Vikan - 01.04.1965, Blaðsíða 39

aðan hattinn og Ijósfölt hárið. Hún kallaði á hann. En hann var að
fölna og hverfa. Henni heyrðist hún heyra Sorbonne gelta og fótatak
Desgrez nálgast í fjarska....
Desgrez og rennusteinsskáldið — hún blandaði þeim alltaf saman
í huga sér, veiðimanninum og hinum elta; báðir voru synir Parísar-
borgar; báðir voru æringjar og háðfuglar, og krydduðu mál sitt með
latínuslettum, en hversu mjög sem hún þráði og þarfnaðist nærveru
þeirra, fölnuðu þeir og misstu allan raunveruleik. Þeir voru ekki
lengur hluti af hennar ævi. Blaði hafði verið flett. Hún var skilin frá
þeim að eilífu.
Angelique kipptist við og vaknaði. Hún hlustaði. Þögnin í skógum
Nieul umkringdi hvítu höllina. 1 einveru herbergjanna hlaut hinn fallegi
hrotti að liggja hrjótandi, þrunginn af víni. Ugla vældi og dauft kall
hennar túlkaði ljóð nætúrinnar og skóganna.
Unga konan fann til mikillar rósemi. Hún sneri höfðinu til á koddan-
um og reyndi ákveðin að sofna.
Hún hafði tapað fyrstu lotu, en hún var samt Marquise du Plessis
Belliére.
Um morguninn varð Angelique samt fyrir nýjum vonbrigðum. Þegar
hún kom niður eftir að hafa snyrt sig eftir föngum til að forðast
forvitni Javotte, og smurt andlit sitt með blýhvitu og púðri til þess að
hylja þau meiðsli, sem mest voru áberandi, komst hún að raun um
að eiginmaður hennar hafði snúið aftur til Parísar í dögun. Eða þó
öllu fremur til Versala, þar sem hirðin hafði safnazt saman til að
halda síðustu hátíðirnar, áður en sumarherferðirnar byrjuðu.
Angelique hitnaði svo i hamsþ að blóð hennar var við suðumark.
Imyndaði Philippe sér, að kona hans léti sér nægja að vera grafin í
lítilli sveitahöll, meðan veizlurnar gengu af fullum krafti i Versölum?
Fjórum klukkustundum síðar þeyttist vagn, dreginn af sex val-
hoppandi hestum, eftir ósléttum vegum Poitou.
Angelique, stjörf og þjáð, en altekin af viljaþreki, var á leið aftur
til Parísar. Hún hafði ekki þorað að standa augliti til auglits við hinn
skarpskyggna Molines, en skildi eftir miða, þar sem hún fól drengina
í hans vörzlu. Hjá afa sínum og í umsjá Barbe, barnfóstrunnar og ráðs-
mannsins, myndu Florimond og Cantor hafa allt, sem hugurinn girnt-
ist. Hún gat lagt af stað, áhyggjulaus um þá.
Þegar til Parísar kom, leitaði hún skjóls hjá Ninon de Lenclos. Síð-
ustu þrjá mánuði hafði Ninon verið trygg í þeirri ást, sem hún bar til
de Gassempierre greifa. Hertoginn hafði farið til hirðarinnar um viku-
tíma og í húsi vinkonu sinnar fann Angelique þá hvíld og ró, sem hún
þurfti. Hún lá fjörutíu og átta klukkustundir í rúmi Ninon með smyrsla-
bakstur á andlitinu og Ninon lét þjónustustúlkur sínar nudda líkama
hennar með olíum og ýmsum smyrslum.
Hún gaf þá skýringu á skurðum og marblettum, sem skreyttu andlit
hennar og axlir, að vagninn hennar hefði orðið fyrir áfalli á leiðinni.
Ninon var svo kurteis og kunni sig svo vel, að Angelique vissi aldrei
hvort hún trúði henni eða ekki.
Ninon talaði mjög eðlilega um Philippe, sem hún hafði séð í svip,
þegar hann sneri til Versala. Mörg skemmtiatriði áttu að fara fram við
hirðina: Kappreiðar, ballettsýningar, leiksýningar, flugeldasýningar og
fleira. Staðurinn ómaði af hlátri þeirra, sem hafði verið boðið, og tanna-
gnístri þeirra, sem orðið höfðu út undan.
ÖTL réttindi áskilin — Opera Mundi, Paris. Framhald í næsta blaöi.
Þannig eru iífskjörin
mín
Framliald af bls. 11.
í tekjurnar, þó að ég hafi ekki
reykt nema hálft árið og fyrst
þar á eftir % pakka, af því ódýr-
asta er fæst, þá myndi ykkur líka
blöskra sem mér. Og svo drekk
ég kaffi, fer með 1—2 pakka á
viku, en maðurinn drekkur bara
kalt vatn eða mjólk. Svo kaupi ég
Vikuna, en hann nokkur mánað-
arrit, en engin dagblöð. Allt upp-
talið.
Má ég spyrja ykkur, elsku neyt_
endur: Á ég að hplda, svona
áfram, eða á ég að hlýða þeim
sem segja að bændur séu óþarfir,
og flýja héðan? Maðurinn minn
hefur hér sínar rætur, á ég að
slíta þær upp, og gera hann enn
óánægðari en hann er? Á ég að
vera hér kyrr; aldrei að eignast
það sem ykkur finnst lífsnauð-
synlegt, svo sem ísskáp, ryksugu,
svefnherbergis- og borðstofuhús-
gögn úr tekki, hárþurrku, sjón-
varp, (ég hef aldrei litið í sjón-
varp), segulband, ferðaútvarp,
kvikmyndavél, skuggamyndavél,
uppþvottavél og hvað þetta allt
heitir, sem við sjáum í Vikunni
og allir verða að eiga? (Axminst-
er gólfteppi, það hlýtur að vera
draumur að eiga). Það hefur
aldrei verið keypt nema eitt borð,
hitt er allt heimasmíðað. En í
sumar keyptum við þó af tilvilj-
un talsvert. Hvað finnst ykkur:
Er hægt að láta reka sig héðan,
svo mikið sem það hefur kostað
að koma þessu í það horf sem það
er í? En hvenær byrjar búið að
skila þeim arði að við getum far-
ið að lifa sönnu fjölskyldulífi?
Og hvenær er búið að rækta nóg
og ganga svo frá öllu að við get-
um hætt að leggja allan arðinn í
bújörðina? Þegar fólkið vill ekki
þiggja tilveru okkar og afurðir?
Ég þekki sjómenn (tvær af systr-
um mínum eru giftar sjómönn-
um) og ég óska þeim alls þess
bezta og veit að þeir búa við erfið
kjör og strita mikið. Svo mikið,
að þeir geta tæplega stundað það
starf sitt eftir fimmtugt, og ættu
þá að vera búnir að ná sér í elli-
stoðina, sparifé. En þeir fá þó að
hvíla sig annað slagið í nokkra
daga í faðmi heimilisins. En minn
maður verður að vinna nálægt
því jafnt alla daga ársins, og má
ekki einu sinni vera veikur því
þá geta orðið stórskaðar á bú-
inu. Svo er verið að ota sjómönn-
um og bændum saman. Það er of-
nmmmmmal

^ EL $—Jh-£X-----------
InnbyggSir ofnar með Ijósi —
gleri í hurð — tímastilli —
grilli — með eða ón grillteins.
Verð fró kr. 6.400,00.
Borðhellur 3ja og 4ra
hólfa.
Verð fró kr. 4.500,00
Þvottapottar 50 og 100 lítra.
Verð kr. 3.200,00 og
4.150,00.
-----CT f-Jhtr,
Eldavélar 3ja og 4ra hólfa. Hellur
eða gormar, með eða ón klukku
og hitahólfi.
Verð fró kr. 6.400,00.
ÁBYRGÐ OG VARAHLUTAÞJÓNUSTA
KYNNIÐ YÐUR HINA HAGKVÆMU GREIÐSLUSKILMÁLA