Vikan - 06.05.1965, Blaðsíða 44

N V G
Nýtt bragö -
ÐAVARA
bezta bragöið
Ijúffengur, blandaður óvaxtadessert með aprikósum, ferskjum,
ananas og eplum. ]/£ kg í öruggum og loftþéttum umbúðum.
Tilbúinn til notkunor
en-
SULTA OG
MARHVBELAÐI
meS fersku og óviðjafnanlegu bragði,
appelsínu-óvaxtamarmelaði, tytteberja-,
jarðarberja- og bringeberjasulta
EINKAUMBOÐ:
DANIEL OLAFSSON 06 C0. H.F.
VONARSTRÆTI 4 SÍMI 24150
ítölsku og öðlaðist þannig réttindi
til að túlka á þessu máli og af
þeim. Hún er gefin fyrir íþróttir, er
há og grönn, gengur stuttklippt og
ólgar af lífsgleði. En enginn skyldi
samt halda að það væri auðvelt
að vaða ofan í hana. Hún hefur lag
á að svara spurningum án þess að
láta nokkuð uppi um sjálfa sig, en
augnatillit hennar er opið og hrein-
skilnislegt. Hún ætlar sér að verða
túlkur.
Fadía, sú yngsta, er lifandi eftir-
mynd móður sinnar. Hún hefur
möndlulöguð augu og rauðbrúnt
hár. Hún er listræn, teiknar og mál-
ar og er tónelsk. Þar að auki er hún
að læra rússnesku.
En mest er hún þó gefin fyrir
hesta. Hún ríður margar klukku-
stundir á dag, hefur tekið þátt i
hverri keppninni á fætur annarri
og meira að segja fengið fyrstu
verðlaun einu sinni. Og eins og
móðir hennar er hún mikið gefin
fyrir falleg föt.
Auk alls þessa eiga stúlkurnar
þrjár auðvitað vissa drauma, sem
þær láta ekki uppi við hvern sem
er. En eitt geta þær verið öruggar
um og eru það sjálfsagt: þær geta
valið sér eiginmenn eftir eigin
smekk og eru lausar við allar þær
takmarkanir, sem þær hefði orðið
að taka tillit til í stöðu sinni sem
prinsessur.
Goldfinger
Framhald af bls. 15.
allt um gull.
— Mér hefur skilizt þetta líka.
Eg fékk orðsendingu frá formanni
bankaráðsins. Eg býst ekki við, að
ég eigi að rylja neitt fyrir yður
Þér skiljið auðvitað . . . Smithers of-
ursti horfði yfir hægri öxl Bonds . . .
Nærri því allt, sem ég þarf að segja
yður er algl.'rt leyndarmál. Augu
hans strukusr snöggt yfir andlit
Bond.
Það var eins og höggvið í stein.
Smithers ofursti fann fyrir þögn-
inni á þann hátt, sem Bond hafði
ætlazt til. Hann leit upp, sá að
hann hafði stigið ofan á tærnar á
sjálfum sér og reyndi að bæta fyrir
það.
— Ég þarf að sjálfsögðu ekki að
taka það fram. Maður með yðar
þjálfun . . .
Bond sagði: — Við höldum öll,
að okkar leyndarmál séu þau einu,
sem máli skipta. Sennilega er rétt
hjá yður að minna mig á þetta.
Leyndarmál annars fólks eru aldrei
jafn mikilvæg og manns sjálfs. En
verið ekki hræddur, ég tala ekki
um þetta við neinn nema yfirmann
minn.
— Einmitt, einmitt. Fallega gert
af yður að taka þessu þannig. Þeg-
ar maður vinur í banka verður mað-
ur ósjálfrátt of varkár. Jæja, þá.
Smithers ofursti flýtti sér að snúa
við blaðinu. — Það var með þetta
gull. Ég býst við, að þér hafið ekki
hugsað mikið um það.
— Já. Jæja. Það sem er mikil-
vægast að muna í sambandi við
gull, er að það, er dýrmætasta og
sejanlegasta verzlunarvara í heim-
inum. Þér getið komið til hvaða
borgar sem er í heiminum og næst-
um hvers þorps, rétt fram gullmola
og fengið vörur og þjónustu í skipt-
um. Rétt? Rödd Smithers ofursta
hafði fengið nýja lyftingu. Augu
hans voru lifandi. Bond hallaði sér
aftur á bak. Hann var undir það
búinn, að hlusta á hvern þann, sem
hafði eitthvað um þetta mál að
segjc, — hvaða mál sem var. —
Það næsta sem við verðum að
muna, — Smithers ofursti hélt píp-
unni sinni, — er það, að það er
næstum ómögulegt að fylgja spori
gulls. Gullkrónur hafa ekkert núm-
er. Þö gullstengur séu merktar, er
auðvelt að meitla merkið úr eða
bræða stöngina og gera aðra úr
henni. Það gerir næstum ómögulegt
að komast að því, hvar gull er,
hvaðan það er, og hvernig það
hefur ferðazt. I Englandi, til dæm-
is, getum við í bankanum aðeins
talið gullið í okkar eigin hvelfing-
um, hvelfingum hinna bankanna og
í myntsláttunni, og getið okkur laus-
lega til um gullið, sem er í umferð
í skartgripaiðnaðinum og veðlána-
starfseminni.
— Hversvegna er ykkur svo mik-
ilvægt að vita hversu mikið gull
er í Englandi.
— Vegna þess að gull, og gjald-
miðlar á gullfæti er undirstaða al-
þjóðaviðskipta okkar. Við getum
aðeins vitað hvert hið raunverulega
gengi pundsins er, með því að vita
hve mikil verðmæti standa á bak
við gjaldmiðil okkar. Og aðalstarf
mitt, herra Bond, óstöðug augu
Smithers ofursta voru orðin ótrú-
lega skörp, er að standa á verði
fyrir öllum gullleka út úr Englandi,
og hvar sem er út af sterlingssvæð-
inu. Og þegar ég kem auga á ein-
hvern leka, verð var við að eitthvað
gull fer til lands, þar sem hægt
er að selja það dýrara en á okkar
opinbera kaupverði, er það mitt
starf að siga gulldeild CID á flótta-
Toppgrind
lyrir JEMBOIF^EnM 8 FLESTfiR 8TIÍÍDIR
ffllRUDI
v A Efli
A FOLKS OG JEPPABILA
lL.fl
sími 40 4 73
44 VIKAN 18. tbl.