Vikan - 25.03.1965, Blaðsíða 5

i.n
eSa kaupa gólfteppi ef það væri
einfaldlega eindreginn vilji fyrir
því. Það vill svo til, að fólk get-
ur yfirleitt það sem það vill. Og
þú með þína vinafæð: Reyndu að
vera svolítið skemmtileg og
bjóða til þín fólki á ykkar aldri
þarna úr sveitinni til dæmis. Þú
segir að maðurinn þinn sé bóndi
af guðs náð, af köllun. Nei, það
væri sama og að slíta hann upp
með rótum að ílytjast á mölina.
Aðeins þarf einhver nýsköpun að
koma til á bænum. Það vill svo til
að mér af tilviljun er kunnugt
um, að einmitt í nágrenni við þig,
kemst fólk að því er virðist af
með litla vinnu — og hefur það
óvenju gott. En það er hverju
orði sannara, að menn bera allt-
of lítið úr býtum við sveitastörf.
Þú segist vera fús til að halda
þrjá blaðamenn í viku til að
ganga úr skugga um, að hvert
orð sem þú segir um afkomuna,
sé rétt. Einn væri nóg. Hvenær
má hann koma?
EITTHVAÐ GENGUR NÚ Á.
Mér barzt nýlega í hendur 4.
tbl. Vikunar þ. á. Þar er að finna
svar til Jóhannesar B. Kristjáns-
sonar, varðandi spurningu hans
um göngur og fjallferðir. Annað-
hvort er að svarmaður Vikunnar
talar af litlum kunnugleika, eða
svar hans er ekki tæmandi og
getur því misskilizt. Niðurstaða
hans verður sem sagt þessi, eftir
því sem næst verður komizt.
Göngur og fjallferðir eru að vísu
tvö orð yfir sama hugtakið og
bæði rétt, en munurinn er aðeins
sá, að fyrir kemur að sunnlenzk-
ir fjallmenn lenda í göngum, en
norðlenzkir aldrei (eða hvað?).
Þar sem ég þekki bezt til norð-
lenzkra gangna, á afrétti Fnjósk-
dæla og Höfðhverfinga á Flat-
eyjardalsheiði (Ég átti heima um
níu ára skeið á Kambsmýrum á
Flateyjardalsheiði.) var göngum
þannig háttað, að daginn áður en
ganga skyldi, fóru gangnamenn
allir úr „dal“ og „hverfi“ út yf-
ir heiði, til Flateyjardals (auð-
vitað í'íðandi) og gistu þar á góð-
búunum sem þá voru fipim tals-
ins. Snemma morguns daginn eft-
ir voru göngur hafnar, og gangna-
foringjar röðuðu mönnum í fjöll-
in beggja vegna heiðarinnar
(gangnamenn voru um 30 í
fyrstu göngum). Tveir menn
voru með hestama, sinn hvorum
megin Dalsár (hún rennur norð-
ur heiðina til sjávar). Hinir
gengu allir, þann dag til kvölds,
þá var lokið við að smala um 2/3
leiðarinnar. Þá tóku rrienn hesta
sína og riðu inn í dal til gist-
ingar, en að morgni var aftur
haldið á heiðina og göngum lok-
ið. Réttað var þriðja daginn. Ég
er aftur á móti ókunnugur til-
högun í fjallferðum Sunnlend-
inga, en þegar lögð eru saman
persónuleg kynni mín af gangna-
ferðum á Norðurlandi og um-
sögn svaramanns Vikunnar á
fjallferðum sunnanmanna, verð-
ur útkoman þessi: Norðlending-
ar ganga í öllum sínum göngum
„Hinsvegar kemur fyrir, að Sunn-
lendingar lenda í gönguin í fjall-
ferðum, en þaS verður því að-
eins, að þeir þurfi að yfirgefa
hestana, til að gangá á fjöll (sic).
Reykjavík, 18. febr. 1965.
Vinsamlegast
Höskuldur Egilsson.
Við skulum ekki gera þetta
að milliríkjamáli, Höskuldur,
þótt þér sé mikið niðri fyrir.
Okkur sunnanmönnum er nefni-
lega bara vel til ykkar fyrir norð-
an, óg viljum ekki særa ykkar
þjóðerniskennd eða átthagaást
fyrir nokkurn mun.
Okkur hefur aldrei dottið sú
firra í hug að norðanmenn kynnu
ekki að ganga, og við vitum að
ef þeir fara í göngur, -— þá ganga
þeir. Enda staðfest af þér.
Það veit ég líka (Ég átti heima
um sex ára skeið á Brekkustígn-
um), að Sunnlendingar þurfa
að ganga ef þeir fara af baki í
fjallferðum (auðvitað ríðandi),
hvort sem það skeður fyrir aust-
an eða vestan Elliðaárnar (þær
renna norður lægðina til sjávar).
Við erum því á sama máli,
kæri Vinur.
Svaramaður vikunnar (sic).
(ERNITIH
snyrtiiörur
Það er iangt síðan að ýms-
um vísindamönnum varð
Ijóst, að mikilvæg og fjöl-
þætt hollustuefni eru fólgin
í frjódufti blóma.
En það er fyrst eftir að
hinum sænska snillingi,
Gösta Carlson, tókst að finna
aðferð til að safna frjódufti
í stórum stíl, að skriður komst
á vísindalegar rannsóknir,
austan hafs og vestan.
Flestir kannast orðið við POLLITABS-töflurnar, sem framleiddar eru
úr lífefnum frjóduftsins. Og margir vita orðið einnig, að þessi lífefni,
CERNITIN, eins og þau eru nefnd, hafa nú um árabil verið notuð í
ýmsar snyrtivörur, eftir að í Ijós kom, að þau höfðu raunverulega
nærandi og yngjandi áhrif á húðina.
Svíar urðu einnig fyrstir til að nota CERNiTIN í andlitskrem. Og í
fyrstu voru þau seld einungis í apotekum eftir lyfseðli, eins og lyf. En
nú er sala þeirra frjáls.
Vegna margra óska undanfarið, eru eftirtaldar teg. komnar hingað:
CERNITIN-dagkrem, CERNITIN-næturkrem, CERNITIN-Alroundkrem,
CERNITIN-hreinsikrem, CERNITIN-andlitsvatn. Fást nú f Laugarness
apoteki og Keflavíkur apoteki.
í næsta blaði verður sagt meira frá þessum snyrtivörum og getið
fleiri sölustaða.
Verða send gegn póstkröfu um land allt.
FI l’Yl arO Sími 23444 - Pósthólf 885.
Fer:
II
ingarúr
Höfum ávallt fyrirliggjandi þessar
vönduðu svissnezku úrategundir:
Omega
Alpina
Certina
Damas
Terval
Tissot
Pierpont
Roamer
SENDUM í PÓSTKRÖFU.
ÚRSMIÐIR BJÖRN & INGVAR
Laugavegi 25 — Sími 14606.
ATH. BREYTT HEIMILISFANG.
VIKAN 12. tbl. g