Vikan - 29.04.1965, Blaðsíða 30
UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR E R ORKIN HANS NOA?
I»að er alltaf sami lcikurinn í henni Ynd-
isfríff okkar. Hún hefur falið örkina hans
Nóa einhvers staðar I hlaðinu og heitir
göðum verðlaunum'handa þeim, sem getur
fundið örkina. Verðlaunin eru stór kon-
fektkassi, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandinn er auðvitað Sælgætisgerð-
in Nói.
Náfn
Hcimlli
Örkln er á bís. .............................
Síðast er dre’gið var hlaut verðlaunín:
LITLI KARL HRANDSSON
Kjartonsgötu 8, Regkjavík
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 17. tbl.
Frú Wagner kreppti hnefana
og stóð upp. Þetta ætlaði ekki
að ganga vel. Hún gat ekki sagt
henni neitt um grun sinn, nema
að stofna til leiðinda. Mabel
var svo bráðlynd.
— Ég meina ekkert nema gott.
Þú veizt að ég á enga heitari ósk
en að þú verðir hamingjusöm.
Mér líkar vel við Leó.
— Takk fyrir, sagði Mabel
þurrlega.
— Hann er eflaust mjög dug-
legur. Og ég skil líka vel að það
er erfitt að koma sér fyrir í
ókunnugri borg, og. ...
Mabel stakk penslinum í lakk-
glasið.
■—- Um hvað ertu að tala,
mamma? Viltu að við flytjum?
Frú Wagner hrökk við. —
Nei, nei, langt því frá!
Mabel skellti glasinu á borðið.
— Segðu bara til, ef það er það
sem þú villt, mamma, sagði hún
harðneskjulega. — Við Leó ætl-
um ekki að þröngva okkur inn
hjá þér. Segðu bara til.
— Mabel! Frú Wagner settist
aftur og lagði handlegginn um
axlir ungu konunnar. ■—- Þú
mátt ekki misskilja mig, elskan
mín. Þú ert mér allt, það veiztu.
Ég er eitthvað utan við mig i
augnablikinu. Þessar liryllilegu
myndir, sem ég var að skoða
Unga konan klappaði á hönd
hennar. -— Þú verður að reyna
að gleyma þvi.
— Ég sé ennþá þessi andlit
fyrir mér, — sagði frú Wagner.
■—- Nokkrir þeirra litu svo vel
út. Og svo hafa þeir framið
svona liræðileg afbrot. . . .
—■ Viltu að ég lakki á þér
ncglurnar?
— Hvað? spurði frú Wagner.
— Neglurnar. Þær líta ekki
svo vel út. .. .
Frú Wagner leit á hendurnar,
— þær skulfu.
—- Allt i lagi, sagði hún.
Mabel byrjaði strax og móðir-
in horfði á andlit stúlkunnar,
meðan hún bar rautt lakkið á
neglurnar.
— Vertu ekki að hafa áhyggj-
ur af Leó, sagði dóttirin stutt-
lega. — Það er allt í lagi með
l
hann. Hann græddi heilmikla
peninga í Kaliforníu.
Klukkan fjögur var frú Wagn-
er búin að taka ákvörðun. Hún
fór upp í svefnherbergið sitt
hringdi til Meade lögreglufull-
trúa.
— Þetta er frú Wagner, sagði
hún þegar liann svaraði. ■—
Það var ég sem var að skoða
myndirnar lijá ykkur i gær. . . .
— Já, frú Wagner. Hafið þér
komizt gð einhverju?
—• Nei, jiað er bara það að
mig langaði til að tala um nokk-
uð við yður. En ég get ekki talað
um það i sima....
— Viljið þér þá ekki koma á
lögreglustöðina aftur?
— Ef satt skal secrja hafði
ég vonað að losna við það. Þetta
hefir ekkert með toskuþjófnað-
inn að gera. Það allt annað. . . .
— Ég get sent mann heim
til yðar, ef þér viljið.
— Ó, nei, sagði hún fljótt.
— Þnð er líklega hezt að és komi
til ykkar. Eruð þér þar i allan
dag?
— É'f er liér til klukkan sex.
— Má ég þá koma strax?
— Já, það er ágætt.
IJún lagði simann á, og flýtti
sér að komast af stað, áður en
hún fengi bakþanka. f dyrunum
kallaði hún til dóttur sinnnr.
—- Mabel, ég ætla út að verzln.
Svo lokaði hún hurðinni hlióð-
lega á eftir sér. Hún tók leigu-
bíl til lögreglustöðvarinnar, oit
gekk upp steintröppurnar í
annað sinn á tveim dögum.
Meade lögreglufulltrúi leit
rannsakandi á hana.
— Will Draves? Er það hann
scm þér eruð að tala um?
— Já, sagði hún, — ég held
að það hafi verið nafnið.
Hann þrýsti á hnapp í borð-
inu og maður kom inn í herberg-
ið. Meade sagði honum hvað
hrnn vildi og hann fór út aft-
ur.
— Þetta getur auðvitað verið
tilviljun, — sagði frú Wagner.
— Við skulumi byrja á byrj-
uninni, sagði Meade. •— Hvar
hafið þér séð þetta andlit áð-
ur?
Frú Wagner horfði í gaupnir
sér. —Munið þér eftir þvi að
ég sagði yður að dóttir mín
hafi haft atvinnu í Kaliforníu?
Hún var ritari lijá kvikmynda-
framleiðanda. Fyrsta árið sem
hún var þar hitti hún þennan
mann, ég hefi bara gleymt hvað
hann heitir. Hún hikaði andar-
tak.
— Haldið þér áfram, frú
Wagner. Var þessi maður Will
Draves?
-— Ég er ekki viss. Hún sendi
mér mynd af þeim saman. Hann
var hár og dökkhærður, ljómandi
laglegur, fannst mér, dálítið
sérkennilegt andlit. Hann hafði
eitthvað sérstakt við sig. Skilj-
ið þér hvað ég meina?
— Auðvitað, sagði lögreglu-
maðurinn.
Þegar ég sá myndina í gær,
ég veit ekki hvernig ég á að
lýsa því, ég hef aldrei séð svona
líka.... Ég tala víst ekki nógu
skýrt....
— Ég skil hvað þér meinið,
sagði Meade. — Og hvað varð
svo af þessum manni?
— Það veit ég reyndar ekki.
Frú Wagner neri órólega hend-
urnar. — Ég held að hún hafi
liætt að vera með honum þegar
hún hitti Leó. Þau giftu sig í
Fresno nokkru eftir að ég fékk
kortið. Hálfu ári síðar, held.ég
— Þér getið ekki munað hvað
hann hét?
— Dóttir mín veit það, reikna
ég með. En ég hefi ekki spurt
hana. IJún var auðvitað afskap-
lega eyðilögð, þegar hún komst
að þvi hvers konar maður hann
var.
—■ Mynd sem tekin er fyrir
svona mörgum árum er trúlega
litils virði, til að finna Draves,
sagði Meade. — Við vitum bara
að hann fór frá Kaliforníu og
flutti eitthvað austur á bóginn.
Frú Wagner vætti varirnar.
— Já, sagði hún, — ég skil. . . .
Hinn maðurinn kom inn í her-
bergið og lagði albúmið með
myndunum fyrir framan lög-
reglufulltrúann. Hann blaðaði í
gegn um það og stanzaði við
sjöundu myndina.
— Er þetta hann? sagði hann.
— Já. Frú Wagner leit á
myndina og sneri sér svo und-
an.
— Hafið þér þessa mynd enn-
þá, frú Wagner?
—• Já. Hún leitaði í töskunni.
— Ég er með hana hérna. Meade
tók við myndinni. Hún sýndi
mann og konu á baðströnd. Þau
voru klædd sundbolum.
— Það er ekki svo gott að
þekkja hann, — sagði lögreglu-
fulltrúinn, — en dóttir yðar er
reglulega falleg kona.
Hann tók upp stækkunargler
og skoðaði myndina og bar
hana svo saman við myndina i
lögreglualbúminu. Hann var
liugsandi á svipinn, og bað hana
að afsaka sig augnablik. — Ég
kem fljótt aftur. . . .
Eftir fimm mínútur kom liann
aftur. Hann laut fram og horfði
á konuna sem sat fyrir framan
hann.
— Hafið þér komizt að ein-
hverju? spurði liún.
— Það er ekkert að ráði. Ég
held að þér hafið gert yður ó-
þarfa grillur út af þessu. . . .
—- Hvað eigið þér við?
Hann hló. — Það er töluvert
líkt með þeim. En myndavélin
getur verið óábyggileg... .
— Þér haldið þá að þetta sé
ekki. . . .
— Maðurinn sem dóttir yðar
kynntist í Iíaliforníu, — ja, það
gæti hafa verið Will Draves,
Klippið hér----------------------------
ATKVÆÐASEDILL
Ég greiði atkvæði mitt ungfrú
sem „Ungfrú Island 1964".
I
gQ VIKAN 17. tbl.