Vikan - 04.02.1965, Blaðsíða 8

Firebee: mannlaus njósnavél meS fullkomnum Ijósmyndatækjum.
Mannlausar vélar njósna um Kínverja
Fyrir nokkru síðan skutu Kínverj-
ar niður fjarstýrða bandaríska flug-
vél, sem flaug langt inn yfir landa-
mæri Kína. Bandaríkjastjórn viður-
kenndi hvorki né neitaði þessum
atburði. En samt komst það í há-
mæli, að þetta hafi verið Firebee-
vél, lítil, fjarstýrð flugvél, smíðuð
hjá Ryan Aeronautical Co., í San
Diego og seld til herstjórnar Banda-
ríkjanna í 2000 eintökum. Margar
þessara véla eru staðsettar í Viet-
nam, til njósnaferða yfir Norður-
Vietnam og Kína. Helzta viðfangs-
efni þeirra er að koma upp um
hergagnaflutninga við landamærin
og samskipti kínversku kommúnist-
anna við skæruliða Viet-cong.
Firebee hefur aðeins 4 metra
vængjahaf en kemst upp í 20 þús.
metra hæð og mesti hraði vélar-
innar er 110 km á klst. Þessi nýja
njósnavél fer með móðurvél í loftið,
venjulega Lockheed C 130 Hercules,
sem sleppir henni lausri í loftinu.
Þannig getur hún farið í njósna-
ferðir, sem taka um hálfan annan
tíma, yfir óvinalandi. Vélinni er all-
an tímann stjórnað frá móðurvél-
inni eða stöðvum á jörðu niðri, og
getur lent annað hvort með fjar-
stýringu eða með falhlíf. í vélunum
eru Ijósmyndatæki, sem gætt er
vandlega og mikil leynd hvílir yfir.
Álitið er, að Bandaríkjamenn leggi
mjög mikla áherzlu á njósnir úr
lofti yfir Kína, að sumu leyti með
gervihnöttum, og að sumu leyti
með hinum frægu U2-vélum. Firebee
er síðasta viðbótin í þetta njósna-
kerfi.
Transistor-hatari í Bogota
Nokkur undanfarin ár hefur
transistorplágan herjað höfuð-
borg Colombia, Bogota. Ódýr
japönsk tæki hafa verið flutt
þangað inn í tugþúsunda tali, og
reiknað er með að seld hafi verið
um hálf milljón tæki.
Allsstaðar á götunum má sjá
fólk gangandi með slík tæki, og
allsstaðar þar sem fólk kemur
saman, glymur transistormúsik
í eyrum manna. Á nautaati, kvik-
myndahúsum og jafnvel í kirkj-
um, þar sem orð prestsins hafa
tangóundirleik eða truflast af
frásögnum af knattspyrnukapp-
leikjum.
Þetta fékk illan enda. Kvöld
nokkurt fyrir stuttu síðan, komu
piltur og stúlka gangandi eftir
fáfarinni götu, og höfðu með sér
transistorútvarp, sem þau hlust-
uðu á. Allt í einu kom til þeirra
skuggalegur maður, sem beindi
byssu að þeim, og krafðist þess
að fá útvarpið. Pilturinn hlýddi,
en var umsvifalaust skotinn nið-
ur, samt sem áður.
Tveim tímum síðar vitnaðist
um morðið, og tuttugu mínútum
síðar var annar transistorleik-
ari skotinn niður.
Það einkennilega var að ekk-
ert var tekið af þeim myrta ann-
að en tækið. Peningar, armbands-
úr og annað verðmæti var látið
í friði.
Nú varð almenn hræðsla í
Bogota og lögreglan ráðlagði öll-
um transistoreigendum að skilja
tækin sín eftir heima. Og í heila
viku heyrðist varla tónn á göt-
um Bogota. Einustu apparötin,
sem heyrðist í, voru transistor-
tæki lögreglumanna, sem gengu
um göturnar með þau, til að
reyna að ginna morðingjann.
En transistorhatarinn er ennþá
laus, og nú er Bogota aftur að
komast í sitt gamla góða form.
Ekki einu sinni óttinn við dauð-
ann getur stoppað glamurmúsik-
ina þar.
Myndin „A hard days night“ vcrður
nú bráðlega sýnd hinum megin við
járntjaldið, því þeir vilja líka vera
með.... Hún verður sýnd fyrst í
Prag, síðan í Budapest og Varsjá.
Nýjasta nýtt í Hollywood: Kvenfólk-
ið þar gengur með handjárn um úln-
liðinn, eins og armband. En bæði
„armbiindin" eru á sömu hendi og
fest saman með sterkri keðju. Ef dam-
an sér einhvern karlmann, sem henni
lízt á, er hún alveg eins til með að
taka annaö „armbandið“ og smella
því utan um úlnlið piltsins, — og þá
fer hann ekki langt í bili.
g VIKAN 5. tbl.