Vikan - 08.04.1965, Side 44

(ERMTIK
snyrtivorur
Fagurt og heilbrigt
hörund vekur
hvarvetna athygli
og aðdáun.
CERNITIN-snyrti-
efnin hafa þá
kosti, sem hver
kona hefur óskað
eftir.
CERNITIN-dagkrem
Svíar urðu fyrstir tii að nota CERNITIN í andlitskrem. Og
í fyrstu voru þau seld einungis í apotekum eftir lyfseðli, eins og
lyf. En nú er sala þeirra frjóls.
Vegna margra óska undanfarið, eru eftirtaldar teg. komnar
hingað: CERNITIN-dagkrem, CERNITIN-næturkrem, CERNITIN-
Alroundkrem, CERNITIN-hreinsikrem, CERITIN-andlitsvatn. Fást nú
í Laugarness apóteki og Keflavíkur apoteki.
Umboðsmenn verða smámsaman teknir um land allt.
En fáist CERNITIN-snyrtivörur ekki á staðnum, verða þær send-
ar yður í póstkröfu, ef þér óskið.
Elmaro Sími 23444 - Pósthólf 885.
Fei*
11
in^anir
Höfum ávallt fyrirliggjandi þessar
vönduðu svissnezku úrategundir:
Omega
Alpina
Certina
Damas
Terval
Tissot
Pierpont
Roamer
SENDUM í PÓSTKRÖFU.
ÚRSMIÐIR BJÚRN & INGVAR
Laugavegi 25 — Sími 14606.
ATH. bKE.fl HEIMILISFANG.
dís fyrir drukkna sjómenn. En
ég held að það hljóti að vera
sannkallað helvíti fyrir banda-
riska Stúlku. Hvernig í ósköpun-
Um komstu þangað?
- - Heldurðu, að sá staður sé
til í heiminum, þar sem ekkj er
hægt að finna afdankaða, banda-
ríska dansmær? Hvernig ég
komst þangað? Það er gömul
saga, og ekki einu sinni skemmti-
leg .
— Það er löng leið frá þokka-
legu einbýlishúsi í Azusa til dans-
húss í Port Said.
— Rétt er nú það. Ég býst við,
að það sem ýtti mér út á þessa
braut, hafi verið það að ég var
kjörin ungfrú appelsína í Azusa
fyrir sex árum. Þess háttar kem-
ur alls konar flugum í hausinn
á manni. Maður reynir Holly-
wood — enginn árangur. -—- Þá
New York — ekki heldur. Þá
bítur maður á jaxlinn og skrifar
glaðleg bréf heim og fer að læra
dans og söng og ef maður er svo
heppinn að hafa vöxt númer
tólf getur maður fengið smá
vinnu hér og þar en aldrei .til
langframa. Næturklúbbar hafa
sérstakt lag á að leggja upp laup-
ana eða breyta um skemmtiat-
riði, þegar sízt vonum varir. Þá
er maður á götunni og of þver
til að fara heim.......
— Og hvað svo? spurði dr.
Maverick, þegar Pat stanzaði og
gleymdi sér við minningarnar,
sem mörkuðu skarpa andlits-
drætti hennar. Hann þekkti
stúlkur eins og Pat, og kunni
sögur þeirra. Hann hafði hitt þær
og hlustað á játningar þeirra í
flestum höfnum heims. Það var
ekkert nýtt eða frábrugðið í því,
sem hún hafði að segja, en það
var rétt að láta hana tala út,
það gerði henni gott, veslings
stúlkubarninu ....
— Þá fær maður stærsta tæki-
færi ævinnar, hélt hún áfram.
— Maður hittir forstjóra, sem er
að fara með tólf stúlkur til Par-
ísar, og hann veitir manni at-
hygli. Maður skelfur af sviðs-
hrolli og er alveg viss um að
maður sé ekki nógu góður og fær
næstum slag, þegar þeir velja
mann í þennan tólf stúlku flokk
úr tvöhundruð og sextíu kvenna
hópi. Manni finnst maður sitja
á veldisstóli heimsins og kaup-
ir sér ný föt og fer til Parísar.
Og svo er maður þar.
— Já? Og hvað er athugavert
við París?
— Það er hvergi andstyggi-
legra að vera. Maður skammast
sín fyrir staðinn, sem maður
dansar á, það er staður fyrir
ferðamenn, sem langar ekki til
annars en að kynnast lastalífi
stórborgarinnar og maður lifir í
stöðugum ótta um að einhver frá
Azusa slæðist inn og þekki mann.
Svo segja þeir sex af stúlkunum
upp og mann langar að fara aft-
ur heim. En þá kemur í ljós gat
í samningnum, maður verður að
borga sjálfur farið heim og auð-
vitað eru engir peningar til. Þá
tekur maður hverju sem er, því
maður verður að fá fyrir farinu,
og áður en maður veit af er mað-
ur búinn að vera í öllum þessum
borgum, Búkarest, Soffía, Aþena
—• hefurðu nokkurn tíma verið
í Aþenu? Það hef ég. Ég hef
verið þar. Ég varð að vera þar
sex vikur á sjúkrahúsi. Almátt-
ugur, gula rykið frá Píreus! Ég
gleymi því ekki, þótt ég verði
hundrað ára. Hvað gerðist? Ég
var með kvef og hita og hlýt að
hafa verið eitthvað utan við mig,
þegar ég var að dansa, því það
næsta, sem ég man, er að ég var
komin með brotinn ökkla. Það er
nóg til að bregða fæti fyrir mann
að eilífu. Flokkurinn heldur
áfram og skilur mann eftir í
sjúkrahúsi með brotinn fót. Eft-
ir fjóra daga í rúminu er kvefið
orðið að lungnabólgu. Eftir það
er maður ekki nema rekald.
Brotni fóturinn nær sér ekki og
maður er ekki lengur eins ung-
ur og hinar stúlkurnar og ekki
eins sterkur og áður og dollar-
arnir fjörutíu og tveir eru ger-
samlega upp urnir. Þannig verð-
ur maður þakklátur atvinnudans-
ari á Nirvana í Port Said, og það,
sem maður ekki lærir þar um
karlmenn, er ekki þess virði að
læra það. Og þar fann Anderson
mig og þaðan tók hann mig. Og
ef þú gætir sagt mér hvers vegna
hann gerði það........
— Hann hefur kannske verið
fullur, stakk dr. Maverick upp á.
Pat hristi höfuðið ákveðin. —
Nei. Það var hann ekki. Ef hann
hefði verið fullur eða bara vit-
laus eins og karlmenn í land-
gönguleyfi eru, hefði hann gefið
mér pening og viljað leigja með
mér herbergi stundarkorn. En
hann hara dansaði við mig og
talaði við mig, eins indæll og
kurteis eins og við sætum heima
í stofu hjá mömmu. Og næsta
morgun kemur hann aftur, og
segir mér að taka saman föggur
mínar, því hann sé búinn að
panta fyrir mig far á sama skipi
og hann fari með austur, og kom
betur fram við mig en nokkur
annar, frá því ég fór að heiman.
Það getur verið, að ég sé asni,
en ég get aðeins gefið eina skýr-
ingu á því, að karlmaður komi
þannig fram við konu. Hvað
finnst þér um það?
— Svona umhugsunarlaust
dettur mér annað í hug, sagði
hann. — Hefur nokkurn tíma
hvarflað að þér, að hann gæti
hafa gert þetta einfaldlega af
vinsemd og manngæzku?
Hún strauk hárið frá enninu
og hristi höfuðið. Það er hárið,
sem gerir hana svona líka viltu
blómi, hugsaði læknirinn. Það var
fíngert og silkikennt eins og á
harni, platinuljóst í endana en
hnotubrúnt niðri við rót, því hún
hafði hætt að lita það síðan hún
kynntist Anderson.
VIKAN 14. tbL