Vikan - 20.05.1965, Blaðsíða 17

BEGGS, EDITH, nýtt númer, en heimilisfangið var sama. Honum
lá við gráti af þakklæti í garð konu sinnar fyrir að vera þrá og
stöðug.
Hann fór inn í símaklefann, rak töskuna milli fóta sér, kroppaði
fimm sent upp úr vasanum en sá svo að símagjaldið hafði einnig
breytzt. Hann náði sér í tíu senta pening en setti hann ekki í. Hann
var of skjálfhentur. Hann var ekki maður fyrir þessu andartaki,
gat ekki setið hér, í þessum glerklefa og hlustað á röddina frá í
gær, málmkennda og líkamslausa í símtækinu. Hann fór út úr síma-
klefanum og svitinn bogaði af honum.
Hann settist á plussstól við barinn, lagði olnbogana upp á borð-
ið og hvíldi höfuðið í höndunum. Enginn var að drekka. Barþjónn-
inn réðist á hann eins og bráð: — Hvað á það að vera? sagði hann
lokkandi. — Þú lítur út fyrir að þurfa einn sterkan, félagi.
Beggs leit upp: — Hvað kom fyrir Mike? sagði hann.
— Hvern?
Glasið var fyrir framan hann; það var búið að borga fyrir það;
þenslan milli hans og barþjónsins hafði minnkað. Barþjónninn
slappaði af og sagði: — Áttu við Mike Duram, sem átti einu sinni
þennan bar?
— Já.
— Hann er kominn undir sex fet, sagði maðurinn og benti með
þumalfingrinum niður fyrir sig. — Fyrir líklega tíu árum. Ég er
fjórði eigandi barsins síðan. Varstu vinur Mike?
— Ég þekkti hann, sagði Beggs. — Fyrir langa löngu. Hann saup
á glasinu sínu og drykkurinn sprakk í höfði hans eins og hand-
sprengja. Hann hóstaði, kokaði og spýtti og féll næstum fram á ma-
hóníborðið. Barþjónninn bölvaði og færði honum vatn.
— Hvað þykistu vera, spekingur? sagði hann. — Ertu að reyna að
segja, að viskíið mitt sé ekki gott?
— Fyrirgefðu, það er svo langt síðan ég hef fengið viskí.
— Jæja, segðu öðrum en mér. Hann strunsaði burt, særður. Beggs
huldi andlitið í höndum sér. Þá fann hann snertingu í mjóbakið.
Hann sneri sér við til að sjá ódýrar, mjallhvítar perlur, grannan,
mjúkan háls, í flegnum, svörtum kjól.
Framhald á bls. 29.
Hann var búinn að útenda sinn dóm, sín 20 ár í fangelsinu. Það fyrsta sem hann gerði var að
grafa upp peningatöskuna og svo kom hann við á barnum eins og í gamla daga.
SMÁSAGA EFTIR HENRY SLESAR.
VIKAN 20. tbl.