Vikan - 06.05.1965, Blaðsíða 39

höndum og stundum alls ekki,
nokkrir gátu ekki skapað sér
skoðun um þetta, en 20% sögðu,
að það kæmi ekki til mála að
láta skólanemendur hafa óskert
vald yfir slíku fé. Tvítugur
Menntaskólanemi, sem er hlynnt-
ur fullu frjálsræði í þessum efn-
um, rökstyður það svo: „Menn
komnir í efri bekk menntaskóla
eru að verða fulltíða menn, sem
margir hverjir munu í næstu ár-
um dvelja erlendis við nám.
Mundi það vera ákaflega
heimskulegt að ætla að skammta
þeim vasapdninga síðustu árin
áður en þeir fara út til að sjá
um sig sjálfir. Ef maður, sem
kominn er að tvítugu, kann ekki
með peninga að fara, þá lærir
liann það tæplega nokkurn tíma“.
Og annar, sem einnig verður
stúdent í vor: „Skólanemandinn
á að fá þá til frjálsrar ráðstöfun-
ar. Ef hann fær þá ekki, þá er
hætt við því að hann hafi engan
áhuga á því að afla þeirra. Það
er sama, hvenær menn byrja að
ráðstafa peningum frjálst, hætt
er við að alltaf verði sömu vanda-
málin við að stríða. Kannske það
yrði betra að koma upp einhverri
ríkisstofnun eða maskínu, sem
sæi um að dreifa vasapeningum
til almennings". Og sá þriðji úr
Menntaskólanum, sem svarar
neitandi, segir: „Maður þakkar
fyrir hvern eyri, sem tekinn er af
manni“. Verzlunarskólapiltur úm
tvítugt, sem er því fylgjandi, að
nemandinn ráðstafi sjálfur sín-
um peningum, bætir við: ,,en þá
finnst mér einnig, að hann eigi
að kosta sína skólagöngu, borga
heim til sín, borga fyrir bækur
og annað eftir því sem mögulegt
er“.
Hvað þarf mikið á viku?
Síðusta spurningin, sem
unga fólkið svarcði, var um
J)að, hversu mikið það lelili
sig ]>urfa i vas'apeninga á
viku og til hvcrs þeir færu.
Svörin voru nokkuð lik. Yfir-
gnæfandi meirihluti kvaóst
fara með Ó00 krónur á viku
og það er ekki neinn mismun-
ur ú þessu eftir skólum og
ótrúlega lititl munur eftir
aldri.
Þó fara stúlkurnar í gagn-
fræðaskólunum meó minna að
jafnaði, eða ca. 300 krónur á viku.
10 af 60 þurfa 500 krónur á viku
og þar yfir, 4 þurfa 700 og meira
en 3 eru lang eyðslusamastir og
þurfa ekki minna en 1000 krónur
á viku.
Sextán ára piltur úr verknám-
inu (sem vill líkjast Johnson for-
seta) segist þurfa á viku ,,svona
700—1000 krónur. Það fer mest
í skemmtanir, bíó og böll. Það
er andskoti hallærisiegt að mað-
ur getj ekki farið á ball án þess
að eyða 500—600 krónum“.
Verzlunarskólapiltur: „Ég hef
500 krónur á viku, en það er
varla nóg. Ég veit ekki hvert
S I t-V E R
Gillette
Silver Gillette—fiægilegur rakstur
með rakblaði, sem endist og endist
þeir fara“. Einn af þeim fjár-
frekustu segir: „Ég þarf lOOOkall.
Hann fer í brennivín, sígarettur
og kvenfólk“. Hann er í Mennta-
skólanum. Annar jafn gamall úr
Verzlunarskólanum skilar sund-
urliðuðum rekstrarreikningi fyr-
ir sjálfan sig: „Strætisvagn kr.
25,00, sundlaugar kr. 16, ýmis-
legt kr. 30, eða að meðaltali sam-
tals á viku hverri: kr. 71“. Fyrir
17 ára Hagaskólastúlku, gengur
eyðslan þannig fyrir sig: „Ég
þarf um og yfir 250 krónur á
viku. Þær fara t.d. í bíó, böll,
Hressingarskálann og svó í
nokkrar sígarettur". Annar hef-
ur ekki nákvæmar tölur: „Ég
þarf mikið. Peningarnir fara yf-
irleytt í vitleysu". Og undir það
tekur tvítugur Verzlunarskpla-
piltur, sem er nokkuð dýr í
rekstri: „Ég tel mig þurfa 1000
krónur ef vel á að vera. Pening-
arnir eru eins og laufblöð á
hausti, maður veit ekki hvert þau
fjúka og hvar þau falla“. GS.
Casanova
Framhald af bls. 11.
Þrisvar háði ég einvígi með
sverðum við Medini greifa, sem
nú, fyrir - fjórum árum, dó í
skuldafangelsi í London. Vegna
þess að ég var nú vel fjáður, fór
ég til Flórens. En á jólakveldi
sendi Leopold erkihertogi mér
skipun um að verða brott úr
borginni innan þriggja daga.
Um þetta leyti átti ég vinkonu,
sem síðar varð margreifafrú í
Bologne, vegna þess að hún fór
að ráðum mínum.
Ég var orðinn þeyttur á að
flakka um Evrópu, og ákvað að
senda beiðni til rikisrannsóknar-
réttarins í Feneyjum um að mér
yrði auðsýnd linun í refsingu
minni, eða veitt fyrirgefning. Svo
að ég fór til Trieste, og 14. júlí,
1774, var mér leyft að snúa aftur
til Feneyja.
VIKAN 18. tbl.