Vikan - 21.04.1965, Blaðsíða 50

Frú Zorns kökur.
Verðlaunakökur
Þessar fjórar kökur hlutu verðlaun á köku-
keppni í Svíþjóð - sem svarar næstum tíu þús-
und íslenzkum kr. hver.
3 bollar kókósmjöl, 3-4 dl. mjólk,
V2 tsk. salt, 4 tsk. sykur, 4 eggjarauð-
ur.
Kakan: 2 egg, IV2 dl. sykur, IV2
dl. hveiti, 1 matsk. kartöflumjöl, 1
tsk. lyftiduft, 3 matsk. sjóðandi vatn.
Marengs: 4 eggjahvítur, 8 matsk. syk-
ur. Skreyting: 2-3 matsk. kókósmjöl.
Hrærið saman kökudeigið og bakið
1 egg, 200 gr. púðursykur, 210 gr.
smjör, 210 gr. kúrennur, 315 gr. hveiti,
1 tsk. sódaduft.
Hrærið saman smjör og sykur. Bæt-
ið egginu í, síðan kúrennunuija og
hveitinu, sem blandað hefur verið með
sódaduftinu. (Geymið svolítið af
hveitinu til þess að fletja út með).
Hnoðað saman og látið standa á köld-
um stað yfir nóttina. Deigið flatt út
á þykkt við piparkökur og gerðar
kringlóttar kökur með móti. Bakað við
fremur lítinn hita (ekki meira en
200 gr.).
Sveskjukaka.
1 löngu og breiðu, lágu formi, ca.
20 x 20 cm. Látið kólna. Hrærið sam-
cn mjólk og kókósmjöl og hitið að
suðumarki og látið kólna. Sjóðið sam-
an krem úr kókósmjólkinni, salti,
sykri cg eggjarauðum þar til það er
þykkt og látið það kólna. Skerið kök-
una í bita, ca. 4x7 cm. og smyrjið
kreminu á, þekið með marengsmauk-
inu, sem gert er úr cggjahvítunum og
sykrinum, stráið kókósmjöli yfir. Bak-
að 1 meðalheitum ofni í 8-10 mín.
200 gr. smjör, 200 gr. sykur, 3 egg,
200 gr. hveiti, 200 gr. sveskjur, 50 gr.
sultaður appelsínubörkur, 4 matsk.
sherry.
Skerið sveskjurnar í lengjur, brjót-
ið steinana og takið kjarnana úr og
hakkið þá með appelsínuberkinum.
Leggið sveskjurnar, kjarnana og börk-
inn í sherryið og látið standa um
stund. Hrærið smjörið og sykurinn
þar til það er létt og freyðandi, bætið
svo eggjunum í einu í einu, síðast
hveitinu og ávaxtablöndunni og hrær-
ið saman. Deigið sett 1 kringlótt form,
sem hefur verið smurt og stráð á
raspi. Bakið í meðalheitum ofni, ca.
200-225 gráður.
Mexíkanskar
kókóskökur.
Gamaldags
haframjölsterta.
12 dl. haframjöl, 50 gr. sætar möndl-
ur, IV2 dl. sykur, 300 gr. smjörlíki,
% dl. hveiti. Fylling: 4—5 dl. frekar
súrt eplamauk. Skreyting: 2 dl. þykk-
ur rjómi, jarðarber.
Malið saman haframjöiið og möndl-
urnar og hnoðið það saman við smjör-
líkið og sykurinn. Skiptið deiginu í
3 eða 4 botna, sem flattir eru út með
því að strá hveitinu á þá. Bakað á
smurðri plötu í meðalheitum ofni
(200 gr.) í ca. 10 mín. Eplamaukið lagt
milli botnanna, þegar þeir eru kaldir,
þeyttur rjóminn settur ofan á efsta
botninn og skreytt með hraðfrystum
jarðarberjum.
bjór. Pat fyrileit þá alla.
Einhver lagði hönd á öxl henn-
ar og klappaði henni mjúklega,
eins og hrossi eða hundi. Það var
frú Gould, ekkja trúboðans,
klefafélagi hennar.
— Viltu koma með mér?
spurði hún. — Ég býst við, að
ég geti samið við einhvern ekil-
inn og fengið carreta fyrir steng-
ah — fimmtíu hollensk sent. Það
gerir bara 25 sent fyrir hvora.
Hvernig lízt þér á? Við gætum
skroppið upp í hæðirnar og feng-
ið okkur ferskt loft.
— Þakka þér fyrir, en ég á
stefnumót við lækninn, svaraði
Pat. — Ef hann gleymir mér þá
ekki.
-— Eins og þú vilt góða, sagði
frú Gould. — Mér liggur ekkert
á. Ég skal bíða stundarkorn. Hún
klappaði Pat aftur, leit samúðar-
full á hana og fór að leita að
austurrísku hjónunum.
Ritters hjónin voru feit og ó-
fríð, og eina tungumálið, sem þau
gátu talað, var Vínarmállýzkan,
þýzkt barnababl, flatt og mettað
ítölskum, frönskum, tékkneskum
og ungverskum orðum, sem
þrengdu sér inn í tungumál aust-
urrísku höfuðborgarinnar meðan
Austurríkiskeisari réð yfir þess-
um þjóðum. Frú Gould hafði tek-
ið Austurríkismennina að sér
vegna þess, að þeir voru svo ein-
mana og hjálparvana og fóru í
taugarnar á öllum. Hlutskipti
þeirra var sorglegt og fáránlegt.
Eftir því, sem bezt var vitað,
fylgdi herra Ritter ekki réttum
stjórnmálaflokki og þegar Aust-
urríki var innlimað í Hitlers-
Þýzkaland, gátu þau með naum-
indum flúið landið á elleftu
stund. Síðan áttu Rittershjónin
ekkert heimaland og engin vega-
bréf, og lagalega séð voru þau
ekki lengur til. Án vegabréfs
gátu þau ekki verið í neinu landi
og máttu ekki fara í land í neinni
höfn. Þau máttu ekki fara yfir
nein landamæri, og þau máttu
hvergi setjast að. Þau gátu ekk-
ert annað gert en að halda áfram
að ferðast, treina peningana sína
eins vel og þau gátu á ódýrum
smákoppum, og reyna að eignast
eitthvert athvarf. Þau reyndu að
hressa hvort annað upp með því
að búa til furðulegar sögur, um
annað heimilislaust flóttafólk.
Það var auðvelt að finna til sam-
úðar með Rittershjónunum, en
erfitt að láta sér falla við þau.
Þau lifðu í eigin heimi, og neit-
uðu að skilja nokkurt annað mál,
sjónarmið eða siði, sem ekki var
austurrískt. Hið ódauðlega stolt
þeirra af Vín, og öllu, sem að
henni tilheyrði, fyllti hvern þann
örvæntingu, sem reyndi að tala
við þau, svo þau héldu áfram að
sitja í hinu ósýnilega hásæti og
horfa með fyrirlitningu niður á
hvað eina, sem ekki átti rætur
að rekja til Vínar.
Framhald í næsta blaði.
Sunfíesh
APPELSÍN
SÍTRÖN
L I M E
Svalandi - ómissandi
á hverju heimili
gQ VIKAN 16. tbl.