Vikan - 08.04.1965, Page 9

Samt beið hún þar til mestu ólguna hafði lægt vegna komu þessarra
tveggja fyrirmanna, sem farið höfðu fram úr vagni Angelique. Síðan
steig hún niður úr vagni sínum og gekk að marmaratröppunum.
Flipot, sem nú var klæddur í einkennisbúning þjónaliðs du Plessis
— blátt og gulhvítt — hélt uppi skikkjulafi hennar.
— Mundu nu að Þurrka Þér ekki um nefið á erminni, sagði hún.
•— Gleymdu ekki, að við erum komin til Versala.
—- Já, Marquise, andvarpaði þessi fyrrverandi vasaþ.iófur, frá hirð
kraftaverkanna, um leið og hann litaðist um, og neðrivör hans siapti
af aðdáun.
Versalir höfðu ekki ennþá fengið þá þrúgandi tign. sem hún hlaut
siðar, þegar Mansard bæt.ti við hinum tveimur hvítu álmum. undir lok
stiórnartímabils Lúðvíks XIV. Þetta var álfahöll. sem reis á lágri hæð.
gerð í f.iörlegum arkítekt.úr með smíða.iárnssvölum og háum reykháf-
um. Turnarnir, sem mjókkuðu upp, mænisskreytingin, rennurnar og
revkháfsfæturnir, allt var þetta skrevtt með gullbvnnum og glitraði
eins og gimsteinar á dýrmætu skríni. Hallinn á þakinu var annaðhvort
silfurgijáandi eða flauelssvartur, eftir því hvernig liósið féll á það,
og hvassar útlinur þaksins virt.ust renna saman við asúrbláan himininn.
Umhverfis höliina var mikill ys, því marglitir einkennisbúningar
þjónustumannanna iðuðu í einni kös. ásamt dökkum vinnufötum mann-
anna, sem komu og fóru með hjólbörur og tæki. Kling.iandi hávaði
meitlana. sem glumdu á steinunum, tóku undir við trumbur og pípur
stórrar hljómsveitar fótgönguliða, sem lék í miðium hallargarðinum.
Angelique sá engin gamalkunnug andlit, þótt hún litaðist um. Loks
gekk hún inn i höllina. gekk í gegnum dvr vinstra megin, þar sem
virtist vera meiri umferð. Gríðarmikill litaður marmarastigi leiddi
hana inn í stórt herbergi, yfirfullt af fremur illa klæddu fólki, sem
leit á hana með undrun. Hún spurðist fyrir og komst að raun um. að
hún var í biðstofunni. Á hverjum mánudegi komu menn hingað til að
leggja fram bænar skrár sínar eða leita svars við þeim, sem þegar
höfðu verið lagðar fram.
Angelique fannst hún ekki eiga heima á þessum stað. meðal þessa
fólks, ekkna og munaðarleysingja, hún. sem var fjaðurskreytt, með
þjón á eftir sér. Hún var í bann mund að snúa við. þegar hún tók eftir
Madame Scarron. Hún faðmaði hana að sér glöð yfir því að sjá að
lokum eitt kunnugt andlit.
— Ég er að leita að hirðinni, sagði hún. — Eiginmaður minn er i
fylgdarliði konungsins, og mig langar að hitta hann.
Madame Scarron, sem nú var fátækari og dapurlegri en nokkru
sinni fyrr, var ef til vill ekki sú heppilegasta, sem Angelique gat fundið
til að fræðast af um ferðir hirðarinnar. En i raun og veru, var þessi
unga kona. eftir svo langa bið í hinum konunglegu biðsölum, kunnugri
flestum öðrum um stundaskrá hirðarinnar. Jafnvel betur en hirð-
skrifarinn Loret sjálfur, þótt hann ætti að fylgjast með hvað gert væri
dag út og dag inn.
Madame Scarron leiddi Angelique að öðrum dyrum, sem opnuðust
út á gríðarstórar svalir yfir garðinum.
— Eg bvst við að konungurinn og lið hans sé þarna yfirfrá, sagði
hún. — Hann er nýfarinn inn í salinn sinn, þar sem hann eyðir nokkr-
um mínútum með helztu prinsessunum. Að því loknu fer hann inn í
garðinn, nema hann komi hingað fyrst. Alla vega er bezt fyrir þig að
fara eftir þessum opnu svölum. Þegar þú kemur alveg út í endann,
ferðu til hægri inn forherbergið, sem liggur inn í salinn til konungsins.
Þar eru allir núna. Þá áttu ekki í erfiðleikum með að finna manninn
þinn.
Angelique leit eftir löngum svölunum, þar sem hún sá aðeins nokkra
svissneska verði.
•—■ Ég dey úr hræðslu, sagði hún. — Viltu ekki koma með mér?
— Ó! kæra vina, hvernig gæti ég það? stamaði Franqoise og leit
vandræðalega á föt sín.
Þá fyrst varð Angelique ljós mismunurinn á fötum Þeirra.
—■ Hvað ertu hér ennþá biðjandi? Hefurðu ennþá fjármálaáhyggjur?
— Því miður, meira en nokkru sinni fyrr! Dauði konungsmóðurinnar
varð til þess að lífeyririnn var tekinn af mér. Eg kom hingað I von
um að fá hann aftur. Monsieur d’Albret hefur lofað að vera mér innan
handar.
— Ég vona að þér lánist það. Mér þykir þetta mjög leitt.. . .
— Madame Scorron brosti hlýlega og strauk henni um kinnina.
—• Vertu ekki að hugsa um það. Það máttu ekki. Þú ltíur út fyrir
að vera svo hamingjusöm! Þar að auki áttu skilið að vera hamingju-
söm. Mér Þykir gaman að sjá, hvað þú ert falleg. Konungurinn er við-
kvæmur fyrir fegurð. Ég er viss um, að hann verður hrifinn af þér.
Ég er nú tekin að efast um það, hugsaði Angelique og hjarta hennar
tók að berjast mjög ört. Hún var sannfærð um að hún væri ekki með
öllum mjalla. En hvað um það, hún ætlaði ekki að haga sér eins og
hlaupari, sem gefst upp fáeinum skrefum frá markinu.
Hún brosti við Madame Scarron og þaut svo út á svalirnar, svo hratt
að Flipot varð móður á eftir henni. Þegar hún var komin hálfa leið,
kom hópur í ljós á hinum endanum. Jafnvel úr þeirri fjarlægð átti
Angelique ekki í neinum vandræðum með að þekkja í miðjum hópi
hirðmannanna hinn glæsilega konung þjóðar sinnar.
Hann virtist hærri en hann var vegna háu, rauðu hælanna og háu
hárkollunnar. Þetta gerði hann hærri og virðulegri en hirðmenn hans.
Þar að auki kunni enginn betur en hann að nota þessa löngu stafi,
sem hann hafði komið í tizku, en fram til þess höfðu þeir verið þeim
einum leyfðir, sem voru gamlir eða lasburða. Hann gerði stafina að
tæki sjálfstraustsins, til að undirstrika fallegan limaburð og jafnvel,
eins og raunin var I hans tilfelli, til að undirstrika þokka sinn.
Hann kom nær, hallaðist. fram á svartviðarstafinn með gullna hnúðn-
um og ræddi glaðlega við prinsessurnar tvær, sem gengu sín hvoru
megin við hann: Henríetta af Englandi og hin unga hertogaynja
d’.Enghien. Nú til dags tók hin opinbera ástkona Lousie de La Valliére
ekki þátt í hirðlífinu. Sú vesalings stúika varð sífellt minna skraut,
eftir því sem dagarnir liðu. Hún hvíldist i dyngju sinni, en konungurinn
heimsótti hana við og við og spurði eftir heilsufari hennar.
Þessi morgunn var mjög fagur og Versalir skörtuðu hinu fegursta.
En var það ekki gyðja vorsins sjálf, sem kom þarna á móti þjóðhöfð-
ingjanum í mynd óþekktrar konu? Sólin lagði geislabaug umhverfis
Framhald á bls. 29.
MEÐ
fáið þér betri myndir
Minolta
Uniomat
35 mm. filma
Linsa: Rokker f. 28 45 mm.
Lokari; Frá B 1/8 - 1/1000.
Aðrar fáanlegar 35 mm. myndavélar:
MINOLTA AL
MINOLTA SR— 1
MINOLTA HIMATIC — 7
MINOLTA REPO
MINOLTA SR — 7
MINOLTINA P
^wwwwwwwxwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwwv;
IMINOLTAl
ZoomS |
>\\\\\\\\\\\\\v\\v\\\\\v\\x\\xv\\v\\\y.
Kvik-
mynda
tökn-
vélin
• SJALFVIRK/eða
• STILLANLEG
© RAFDRIFIN
STÆRÐ: 10x2,3x2,0 cm.
® MINOLTA 16 R - Einföld - ódýr.
M!NOLTA 16 II - Standard gerS
MINOLTA 16 EE II — Sjálfvirk — fullkomin
Fyrirliggjandi aukahlutar og hjálpartæki
svo sem: Framköllunartankar,
Skuggamyndasýningavélar,
Filrnur svart/hvítar og
litfi’.mur.
FÁST í MYNDAVÉLAVERZLUNUM
UM LAND ALLT,
SALA & VIÐGERÐAÞJÓNLISTA; FILMUR & VÉLAR, SkóiavörSustíg 3.
HEILDSOLU-
BIRGÐIR:
P. Gyðjónsson on Sveinn Bjcrnsson & (o.
Skúlagötu 26, sími 11740 — Garðast ætí 35, sími 24204.