Vikan - 01.04.1965, Blaðsíða 12

DAGURINN
Smásaga efftlr
DARREL BATES
teikninqb snorri sveinn
Sumar dönsuöu, aðrar sungu, en eitt
var sameiginlegt með þeim öllum, þær
voru allar með annaðhvort flösku eða
glas í hendinni.
— Er nokkuð fleira sem þig
vantar, áður en ég fer, — spurði
konan.
Sólin var að setjast bak við
tindóttar hæðir eyjarinnar sem lá
vestur af Mos. Djúp-fjólubláar
hæðimar bar við gullin kvöld-
skýin.
Róbert Crewe sat við opinn
guggann, en hann sá ekki undur-
fagran kvöldhimininn, og ekki
heyrði hann heldur til konunnar.
Augu hans og eyru voru lokuð
fyrir öllum utan að komandi
áhrifum og hugur hans beindist
allur að því að reyna að festa í
minni löngu liðið atvik, — ilm,
— hljóð ...
Þegar þessi draummynd skýrð-
ist, greip hann blýant og fór að
skrifa á blað sem lá fyrir framan
hann á borðinu, reyndi að festa
hugsanir sínar á pappírinn. Orð-
in rímuðu, en ekki alltaf, og þeg-
ar þau gerðu það, var það á ótrú-
legustu stöðum. Róbert Crewe
var skáld.
Konan stóð í dyragættinni og
horfði á hann. Hún hafði loðnar
augnabrúnir, og úr dökkum aug-
unum skein eitthvað sem líktist
reiði og hálfgerðri fyrirlitningu.
— Ég er að fara núna, — sagði
hún, — á ég að gera eitthvað
meira?
Maðurinn sneri sér við og
horfði á hana.
— Nei, — sagði hann, — ekk-
ert ...
Konan yppti öxlum og dró
svart sjalið yfir höfuðið og upp
fyrir munninn. Hún sneri skjótt
við og gekk út.
Gatan niður í þorpið lá fram
hjá glugganum, sem Róbert sat
við. Hún stanzaði við gluggann og
horfði á hann, yfir sjalið.
— Á morgun, sagði hún, er
VIKAN 13. tbl.