Vikan - 06.05.1965, Blaðsíða 45

gullið og reyna að koma því aftur
inn í hvelfingarnar okkar, stífla gat-
ið og handtaka þó, sem ábyrgðina
bera. Og vandinn er sá, herra Bond,
Smithers ofursti yppti öxlum — að
gullið laðar að sér stærstu og snjöll-
ustu glæpamennina. Það er erfitt,
mjög erfitt, að ná þeim.
— Er þetta ekki aðeins tímabund-
ið ástand? Hversvegna ætti þetta
gullhvarf að halda áfram? Það
verður ekki annað séð, en þeir hafi
fyllilega við að grafa það upp,
þarna suður [ Afríku. Er ekki nóg
af því? Er þetta ekki aðeins eins
og hver annar svartur markaður,
sem hverfur, þegar auknar birgðir
berast eins og pensilínverzlunin eft-
ir stríðið?
— Ég er hræddur um ekki, herra
Bond. Það er ekki svona auðvelt.
(búafjöldi heimsins vex um 5.400
á hverjum klukkutima. Örlítill hluti
af þessu fólki verður að gullsöfn-
unarfólki, sem óttast gjaldmiðil en
leitast við að grafa gullkrónur í
garðinum sínurr., eða undir rúminu.
Annar hópur og heldur stærri þarf
á gullfyllingum að halda í tenn-
urnar. Svo koma þessi nýju gull-
spangargleraugu, skartgripirnir,
giftingarhringir. Allt þetta nýja fólk
tekur svo tonnum skiptir af gulli
úr umferð á hverju ári. Nýr iðn-
aður þart á gullþræði, gullfóðring-
um, "ullblöndum að halda. Gull
hefur ýmsa kosti og eiginleika, sem
afla því nýrra verkefi a á hve" jm
degi. Það er Ijómandi, viðráðan'egt,
sveiganlegt. Það er fátt, sc'n \ . n-
ur á því, og það er þéttara í sér
en nokkur hinna algengustu málma,
nema platína. Það er engin tak-
mörk fyrir notagildi þess, en það
hefur tvo galla. Það er ekki nógu
hart. Það slitnar mjög ört, nuddast
[ vösum okkar og blandast svitan-
um á hörundi okkar. Á hverju ári
rýrna heimsbirgðirnar agnarögn.
Ég sagði að gull hefði tvo galla.
Smithers ofursti varð dapur á svip.
— Hinn gallinn, og sá langtum
verri, er sá, að það er verndargrip-
ur óttans. Óttinn, herra Bond, 'ek-
ur guilið úr umferð og geymir það
til vondu daganna. Á þeim tímum
sögunnar, sem næsti dagur, hvenær
sem er, getu; verið vondi dagur-
inn, er óhætt að segja að drjúgur
skammtur af au1'! sé <r-atinn upp úr
einu heimshorninu til þess að verða
falinn í jörðu i öðru.
Bond brosti að mælsku Smithers
ofursta .Þessi maður lifði í gulli,
hugsaði ! gulli, dreymdi gull. Nú,
jæja, það var skemmtilegt áhuga-
mál. Það var sjáifsagt eins gott fyr
ir hann sjálfan að sökkva sér nið-
ur : það. Þegar Bond var að eltast
við demantasmygiarana, varð hann
fyrst að kynnast töfrum þeirra, goð-
röaninni um steinana. Hann sagði:
— Hvað þarf ég fleira að vita áður
en við komumst að aðalmálinu.
— Yður leiðist ekki? Þér VOl uc
cð stinaa upp á því áðan, að gull-
framlciðsla nú til dags ætti að sjá
um alla þessa neytendur. Því mið-
ur lr málið ekki þannig vaxið. Stað-
-- -:j a? -•r"b!rgð:r heims-
ins eru að ganga til þurrðc.r. Mað-
ur gæti látið sér detta í hug, að
enn væri eftir að rannsaka mikinn
hluta heims og finna þar ótrúlegar
birgðir af gulli. En í rauninni er
það ekki rétt. Það má segja, að
aðeins sé eftir þó nokkuð gullinni-
hald. Mennirnir hafa þaulleitað yf-
irborð heimsins í þúsundir ára. Það
voru miklar gullnámur i Egypta-
landi, Míkeniu, Monteszuma og víð-
ar. Krösus og Midas hreinsuðu allt
gull úr Mið-Austurlöndum. Evrópa
vann sitt gull — úr dölum Rinar og
Pó, Malaga og sléttunum í Granada.
Kýpur var tæmd og Balkanskagi.
Svo barst leikurinn til Indlands.
Maurar sem komu upp úr jörðinni
með gullkorn á bakinu, visuðu Ind-
verjum á þeirra auðlindir. Rómverj-
arnir unnu gullið í Wales, Devon
og Cornwall. Á miðöldum fannst
gull í Mexíkó og Perú. Siðan fannst
Gullströndin, sem þá var kölluð
Svertingjaland, og svo kom röðin
að Ameríku. Gullæðið fræga í Yuk-
on og Eldorado og svo gullfundur-
inn við Eureka komu af stað gull-
öld nútimans. Samtímis komu Ástr-
alía, Bendigo og Ballarat til skjal-
anna og auðlindir Rússa í Lena og
Úralfjöllum voru í þann veginn að
gera Rússland að mesta gullfram-
leiðanda í heiminum á miðri nítj-
ándu öld. Svo kom síðari hluti gull-
aldar nútimans, fundur Witwaters-
rand. Síðan kom hin nýja aðferð til
að vinna gull með cyanidi í stað-
inn fyrir kvikasilfri. Og nú er kom-
in hin þrið.a gullöld nútímans.
Smithe-s ofursti fórnaði höndum. —
Nú hellist gullið upp’ úr jörðinni.
Öll framleiðsla Klondike, Home-
stake og Eldorado, sem einu sinni
voru viðundur heimsins, myndu að-
eins nálgast tveggja eða þriggja
ára framleiðslu frá Afríku! Svona
rétt til að sýna yður mismuninn:
Frá 1500—1900, þegar aðeins var
lauslega áætlað, hve mikið gull
hefði verið unnið, framleiddi heim-
urinn um það bil 18 þúrund tonn
af gulli. Frá 1900 til þessa dags
(1958), höfum við grafið upp fjöru-
1íu og eitt þúsund tonn. Með þess-
um hraða, herra Bond — Smithers
ofursti hallaði sér ákafur áfram —
og takið nú vandlega eftir — kæmi
mér ekki á óvart, þótt við hefðum
fyllilega kroppað upp allt guil
heimsins eftir fimmtíu ár!
bona hreitst af gullsögunni og
átti ekki erfitt með að vera eins
alvarlegur yfirlitum og Smithers of-
ursti. Hann sagði: — Þér kunnið
svo sannarlega að seqja söauna.
Kannski að þetta sé ekki eins slæmt
og þér haldið. Þeir eru þegar farn-
ir að vinna olíu af hafsbotni. Sjálf-
sagt finna þeir einnig aðferð til að
grafa þaðan gull. En eigum við
ekki að snúa okkur að smyglinu.
Síminn hringdi. Smithers ofursti
þreif tólið óþolinmóður. — Smithers
talar. Hann hlustaði, og óþolinmæð-
in óx á andliti hans. — Ég er viss
um, að ég sendi yður orðsendingu
um sumaráætlunina, ungfrú Philby.
Næsti leikur á sunnudaginn við
reikningadeildina. Hann hlustaði:
BLAUPUHKT
BÍLTÆKI
„StandarcT
Festingar í
flestar tegundir
bifreiöa.
FERÐATÆKI
með festingum í
bíla.
Einnig má setja
í samband
plötuspilara
eða segulband.
SENDUM GEGN PÓSTKRÖFU
FULLKOMIN VIÐGERÐAÞJÓNUSTA
með innbyggðum
plötusoilara fvrir
allar stærðir af
plötum — battery og
220 volt.
mismunandi
tegundir ferða-
tækja með
bátabylgju.
H
RADIOVER sf.
Skólavörðustíg 8 - Reykjavík - Simi 18525
VIKAN 18. tbl.