Vikan - 21.01.1965, Blaðsíða 48

Gengið í búðir
Öðru hverju verður sýnt hér í opnunni ýmislegt,
sem fæst í búðum hér í Reykjavík. Það þurfa ekki
að vera neitt sérlega merkilegir hlutir, heldur eitt-
hvað hentugt og eigulegt, sem hugsanlegt er að
lesendur hafi ekki komið auga á.
GRÆNMETISKVÖRN
Grænmetiskvörn er ákaflega þægilegt áhald og ekki
ýkja dýrt, því að sú, sem ég skoðaði kostaði 170,00
krónur. Það er ótrúlega margt hægt að gera í henni,
en nákvæmur leiðarvísir fylgir auðvitað. Margir reka
fingurna illilega í rifjárnið, þegar grænmeti, t.d. gul-
rætur eru rifnar á því, en sé svona kvörn notuð er
allt slíkt úr sögunni. Rétt skífa sett í og svo bara snú-
ið og allt gengur eins og í sögu. Það er sem sagt
hægt að rífa 1 henni grænmeti og ost, skera í sneið-
ar af ýmsum þykktum og bita af öllum stærðum.
ÚTBLÁSIÐ HERÐATRÉ
Útblásið herðatré, sem hefur marga kosti. Á ferðalög-
um eru þetta alveg sjálfkjörnir gripir. Áður en farið er
af stað er vindinum hleypt úr og þá fer ekkert fyrir þeim
inn á milli fatanna, en á áfangastað eru þau svo aftur
blásin upp. Gott er að hengja á þau blautan fatnað, ekki
eingöngu vegna þess, að ekki kemur litur úr þeim, held-
ur líka vegna þess hve ávöl og mjúk þau eru og mynda
því engin för á fötin. Mörgum karlmannsskyrtum fylgja
lítil plast-herðatré, en þau eru venjulega svo mjó og
hörð, að þar sem endarnir standa út í ermarnar koma
för eftir. Margar stúlkur geyma líka viðkvæman fatnað
á þeim daglega í fataskápunum, og það er sama sagan,
að fatnaðurinn fer sérlega vel á að hanga á þetta breið-
um og mjúkum trjám. Eini ókosturinn við þannig dag-
lega notkun er sá, að það fer nokkuð mikið fyrir þeim
í skápnum. í þeirri búð, sem ég sá þetta, kostaði herða-
tréð 32,00 krónur.
Vetrar-
Kvenfólkinu er oft álasað fyrir
að klæða sig illa að vetrarlagi. Er
þá sagt, að það sé að líkja eftir
suðrænni tízku, sem alls ekki eigi
við loftslagið hér, og er þá bæði
tízku og kvenlegum hégómaskap
oft valin heldur óvönduð orð. Þetta
á ekki sízt við sokkana og því er
ekki að neita, að kvenfólk í nælon-
sokkum á götum úti í vetrarveðrum
er ekki hlýleg sjón. Nú vill svo til,
að sjálf höfuðborg tízkunnar, París,
ásamt öllum öðrum Evrópuborgum,
hefir tekið hina hlýrri sokka í notk-
un, svo nú hefir engin afsökun
lengur fyrir því að vera illa sokk-
uð í vetrarkuldanum.
Grófir og munstraðir sokkar úr
„crepe-nylon" og ull eru nú alls
staðar notaðir og eru þeir ýmist
háir eða sportsokkar um hné, not-
aðir utan yfir nylonsokka.
Við þessa sokka eru míkið not-
aöir kvart- og breiðhælaðir götu-
skór. Hér sjáið þið ýmsar gerðir af
þessum sokkum, og fylgir prjóna-
uppskrift sokkunum hér lengst til
vinstri, en um leið fylgja með
stækkuð sýnishorn af prjóni hinna
tegundanna, ef einhver vildi spreyta
sig á þeim.
Handprjónaðir sokkar.
Efni: 250 gr. af fremur fíngerðu
Framhald á bls. 50.

Sérfræðingur í plastik-skurðlækn-
ingum hér í Reykjavík var svo vin-
gjarnlegur að svara nokkrum spurn-
ingum VIKUNNAR um mál, sem
telja má víst, að lesendur hafa
áhuga á að heyra um. Ekki sízt
varðar það unga fólkið, því að
fæst af því sleppur við þann sjúk-
dóm, sem hér um ræðir, á vissu
skeiði ævinnar — en þessi kvilli eru
andlitsbólurnar og örin eftir þær.
Auðvitað er það misjafnt, hve mikil
brögð eru að þeim hjá hverjum
og einum, en þeir, sem verst verða
úti, fá oft Ijót og djúp ör og þá
um leið sárar hugarkvalir — sér-
staklega þar sem margir halda, að
ekki sé um annað að ræða en
sætta sig við orðinn hlut og ganga
með örin ævilangt. Svo er þó ekki,
og ætla ég að reyna að endur-
segja aðalatriðin úr samtali mínu
við lækninn, þar sem hann ræðir
þetta og fleira.
— Er mikið gert að því að slípa
húð hér á landi?
— Það er töluvert notað, bæði
við andlitshúð, sem er örótt eftir
bólur, og svo líka og ekki síður
til að jafna ör eftir slys, einkum til
að slétta úr smáörum eftir marga
litla skurði sem oft eru nauðsyn-
legir við stórar andlitsaðgerðir.
Stundum sezt líka sandur og óhrein-
Auðvelt að
laga ör
eftir bálur
Viðtal við
sérfræðing
í húðslípun.
r -> t» ... ' •' i r .e >
indi undir húðina vegna slysa og
slípun notuð með góðum árangri
við að fjarlægja slíkt.
— Með hverju er þetta gert?
— Það er annað hvort notuð sér-
stök slípunarvél eða bara sand-
pappír.
— Er þetta framkvæmt í sjúkra-
húsi?
— Hér á landi hefur verið not-
uð staðdeyfing og sjúklingurinn lát-
inn vera heima með umbúðirnar
í u.þ.b. 10 daga. Víða erlendis er
svæft við svona aðgerðir og þær
gerðar í sjúkrahúsum — enn ann-
ars staðar hafa verið reyndir sér-
stakir frystivökvar, en árangurinn
orðið misjafn. Að mörgu leyti er
betra að svæfa sjúklinginn, því að
við staðdeyfingu þarf margar
stungur, en andlitið er mjög við-
kvæmt fyrir sársauka. Af ýmsum
ástæðum hefur þó reynzt hag-
kvæmast að nota staðdeyfingu hér.
Umbúðirnar eru svo látnar losna
sjálfkrafa, en læknirinn fylgist auð-
vitað með sjúklingnum allan tím-
ann.
— En ef um bólugrafna húð er
að ræða, er þá hægt að gera þetta
fyrr en allar bólur eru horfnar?
— Beztur árangur næst venju-
lega á alveg þurri húð, þar sem
sjálfur sjúkdómurinn er liðinn hjá
og uppþornuð örin sitja eftir, en
það má líka framkvæma þetta þótt
húðin sé enn bólótt.
— Er það hugsanlegt, að að-
gerðin geti komið í veg fyrir frek-
ari bólumyndun?
— Já, það getur í sumum tilfell-
um bætt ástand húðarinnar. Á bólu-
grafinni húð eru svitaholurnar
dýpri en á heilbrigðri húð, og þessi
slípun grynnir holurnar og getur
þannig orðið til góðs. Oftast er
þetta þó ekki gert fyrr en að kyn-
þroskaskeiði loknu, eða eftir 17—18
ára aldur.
— Er nóg að gera þetta einu
sinni?
— Stundum þarf að endurtaka
aðgerðina allt að þrisvar sinnum
og þá á þriggja mánaða fresti.
— Verður húðin alveg slétt að
aðgerð lokinni?
— Það er alls ekki hægt að segja
um það fyrirfram. Húðin tekur mis-
jafnlega vel við þessu, og má segja,
að hún sé því verri viðureignar
því dýpri sem örin eru. Venjulega
fæst þó einhver bót og stundum
ágæt.
— Getur þetta verið hættulegt
fyrir húðina að einhverju leyti?
— Ekki hef ég vitað um skaða
^g VIKAN 3. tbl.