Vikan - 29.04.1965, Síða 14
Samkeppni við kýr nar
Hvað er unnið við það að fara
„krókinn" í gegnum kýrnar, þeg-
ar hægt er að framleiða jafngóða
mjólk á mikið fljótvirkari hátt og
ódýrari — í vélum? Það er brezkt
fyrirtæki, sem veltir þessari spurn-
ingu fyrir sér þessa dagana. Fyrir-
tækið framleiðir þurrkað græn-
meti, og hefur rannsakað þennan
möguleika undanfarin sjö ár. Upp-
<J
Nýja mjólkin er þynnt út með vatni.
finningamaður þessarar mjólkur er
dr. Hugh Franklin, og hann not-
ar afganga af grænmetinu í þessa
framleiðslu. Brezka stjórnin hefur
nýlega gefið samþykki sitt til að
mjólkurbú, styrkt af rikinu, megi
dreifa tilbúnu mjólkinni, og hún
fæst nú víða í Bretlandi.
Þessi nýja mjólk, sem bæði er
vitamínrík og dauðhreinsuð, er
þykkari en venjuleg kúamjólk, og
er t.d. ágæt sem rjómi út í kaffi.
Ef ætlunin er að drekka hana sem
mjólk, þarf að þynna hana út með
vatni. Þegar það hefur verið gert,
er erfitt, jafnvel fyrir íslenzka mjólk-
urþambara, að þekkja hana frá
venjulegri mjólk. Mestu erfiðleik-
arnir eru í sambandi við geymsl-
una, en hún þolir ekki eins langa
geymslu og kúamjólk og vill súrna
fyrr.
England, með sínar feitu og stóru
kýr, er kannske ekki rétta landið
r --------------------------------------N
örelt pyndingotœki
Það er orðið nokkuð langt síðan að Pasleur fann
upp þá stórmerku aðferð, að bólusetja menn og skepn-
ur til að verja þau ýmsum veikindum, og það eru ótald-
ar miiljónir manna, sem bólusetningin hefur bjargað
frá bana síðan.
Siðan 'hafa orðið geysimiklar framfarir í þessari tækni
og bóluefni verið fundin upp við tugum eða hundruð-
um sóttkveikja. En á sama tíma hafa framfarir á að-
ferðum við bólusetninguna ekki verið eins stórstígar,
og lengst af hefur sprautan í höndum læknisins verið
nokkurs konar einkenni hans, — og jafnframt hryffi-
'legt og ógnvekjandi bitvopn í augum flestra sjúklinga.
Það er aigengt að sjá skrýtlumyndir í blöðum og tíma-
ritum, sem sýna lækni vera að munda meterslanga
sprautunái með djöfuilegu glotti á andlitinu — og sjúkl-
inginn annaðhvort á æðislegum flótta, eða Tamaðan af
s'kelfingu, og það eru vafaTaust ekki fáir, sem hafa skróp-
að frá sprautunni og þolað heldur þá áhættu að taka
veiki í staðinn.
Fyrir nokkrum árum var gerð stórmerk uppfinning,
sem gerir sprautuvopnið að úreltu piningartæki. Þetta
er nokkurskonar byssa, sem þrýstir vökvanum innfyrir
húðina í blöðstrauminn, sársaukaTaust, fljótt og hættu-
laust. Þetta litla handverkfæri hefur lengi verið notað
erlendis og nálin forna er að leggjast niður. Þúsundir
hermanna eru sprautaðir með þessu tæki daglega, dýr-
mætur tími sparast, sýkingarhætta minnkar og sárs-
auki hverfur með öllu.
Ég véit að vísu ekki um verð á slíkum verkfærum, en
varla getur það verið svo ógnvekjandi að opinberar
stofnanir hér á Tandi hafi ekki ráð á að næla sér í þau.
sérstaklega þeir staðir, sem gera mikið af því að bólu-
setja böm og unglinga.
Eða gæti það kannske átt sér stað, að enginn hefði
bara haft framtakssemi í sér til að athuga málið?
G.K.
Fiskurinn
hefur
fögur hljóð
Nýjasta nýtt í sportveiðinni í
Bandaríkjunum er ,,fiskafónn“, en
með honum er hægt að hlera sér
til um það, hvar fiskurinn er stadd-
ur í vatninu.
Þegar fiskurinn hreyfir sig í
vatninu kemur örlítil hreyfing á
það — titringur. Þetta færa fisk-
arnir sjálfir sér 1 nyt til að leita
sér að æti. Sumar fisktegundir gefa
jafnvel frá sér nokkurnskonar
hljóð, sem mönnum hefur tekizt
að heyra með sérstökum hljóð-
nemum, sem settir hafa verið of-
an 1 vatnið.
Fiskifónninn bandaríski saman-
stendur af hljóðnema, hljómstyrki
og heyrnartæki. Með tækinu get-
ur maður komizt að því hve djúpt
fiskurinn er í vatninu og hvort
um marga eða fáa fiska er að ræða.
Síðan er kúnstin aðeins sú að renna
króknum niður og bíða eftir að
hann gleypi.
Hvernig það gengur . . . ?
Jú, en einn helzti mismunurinn
er sá, að hér áður fyrr sögðu menn:
Hann var stór, þessi sem ég sá
um daginn.
En nú segja menn: Hann var
stór, þessi sem ég heyröi. ..
\__________________________________y
Fiskar veiddir með fiskafón.
Ursula Andress, kvik-
myndaleikkona, sem
meðal annars er fræg
fyrir leik sinn í kvik-
myndinni dr. No, eft-
ir samnefndri sögu
Ian Fleming (sem er
lesendum VIKUNN-
AR :að góðu kunn),
var nýlega stödd í
London, og þurfti að
spyrja til vegar. Og
hvað var nær en að
víkja sér að éinum
af lögreglúmönnum
brezka heimsvöldis-
ins? Ta'kið eftir
„hollníngu" löggunn-
ar — það er eins
og hann sé að hugga
svona 6 ára hnátu ...