Vikan - 14.04.1965, Blaðsíða 39
Nýtt frá Múlalundi
Venyl sBcinnllfici - Tizkueffnið I dag
KÍPIIR,
FÁST NÚ í
REYKJAVÍK
STUTTAR OG SÍÐAR, ÚR ÞESSU VINSÆLA EFNI,
FATAVERZLUNUM VÍÐA ÚT UM LAND OG í
HJÁ BERNHARD LAXDAL, KJÖRGARÐI.
FYLGIÐ TÍZKUNNI - VELJIÐ YÐUR KÁPU ÚR VENYL
SKINNLÍKI.
MULALUNDUR
ÖRYRKJAVINNUSTOFUR S.Í.B.S.
ÁRMÚLA 16 - REYKJAVÍK.
hann sagði: — Aloha-svítan. Og:
— Ef eitthvað kemur fyrir getið þér
sagt Fairlie að hringja í mig þar.
Þeir gengu upp þrepin. Stóri sal-
urinn var skreyttur með hvítu og
yfir gluggunum voru bleikar mússu-
línskreytingar. Á borðunum voru
bleik Ijós. í veitingastofunni var
fullt af sólbrenndu fólki í dýrum
hitabeltisfötum — allt of litsterkum
skyrtum með dinglandi gullarm-
bönd og dökk sólgleraugu með
gimsteinaskreyttum spöngum, lag-
lega stróhatta. Þarna blönduðust
saman ýmsar lyktir. Hin þurra lykt
líkama, sem höfðu bakazt neilar.
dag í sól var öllum hinum yfir-
sterkari.
Bill, kvenlegur ítali, flýtti sér
til þeirra. — O, Du Pont. Það var
gaman að sjó yður. Vilduð þér
gera ^vo vel að fylgja mér þessa
leið. Hann hélt matseðlinum, sem
var bundin í skinnband yfir höfði
sér og veifaði honum, meðpn hann
vísaði þeim leiðina að bezta borð-
inu í salnum, hornborði fyrir sex.
Hann dró fram tvo stóla og gaf
þjónunum bendingu um að koma,
lagði matseðlana fyrir framan þó
og hvarf siðan ó braut.
Du Pont lokaði sínum matseðli
með smell, svo sagði hann: — Vilj-
ið þér ekki lóta mig um þetta? Ef
yður geðjast ekki að einhverju, sem
ég panta, getið þér sent það aftur.
Svo snéri hann sér að yfirþjóninum:
— Steinkrabba. Ekki frysta. Nýja.
Brsett smjör, þykkt, ristað brauð.
— Gott herra Du Pont. Vínþjónn-
inn néri hendurnar og tók sér stöðu
þar sem yfirþjóninn hafði óður vef-
ið.
— Tvær hólff löskur gf bieiku
kampavíni. Argangur 1950. Silfur-
bikara.
— Gott, herra Du Pont. Kokkteil
til að byrja með?
Du Pont snéri sér að Bond, hann
brosti og lyfti augnabrúnunum. —
Vodka-martini, sagði Bond. — Með
sítrónusneið.
— Tv'o, sagði Du Pont. ■—■ Tvö-
falda. V.ínþjóninn flýtti sér burt.
Du Pont hallaði sér aftur ó bak.og
dró fram sígarettur og kveikjara.
Hann litaðist um í herberginu, tók
undir kveðjur eins eða tveggja
gesta með brosi og handahreyfingu
og leit ó borðin sem í kring voru.
Svo hnikaði hann stólnum sínum
nær Bond. — Það er víst ekki hægt
að komast framhjó þessum hóvaða,
sagði hann. — Eg kem hingað að-
eins til að borða krabbana. Þeir
eru himneskir. Eg vona að þér haf-
ið ekki ofnæmi fyrir þeim. Ég bauð
hingað einu sinni stúlku og. gaf
henni krabba og varirnar ó hennj
blésu upp og urðu eins og hjólbarð-
ar ó reiðhjóli.
Bond hafði gaman af þessari
breytingu á Du Pont. — Valdsmann-
legum tóninum og fyrirmgnplegri
framkomunni, sem færðist ýíir hann
um leið og hann hélt að hann hefði
nóð Bond ó öngulinn, skróð hann
á launalista sinn. Þetta var allt
annar maður en sá vandræðalegi
og óframfærni Du Pont sem hafði
ávdrpað Bond á flugvellinum. Hvað
vildi Du Pont Bond? Það myndi
vera alveg að korna. Bónorðið var
( nánd. Bond sagði: — Ég hef ekki
ofnæmi fyrir neinu.
— Gotf, gott.
Það var andartaksþögn. Du Pont
opnaði og lokaði sígarettukveikjar-
anum sínum nokkrum sinnum. Svo
varð honum Ijóst að þetta var leið-
indahávaði og ýtti honum frá sér.
Svo herti hann upp hugann og það
var eins og hann væri að tala við
hendurr.ar á borðinu fyrir framan
sig þegar hann sagði. — Hafið þér
nokkurn tíma spilað Canasta, Bond?
— Já, það er skemmtilegt spil.
Mér þykir goman af því.
— Tveggja manna Canasta?
— Það hefur aðeins komið fyrir,
það er ekki eins gaman. Ef maður
gerir. sig ekki af-fífli — hvorugur
spilampnnanna gerir það — verða
skiptin mjög jöfn. Það er aðeins
lögmálið úm meðaltalið í spilun-
um. Það er ekki möguleiki að hag-
ræða lejknum neitt að ráði.
Du Pont kinkaði kolli ákafur. —
Einmitt það sem ég hef verið að
, segjg við sjálfan mig. í hundruðum
leikjum eða svo myndu tveir álíka
góðir spilamenn koma mjög svipað
út. Það er ekki skemmtilegt spil eins
og Gin eða Qklahoma Rommý og
að vissu leyti er það einmitt það,
sem mér þykir svo skemmtilegt.
Maður drepur tímann, maður fiktar
við spil, gengur vel eða illa, eftir
ástæðum, en enginn skaðast. Rétt?
Bond kinkaði kolli. Kokkteilarnir
komu. Du Pont sagði vínþjóninum
að koma með tvo í viðbót eftir tíu
mínútur. Þeir drukku. Du Pont sneri
sér í kvarthring og horfði á Bond.
Andlit hans var duttlungafullt og
grett, hann sagði: — Hvað mynduð
þér segja, Bond, ef ég segi yður að
ég hefði tapað tuttugu og fimm
þúsund dollurum á viku í tveggja
manna Canasta? Bond var í þann
veginn að svara, en Du Pont lyfti
hendinni. — Og takið eftir því, ég
er góður spilamaður, meðlimur, í
Regency Club. Spila mikið á borð
við menn eins og Charlie Goren,
Johnny Crawford, það er að seg.ja
bridge. Það sem ég vildi sagt hafa,
er að ég er alls ekki óvanur spil-
um. Du Pont grandskoðaði augu
Bonds. Framhald i næsta blaSi.
f
Ef þér eigið Ijósmynd,
stækkum við hana og litum. 18x24
kosta 90 kr. ísl. Stækkun án lit-
unar kostar 45 kr. Vinsamlegast
scndið mynd cða filmu og gefið
upp liti. Skrifið helzt á dönsku.
FOTO-KOLORERING.
Dantes Plads 4,
Köhenliavn V.
V______________________________y
VIKAN 15. tbl. gQ