðri veröld, sem
vissi nokkurn skapaðan hlut, varð-
andi þetta leyndarmál hans.
Hann var þreyttur. Og að
morgni beið hans enn annrikisdag-
ur. Hann geispaði, afklæddist, lagð-
ist í rekkju og var sofnaður innan
stundar. Hann seig mjúklega of-
an í hið myrka djúp svefnsins, en
var skyndilega stöðvaður á miðri
leið við hvella hringingu dyra-
bjöllunnar. Hann hvarf smám-
saman aftur til vökunnar, reis
með hægð upp við dogg og skreidd-
ist framúr, snakaði sér í slopp og
tölti niður stigann og alltaf kvað
NILFISK
verndargólfteppin -
því að hún hefur nægilegt sogafl
og afburða teppasogstykki, sem
rennur mjúklega yfir teppin, kemst
undir lægstu húsgögn og DJÚP-
HREINSAR jafnvel þykkustu gólf-
teppi fulikomlega, þ. e. nær upp
sandi, smásteinum, glersalla og
öðrum grófum óhreinindum, sem
berast inn, setjast djúpt i teppin,
renna til, þcgar gengið er á þeim,
sarga undirvefnaðinn og slíta
þannig teppunum ótrúlega fljótt.
NILFISK slitur alls ekki tepp-
unum, þar sem hún hvorki bankar
né burstar, en hreinsar aðeins
með rétt gerðu sogstykki og
nægilegu sogafli.
ASrir NILFISK kostir:
* Stillanlegt sogafl * Hljóður
gangur * Tvöfalt fleiri (10) og
betri sogstykki, áhaldahilla og
hjólagrind með gúmmíhjólum
fyigja, auk venjulegra fylgihluta
* Bónkústur, hárþurrka, málning-
arsprauta, fatabursti o. m. fl.
fæst aukalcga.
* 100% hreinleg og auðveld tæm-
ing, þar sem nota má jöfnum
höndum tvo hreinlegustu ryk-
geyma, sem þekkjast i ryksugum,
málmfötu eða papírspoka.
* Dæmalaus ending. NILFISK
ryksugur hafa verið notaðar hér-
lendis jafn lengl og rafmagnið, og
eru flestar í notkun enn, þótt
ótrúlegt sé.
* Fullkomna varahluta- og við-
gerðaþjónustu önnumst við.
* Hagstætt verð.
* Góðir grclðsluskilmálar.
* Sendum um allt land.
ÚRVAL ANNARRA HEIMILISTÆKJA:
ATLAS kæliskápar, frystikistur — BALLERUP hrærivélar — BAHCO eld-
húsviftur, tauþurrkarar, gufubaðstofutæki — FERM þvottavélar, þeytivindur,
strauvélar — GRILLFIX grillofnar — FLAMINGO straujárn, úðarar, snúru-
haldarar — ZASSENHAUS rafmagnskaffikvarnir, brauð- og áleggssnelð-
arar — Hraðsuðukatlar, vöfflujárn, brauðristar, eldhúsvogir, baðvogir o.fl.
SÍMI 1-26-06
SUÐURGATA 10
REYKJAVÍK
----------------------------Klippið hér----------------------------------
Undirrit. óskar nánari upplýsinga (mynd, verð og greiðsluskilmála)
um: .....................................................................
Nafn ....................................................................
Heimili .................................................................
Til FÖNIX *J„ Suðurgðtu 10, Reykjavlk.