Vikan - 26.05.1965, Blaðsíða 34
HUN
MEÐ
SRflCfl Uflííl
í ^
TÖSKUNNI
Braga kaífi
er ætíð hressandi
ferskt og ilmandi gott
I-------------------
Bezta
súkkulaðikexið
HEILDSÖLUBIRGÐIR:
PÓLARIS H.F.
Hafnarstræti 8. — Sími 21085.
„Hún er líka alltaf aS gróður-
setja,“ bætti Finnbogi -viS. „ÞaS
er hennar líf og yndi aS rækta
og hugsa um blóm.“
Þetta er sannleikur, sem öll-
um verSur ljós strax og komiS er
að húsinu, hvaS þá heldur þeg-
ar litiS er á öll blómin, sem
inni eru. Á bak viS húsiS er stórt
og myndarlegt gróSurhús, upp-
hitaS meS rafmagni, smiSaS af
Helga, föSur Kristjönu. Þar el-
ur hún upp græSlinga og nostr-
ar viS fjöldann allan af blómum
og plöntum. ÞaS er örugglega
mikill timi, sem fer í þetta á-
hugamál hennar. Inni í húsinu
ber allstaSar fyrir augu blóm og
fallegan gróSur. Og fyrir utan
stofugluggann breiSir lítil jóla-
rós úr blöSum sínum. „Hún fór
aS blómstra í desember/ segir
Kristjana hreykin.
HeimiliS ber þaS allt meS
sér aS í þaS fer mikil umhugsun
og alúS, og hjónin leggja saman
um aS gera þaS eins vistlegt
og snoturt og unnt er. Ýmsa fá-
gæta og fallega muni er þar aS
sjá. Húsgögnin eru vönduS og
hlýleg, mörg þeirra hreinar ger-
semar, sem þau hafa fundiS á
ferSum sinum um heiminn. Þrjú
lítil indversk borS eru í stof-
unni niSri og aSrir smámunir
i sama stíl. Á einum staS getur
aS líta grænlenzka útskorna
styttu, annarsstaSar forna stein-
öxi, sem kanadískir indíánar
hafa einhverntíma notaS til
veiSa eSa í bardaga. Viðarbút-
ur, sundurnagaSur af bjórum
við stiflugerS o. m. fl. Á veggj-
um eru málverk eftir málara
eins og Kjarval og Karl Kvaran.
Það kom dálitill áhyggjusvip-
ur á ljósmyndarann, þegar hann
komst að þvi að hann hafði
gleymt ljósmælinum heima, en
við nánari athugun komst hann
að því aS slikt verkfæri þurfti
hann ekki að nota þarna inni.
Húsið er þannig teiknað og
gluggar með þeim hætti, að
birtan er allsstaðar sú sama,
hvar sem er í húsinu. „Þetta er
sú jafnasta birta, sem ég hefi
séð í íbúðarhúsi," varð ljósmynd.
aranum að orði, — enda bera
myndirnar það með sér, að þar
ber varla nokkursstaðar skugga
á.
Myndir frá Tepiice
Framliald af bls. 9.
mismuninn á þeim, er þér gálginn
vís hvað stafsetningu snertir. Árang-
urinn af fimm mánaða striti okkar
hér er yfirleitt ekki meiri en sá, að
við erum rétt fær um að halda uppi
fimm mínútna samræðum um inni-
hald og tilgang pósthússins, járn-
brautarstöðvarinnar og nokkurra á-
líka stofnanna. Nema auðvitað þeir,
sem hafa verið svo hyggnir að
koma sér upp vinkonum — eða vin-
um — meðal innfæddra. Einn af
Afríkubúunum telur alla sína ógæfu
í kvennamálum stafa af því, að
hann getur alls ekki lært að bera
fram orðið prítelkyné (sem þýðir
vinkona) þrátt fyrir miklar og stöð-
ugar æfingar. Fær hann alls ekki
fyrirgefið Tékkum, að þeir skuli tala
tékknesku.
Fieimavistin er sannarlega heim-
ur í hnotskurn, því að hér eiga 34
þjóðir fulltrúa sína, þó að stúd-
entar séu ekki nema 75 að tölu.
Fólk frá fjórum heimsálfum — af
þremur gjörólíkum kynstofnum. Það
vill til að okkur gengur mun bet-
ur að lynda saman og lifa í friði
og einingu en þeim hjá Sameinuðu
þjóðunum.
Sérkennilegustu manngerðirnar
hér eru sennilega þeir Ahmed frá
Jemen og Edison — ja, það er erf-
itt að segja til um hvaða landi
Edison í rauninni tilheyrir að
minnsta kosti var ekkert land reglu-
lega ginnkeypt fyrir að viðurkenna
hann sem ríkisborgara sinn, er að
þv( kom að hann þurfti að koma
sér upp vegabréfi. Loks sá þó stjórn
Israel aumur á honum og veitti hon-
um vegabréf. Svo að nú situr ísra-
el uppi með Edison. í æðum hans
rennur blóð einna 7 eða 8 þjóða,
og eftir því, sem ég kemst næst,
hafa foreldrar hans lifað á stöðugu
flakki án þess að taka sér nokkurs
staðar fasta bólsetu. Annars er erf-
itt að fá fullkomin skil á lífshlaupi
Edisons, því að hann á sér heldur
ekkert móðurmál. Sjálfur kveðst
hann tala arabísku, spænsku,
frönsku, og ensku, en einhvern veg-
inn er þessari málakunnáttu hans
þannig varið, að fólk af ofantöld-
um þjóðernum á í mesta basli með
að skilja hann. Svo að nú talar
hann helzt aðeins tékknesku, sem
enn sem komið er, er jafn óskiljan-
leg fyrir Tékka og okkur skólasystk-
ini hans.
Ahmed frá Jemen er staðráðinn
í því, að læra hér sjónvarpsleik-
stjórn og myndatöku, þó að eng-
inn skilji hvaða gagn hann ætlar
að hafa af því námi, þar sem eng-
ar vonir standa til að land hans
komi sér upp slíku menningartæki
áður en hann kemst á elliheimiiis-
aldur. Annars er synd, að hann
skuli ekki hafa fæðzt á íslandi, þar
sem hann hefði áreiðanlega getað
lifað góðu lífi af ævisagnaritun.
Hann á sér nefnilega hvorki meira
ná minna en einar fimm — sex út-
gáfur af hinum ævintýralegustu
ævisögum. Einnig er allt á huldu
með aldur hans. Sjálfur segist hann
sig 19 ára, þó að landar hans full-
yrði að hann sé að minnsta kosti
27 ára. En Ahmed er ekki með
neina smámunasemi. Helzti veik-
leiki hans er hávaxnar konur, en
sjálfur er hann svo lítill og pervis-
inn, að væri hann í 11 ára bekk
heim á íslandi myndi skólahjúkrun-
arkonan áreiðanlega senda móður
hans vikulega áminningu um að
gefa honum meira lýsi.
Og svo eru það kínversku stúd-
entarnir tveir, sem koma aldrei út
fyrir hússins dyr, nema þegar þeir
VIKAN 21. tbl.