Vikan - 06.05.1965, Blaðsíða 34

strákur. Þú verður að vera al-
veg hárviss um að það sé hann.
Líttu betur á hann.
— Ég er búinn að segja, að
það er hann, svaraði Leonov ó-
þolinmóður. — Láttu hann segja
eitthvað. Hann byrjaði með því
að biðja um eina flösku af vodka.
Láttu hann segja: „Ég ætla að fá
eina flösku af vodka“.
Leonid Babel vætti varirnar
og stamaði, náfölur af hræðslu:
„Ég... . ætla.... að.... fá....
eina.... flösku af. ... vodka.“
— Já, það er hann. Ég þekki
röddina.
•—- Nei, nei, mótmælti dreng-
urinn. — Það var ekki ég, sem
gerði það. . ..
En hin vitnin liópuðust saman
frammi fyrir pallinum og allir
störðu rannsakandi augum á
Leonid Babel. -— Það hlýtur að
vera hann, sagði maður nokkur.
— Það er næstum öruggt mál,
sagði annar.
Hvað með andlitið? spurði
Lukomski. — Munið, að hann var
með grímu fyrir augunum.
— Ég kannast við hökuna á
honum, heyrðist sagt. — Gríman
huldi ekki hökuna.
— Frú Nikodimov, hljómaði
rödd Lukomskis. — Viljið þér
segja mér, hvort það var Leonid
Babel, sem myrti mann yðar.
Frú Nikodimov var lág, gild-
vaxin kona með grátbólgin augu.
Hún hikaði við að svara.
— Frú Nikodimov, hélt Luk-
omski áfram. — Þér hafið þegar
sagt, að ræninginn hafi næstum
verið búinn að missa grímuna
i slagsmálunum við mann yðar.
Var ræninginn sami maður og
Leonid Babel?
— Já.... hvíslaði hún og
huldi andlitið i höndum sér.
— Ég er saklaus, hrópaði
Leonid Babel óttasleginn og tók
á sprett í átt til dyranna, en
var fijótlega gripinn af tveim
handfljótum lögregluþjónum.
Hann hafði ekkert tækifæri.
— Ég er saklaus, grét hann,
— ég er saklaus.
í þá sömu mund tók Georgi
Alpatov undir sig stökk og hafn-
aði í fanginu á Lukomski. -—
Þið skuluð ekki fá að skjóta
þennan dreng, æpti hann reiði-
lega. — Það er ég. . . . og aðeins
ég, sem er sekur. Þið getið ekki
leikið þennan sama leik aftur
og aftur. . . . drengurinn hefur
ekki gert neitt. . . .
★
Lukomski lögreglustjóri sat í
skrifstofu sinni og hafði lapp-
irnar uppi á skrifborðinu.
— Þetta var vel af sér vikið,
sagði sá, er Leonov hét.
— Ég hefði ekki getað gert
það, ef starfsfólkið hérna hefði
ekki hjálpað mér, rumdi í Luk-
omski. — Og auðvitað þér, frú
Nikodimov.
— Ég vildi bara vita hver
myrti manninn minn, tautaði
þessi litla, grátbólgna kona. —
En það var leiðinlegt fyrir Leo-
nid Babel, veslings drenginn.
— Hafið ekki áhyggjur af hon-
um, svaraði Lukomski. — Hann
er bezta skinn, en dálítill vand-
ræðapiltur. Það var þess vegna,
sem ég valdi hann. Hann varð
alvarlega hræddur, og það var
ágætis ráðning á hann. Við þurf-
um áreiðanlega ekki að hafa af-
skipti af honum framar. Það
var verra með aumingja mann-
inn.
— Hvern, herra lögreglu-
stjóri?
— Georgi Alpatov, frú mín
góð. Hann hafði kjark í sér til
að bjarga stráknum, en samt sem
áður er hann ólæknandi. Það
var gott að við náðum honum,
þótt við höfum þurft að gabba
hann. ★
Unga kynslóðin 1965
Framhald af bls. 23.
aldags í skoðunum og hún telur
að foredrarnir skilji sig í lang-
flestum tilfellum. Við spurðum:
Mundirðu ala upp þín eigin
börn svipað því og þú hefur
sjálf(ur) verið alin(n) upp“?
Einnig uppeldið eru þau ánægð
með; hvílíkir gæfunnar panfílar.
40 af 60 ætla að ala sín börn upp
„svipað og þau voru sjálf alin
upp“, en þau vita, að tímarnir
muni breytast eitthvað og þær
breytingar kalla ef til vill á nýj-
ar uppeldisaðferðir. 4 ætla að ala
sín börn upp „nákvæmlega eins“.
12 ætla að viðhafa „aðrar uppeld
isaðferðir“ án þess að það sé skil-
greint, en 2 ætla að beita „meiri
aga“ og 1 ætlar að ala þau upp
„mildilegar" en hann var sjálfur
alinn upp. 17 ára Hagaskólapilt-
ur, sem eitthvað er ekki sáttur
við eigin uppeldi, segir: „Ég
mundi ekki ala þau upp eins og
ég hef verið alinn upp, heldur
eins og foreldrar mínir voru alin
upp“.
Tvítugur Verzlunarskólapiltur
ætlar að reyna að muna, að hann
var einu sinni ungur: „Ég segi
já, innan vissra takmarka. Til
dæmis ætla ég ekki að láta roll-
inginn minn hafa of mikið af
peningum milli handa. Og að
reyna eftir öllum mætti að halda
aftur af honum með drykkju og
gauragang, annars mætti hann
hafa sína hentisemi með allt ann-
að, því ég mundi þegar þar að
kemur reyna að muna mína sælu-
daga og ef það væri drengur, þá
vildi ég fyrir engan mun láta
hann missa af því, sem ég hef
upplifað". En 17 ára Hagaskóla-
piltur ætlar ekki að láta söguna
endurtaka sig: „Örugglega ætla
ég ekki að ala þau upp eins og
ég hef verið alinn upp. Því ég
lifi óhófsömu lífi og það er óholt
og ég ætla ekki að láta mín börn
lifa þannig".

ElNAPiCiRIÐ^
GEGN HITA
OG KULDA
Þér fáiö einangrunarkostnaðinn
endurgreiddan á fáum árum
í spöruðu eldsneyti.
Það borgar sig bæði fyrir yður
sjálfa og þjóðfélagið í heild
að spara eldsneyti svo sem unnt
er, og þar að auki er hlýtt hús
(vel einangrað) mun notalegri
vistarvera en hálfkalt (illa
einangrað).
STEINULL H.F.
1
Lækjargötu — Hafnarfirði — Sími 50975.