Vikan - 28.01.1965, Blaðsíða 43

finnst mer að öll áætlunin fái í
sig meira líf. Stjórnklefinn er
ennþá úr tré og aluminium, og
þegar maSur bankar í vegginn
heyrir maður ekki traustvekj-
andi málmhljóð. Mælitækin eru
ennþá álímdir miðar. En allt á
sínum stað — mælitækjaborðin
á þrjár hliðar, stjómtækin og
gluggarnir. Fyrir nokkrum vik-
um voru ljós sett á mælaborðið
og þegar ég stend þarna einn
inni í skininu frá tækjunum, get
ég vel ímyndað mér að ég sé á
leiðinni til tunglsins.
★
■.. og talinn af
Framhald af bls. 21.
Monaghan var aðstoðarflugmað-
ur. Af sérstakri ástæðu minntist
hún Red og hún mundi eftir
„Dixie Belle“, kránni, sem hún
og Russ voru vön að fara á til
að borða og dansa við tónlistina
úr glymskratta. Og hún mundi
eftir Tex Beneke, sem söng
„don't sit under the apple tree
with anyone else but me“, svo
sem eins og þúsund sinnum.
Red var ekki giftur. Hann
eyddi öllum sínum frístundum
á Dixie Belle. Eitt kvöld fór Russ
fram á herrasnyrtinguna og hún
og Red urðu ein eftir við borðið.
— Elskan, byrjaði Red, þegar
Russ var horfin. — Einhvern
tíma, þegar enginn sér til, hefði
ég ekkert á móti því að ...
Hún var kafrjóð. Hún reyndi
að láta sem hún heyrði þetta
ekki og ekkert væri, og vonaði
að Russ tæki ekki eftir neinu
óvenjulegu. Hún ákvað að segja
honum ekkert af þessu, en ráða
fram úr þessum vanda sjálf, sem
hún og gerði.
Það sem eftir var kvöldsins
var eyðilagt. En hún komst yfir
það, einfaldlega með því að elska
Russ. Henni heppnaðist enn einu
sinni að loka sig inni í sínum
eigin litla heimi og loka þar
úti Red og litlu Texasborgina,
flugvöllinn og hitann, sem ríkti
sumarið 1942. Það var aðeins
Russ, sem hún sá greinilega, og
Russ var raunverulegur.
Október 1942. Aftureldingin
laumaðist upp eftir gulum
gluggatj öldunum, köld, grá aft-
urelding. Russ lá í rúminu, horfði
drungalega upp í loftið á dingl-
andi ljósaperuna.
— Jæja, það er víst bezt, að
ég fari að setja í gang, sagði hann.
Rödd hans var annarleg. Hann
steig fram úr rúminu en hún lá
og horfði á hann. Hann klæddi
sig, og svo stóð hann yfir henni,
þessi myndarlegi flugmaður,
þessi guð meðal manna. Hann
beygði sig niður og kyssti hana
enn einu sinni: — Vertu sæl,
Julie.
Hún fann varir hans, svalar og
léttar á kinn sér. Hún teygði
handleggina upp á móti honum.
Þetta var svo óraunverulegt. Hún
gat ekki skilið, að hann var að
fara til Englands, nú þennan
sama morgun. England.
— Julie ...
— Ég skil þetta bara ekki,
Russ.
— Það er ljómandi. Skildu það
bara ekki. Og hann gretti sig.
Svo fékk hann tár í augun. Hann
stóð þarna á þröskuldinum og
horfði á hana, löngu, dapurlegu
augnaráði. Það var eins og hann
væri að ljósmynda hana í heila
sínum —■ andlit, sem hann ætl-
aði að taka með sér til Helvítis.
Augnaráðið skelfdi hana. Hún
stökk fram úr rúminu og hljóp
yfir kalt, nakið gólfið.
— Hvað er það, Russ?
■— Ekkert. Mér þykir bara
bölvað að þurfa að fara frá þér.
Hún fann hann titra í faðmlag-
inu. — Ég kem aftur, Julie. Ég
lofa þér því, að ég kem aftur,
Julie.
Fjórða verkefni hans var
sprengjuárás á Berlín. Flugvélin
kom aldrei aftur.
Skeytið, sem tilkynnti að hann
væri horfinn, kom í apríl 1943.
Eins og í leiðslu af þessu reiðar-
slagi (daginn áður hafði hún
fengið glóandi ástarbréf) hringdi
Julie til frú Thorpe og síðan fór
hún beina leið heim til hennar,
gekk eins og á annars manns fót-
um gegnum ausandi rigninguna
frá listasafninu, þar sem hún
nú vann.
Um þetta leyti var ekki til
neinn dr. Thorpe. Hann dó í
janúar. í lestrarsalnum sat frú
Thorpe teinrétt og virðuleg í leð-
ursófanum.
— Komdu inn, Julie, sagði
hún með skærri röddu.
— Ó, frú Thorpe, sagði Julie
og leyfði tárunum að renna. f
augum frú Thorpe voru engin
tár. Hún hlaut að vera lömuð af
sorg, hugsaði Julie; hvenær sem
var gat hún hrunið í mola, rétt
eins og einn af þunnu, fínu te-
bollunum hennar. Og þá kom
frú Thorpe fram með tilgátuna
sína.
Russel var lifandi. f skeytinu
stóð, að hans væri saknað. Þar
stóð ekkert um að hann hann
væri dáinn. Hún starði þrá á
Julie: — En þegar allt kemur
til alls, hafði Russel höfuð ofan
á líkamanum. Og hann er sterk-
ur eins og uxi. Það getur vel
verið, að þeir hafi orðið bensín-
lausir og neyðzt til að lenda á
akri. Og hafi þeir verið teknir
til fanga, þá er hann öruggur. Þá
er hann öruggur og heill á húfi í
fangabúðum. Þeir verða að gefa
honum mat og föt. Þegar allt
kemur til alls er til samkomulag,
sem heitir Genfarsáttmáli. Og
eftir nokkrar vikur fáum við að
frétta af honum í gegnum Rauða
krossinn.
— Ó, frú Thorpe... Julie
Nýtt!
Olivetti verksmiðjurnar á ítalíu, stærstu skrif-
stofuvélaframleiðendur í Evrópu, hafa sent
frá sér nýja og ódýra margföldunarvél
markaðinn.
Olivetli Multisumma 20
Ódýrasta sjálfvirka margföldunarvélin, hraðgeng, létt og fyrir-
ferðarlítil með kreditsaldo.
Eigið verkstæði, sérþjálfaðir viðgerðamenn og gnægð vara-
hluta tryggja góða þjónustu og langa endingu.
Vér lánum yður vél til reynslu endurgjaldslaust.
Einkaumboðsmenn:
G. Helgason & Melsted h.f.
Rauðarárstíg 1 — Sími 11644.