Vikan - 21.04.1965, Blaðsíða 36

þú hagar þér svona?
— Ég veit það ekki, svaraði
ég, en djöfullinn er í fylgd með
þessum mönnum og við ættum
ekkert fyrir þá að gera. Annars
hlýt ég að fá skýringu á þessu
bráðlega.
Stefán sagði ekki neitt meira
um málið en tveimur dögum síð-
ar kom maðurinn einsamall með
eignarheimildina að bilnum.veð-
setti okkur hann og fékk féð.
Nú liðu nokkrir dagar. Þá var
það einn morgunn að ég kom á
skrifstofuna með Morgunblaðið
í hendinni og lagði það fyrir
framan félaga minn Stefán, sem
þegar var mættur, og sagði við
hann. Hérna er svarið við spurn-
ingu þinni um daginn, þegar
mennirnir fengu lánaða pening-
ana til þess að kaupa bilinn.
Á forsíðu blaðsins var mjög
stór fyrirsögn, þar, sem sagt
var frá stórglæp sem drýgður
hafði verið utan borgarinnar.
Aðalmaðurinn í þessu verki
var sá hinn sami, sem stutt hafði
hendinni á öxlina á mér, þegar
ég fékk óþægindin á skrifstof-
unni. Mennirnir höfðu farið á
staðinn í bíl. Bílstjórinn, sem ók
þeim, var sá, sem fékk peninga-
lánið hjá okkur og i bilnum,
sem hann keypti fyrir það.
Hitt atvikið er svona.
Á nýjársdag árið 1945 sat ég
að hádegisverði með heimilis-
fólki mínu, en það var konan
mín, móðursystir mín, gömul
kona og sextán ára stúlka. Ég
sagði við þær: — Það kemur
einhver skollinn fyrir mig bráð-
lega.
— Hvers vegna heldur þú
það? Dreymdi þig eitthvað í
nótt? spurði konan mín, en hún
vissi, að ég var mjög berdreym-
inn .
— Já, sagði ég og sagði þeim
drauminn, sem var mjög stutt-
ur.
Ég þóttist staddur þar sem
Laugavegur og Hverfisgata koma
saman innan við Hlemmtorgið.
Ég stóð á gangstéttinni norðan
götunnar; þar í gangstéttinni
þótti mér standa Ijósastaur. Frá
toppi hans og niður á götuna
hékk brúnn gólfdregill. Þetta
þótti mér undarlegt tiltæki og
horfði upp eftir staurnum. Sé
ég þá hvar fjórir stórir fuglar
koma fljúgandi og einn þeirra
sezt á staurinn. Ég gekk þá að
og kippti i renninginn, en fugl-
inn missti flugs og fóta og féll
dauður niður, eins fór um aðra
tvo, en sá fjórði flaug burt. Ég
tók alla fuglana upp ó löppun-
um, þeir voru ljósbrúnir á lit,
stórir og stokkfeitir. Ég sagði
við sjálfan mig: Þetta eru rán-
fuglar og ekki ætir, en ég get
gefið þá einhverjum, sem hefir
refabú. Ég gekk yfir götuna með
þá í hendinni, en þar þótti mér
staddur Bjarni Benedíiktsson,
núverandi forsætisráðherra.
Hann gaf mér kinnhest, svo ég
hnaut við. Ekkert sinnti ég
þessu, en stóð upp og hélt niður
í bæ með fuglana í hendinni.
Og þar með var draumurinn
búinn.
Sex dögum síðar, á þrettánd-
anum, sat ég niðri á skrifstofu
og liringdi þá síminn, og var
spurt eftir mér. Maðurinn í sím-
anum sagði:
— Þetta er á skrifstofu saka-
dómarans. Hér liefir verið lögð
inn kæra á yður og vildi ég
biðja yður að mæta liér á skrif-
stofunni.
— Ég sagðist mundi koma
strax. Á leiðinni gerði ég upp
reikningana við sjálfan mig og
samvizkuna, en sakarefnið kom
ég ekki auga á.
Þegar ég kom á skrifstofu full-
trúa sakadómarans, sagði liann
mér, að ég væri kærður fyrir
það, að hafa auglýst hús til sölu,
en hefði ekki fasteignasöluleyfi.
— Hver kærir? spurði ég.
— Lögmannafélagið, svaraði
hann.
— Ilverjir skrifa undir kær-
una, spurði ég.
— Þrir úr stjórninni, svaraði
hann, og las mér nöfnin. Ég
spurði hann hver væri formað-
urinn. Hann sagði mér það, en
hann hafði ekki skrifað undir
kæruna. Ég þakkaði fulltrúanum
fyrir og sagðist koma bráðlega
aftur.
Ég hringdi í formann Lög-
mannafélagsins, sem var kunn-
ingi minn og spurði hvort liann
hefði sent þessa kæru inn.
—• Nei sagði hann, — varafor-
maðurinn krafðist þess, að hún
yrði send. Ég veik þá sæti, en
hann skrifaði undir i minn stað.
Ég kvaddi formanninn og
hringdi til konunnar minnar og
sagði við hana að draumurinn
minn væri að koma fram, ég
hefði fundið fuglana fjóra.
Það næsta, sem skeði í þessu
máli, var það, að ég ræddi við
vin minn Gústaf Jónasson ráðu-
neytisstjóra, ég sagði honuin að
þessi kæra væri óþokkabragð,
sem gæti gert mér illt. Allt mitt
starf væri byggt á trúnaði, og
ef nafn mitt væri bendlað við
sakadómaraembættið, mundi
það skaða mig.
Gústaf sagði mér að sækja um
undanþágu fyrir fasteignasölu-
leyfi. Ég gerði það, en fékk
synjun, þar sem ég hafði ekki
stundað þann starfa nógu lengi,
áður en lögin gengu í gildi. Síð-
ar gekk ég svo inn á réttarsætt
í málinu. Greiddi kr. 300.oo i
sekt, las svo lög, sem með þurfti
i einn vetur, og tók svo próf í
Lilju dömubindi fást með og án lykkju. I þeim er
bæði vatt og bómull og silkimjúk voð. Lilju bindi
eru því sérstaklega þægileg. Biðjið um pakka af
Lilju bindum næst, þegar þér þurfið að kaupa
þessa vöru. Lilju bindi eiga að fást í næstu búð.
MÚLALUNDUR
Ármúla 16 — Sími 38-400.
gg VIKAN 16. tbl.