Vikan - 29.04.1965, Page 45

af dauðum moskíótflugum á
brauðið sitt og étið það. Þá áttu
moskítóflugurnar ekki að vilja
blóð hennar. Samkvæmt ráðlegg-
ingum Graders hafði hún feng-
ið fjölmargar sprautur af salvar-
san; hún hafði jafnvel fylgt ráði
ESaba og heimsótt í laumi galdra-
lækni eyjarir.nar, andað að sér
hræðilegum gufum og drukkið
drykk, sem hann blandaði henrti.
Allt árangurslaust. Hún var
dæmd til þess að lifa í stöðugum
mekki af sítrónulykt og ammon-
íaksþef, þakin flugnabitum,
klóra sér þar til henni lá við
sturlun, og fá nýtt malaríukast
á fárra vikna fresti. Hún sætti
sig við þetta á sama hátt og hún
sætti sig við fjöldan allan af öðr-
um litlum og stórum óþægindum.
Hitabeltið sleit henni út; hún
var of þreytt til annars en að
sætta sig við allt. Stundum gat
hún næstum skilið liina dæma-
Íausu leti eyjarskeggja.
— Madeh! Lampinn!
Hún gæti hafa verið kyrr í
klamboe, en það var of heitt og
molulegt þar inni. Klamboe var
lítið netherbergi innan veggja
svefnherbergisins. athvarf frá si-
felldum píningum moskítóflugn-
anna og malaríunnar. Þar var
hjónarúmið, þar svaf barnið, og
stundum sat hún þar sjálf við
lestur eða skriftir. En aldrei
lengi, því að hitinn varð of mik-
ill, og hún fór aftur út á svalirn-
ar.
— Madeh! Lampinn!
Madeh kom þjótandi gegnum
garðinn með nýfylltan lampa.
Ann horfði f jarhuga á hann, með-
an hann skipti um lampa og
kveikti á obat najamoek, sem var
eins og grænleitur hringaður
snákur á borðinu. Reykurinn af
honum átti að reka moskítóflug-
urnar burt, en gerði það aldrei.
Sterkur, sætur eimurinn kitlaði
hana í hálsinn, svo að hún hóst-
aði. Tveir sporðdrekar með rauð-
leit augu héngu niður úr loftinu
og fálmuðu syfjulega í kringum
sig eftir skordýrum. Annar þeirra
ræskti sig og tísti sjö sinnum
með hreim sem minnti á brostna
baritónrödd. Það boðaði ógæfu.
Hjátrú eyjarinnar skaut upp í
huga Ann, án þess að hún yrði
þess vör. Allt í einu báru þreyta
og tilfinningaleysi Sebang hana
ofurliði. Hún lét fallast í stól og
lokaði augunum. Myndir frá
gamla Hollandi ruddust fram í
huga hennar. Gamla gráa strönd-
in við Scheveningen í nóvember.
Hin þöglu síki og skurðir Am-
sterdam, sem trén slúttu yfir eins
og þau væru að virða fyrir sér
sína eigin spegilmynd. Svanirn-
ir á tjörnunum í Haag. Gulir
túílpananirnir á blómaekrunum í
Harlem. Mjöll á turnum gamall-
ar kirkju, mjúkur, kaldur, dá-
samlegur snjór. Svo hvarf þetta
allt, og ekkert varð eftir nema
lítil karfa með jarðaberjum, sem
flaut niður eftir síkinu og hvarf
undir brú — hún sá þetta jafn
glöggt og greinilega eins og þeg-
ar hún var lítil stúlka og horfði
á það, meðan hún hélt í hönd
föður síns.
Hún vaknaði upp af þessum
draumum, þegar hún heyrði bíl
eiginmannsins stanza fyrir fram-
an húsið. Hún átti ekki von á
honum svona snemma. Hann kom
þjótandi gegnum garðinn og upp
á svalirnar, kallaði hástöfum á
Madeh og hentist framhjá Ann,
án þess að heilsa henni. Hann
var þungbrýnn, óánægður og á-
hyggjufullur. Ann fylgdi honum
eftir og hlustaði kvíðafull á
þyngslalegan andardrátt hans.
Jan Foster var þunglamalegur,
feitlaginn og skapstvggur. Hann
hafði alltaf hátt og tók ekki til-
lit til neins, allra sízt til hinnar
fálátu og síþreyttu konu sinnar.
Hann fyrirleit General Alten
Street. Þar til hann kvæntist bjó
hann á Lombok plantekrunni,
þar sem hann var aðalforstjóri.
Það var ekki fyrr en hann kom
heim eftir fríið, kvæntur maður,
sem hann á móti vilja sínum
gekkst undir hin óskráðu þjóð-
félagslög, sem afneituðu kven-
fólki á landssvæði plantekrunnar
og settist að í Sebang. Hann var
óþreytandi drykkjumaður, ofsa-
fenginn elskhugi og ódrepandi
verkmaður á plantekrunni. Kúlí-
arnir nefndu hann eftir eldfjall-
inu mikla Batara Guru.
Heimkoma Jan skall yfir hús-
ið eins og jarðskjálfti. Það brak-
aði í veggjunum, húsgögnin færð-
ust til, búsáhöldin glömruðu og
þjónamir skulfu. Forgangurinn I
Foster var ekki síður hræðslu-
efni í General Alten Street en
á plantekrunni. Grader hafði
oftsinnis varað hann við að
leggja of mikið á hjarta sitt, og
talað um háan blóðþrýsting, sem
væri mjög hættulegur í þessu
loftslagi. Jan leit alltaf út eins
og allt væri að rifna utan af
honum, skórnir hans, skyrturnar
og jafnvel húðin á andliti hans.
— Madeh! Ann! Babu! öskr-
aði hann, — ég er að flýta mér!
Ég vil komast í bað! Komið með
hrein nærföt! Kaffi! Sterkt kaffi,
ekkert skólp!
Framhald í næsta blaði.
Hekluð taska
Framhald af bls. 47.
í garnið og gangið fró því.
Heklið í allt 8 ferninga eftir upp-
skriftinni. Saumið þá saman 4 og
4 og heklið saman með fastahekli
á hliðunum og neðan. Heklið 1
urnf. að ofan með hálfstuðlum.
Hankinn er heklaður með 38
loftl. og 1 hálfstuðull hekl. í hverja
loftl. Festið hankana vel um leið
og þeir eru heklaðir. Gangið frá
öllum endum. Fóðrið töskuna með
einlitu sterku efni og festið vand-
lega.
Eipist nýja vini!
Pennavinir frá 100 löndum óska eftir
bréfaskriftum við yður. Upplýsingar á-
samt 500 myndum verða send til yðar
án endurgjalds.
CORRESPONDENCE CLUB HERMES
Berlin 11, Box 17, Germany
"i--—.... ..............................I
VIKAN 17. tbL