Vikan - 26.05.1965, Blaðsíða 37
öldum kom hingað til að berjast
örvæntingarfullri baráttu fyrir því,
sem er kjarninn i lífi okkar allra,
hárra sem lágra, heilsunni. Hér
gáfu fátækir Maríu guðsmóður sinn
síðast eyri, svo hún mætti helga
kraft hins undarlega lækningavatns
— og sigruðu eða töpuðu án þess
að nokkur tæki á sig það ómak
að festa það á dýrmæt blöð sög-
unnar. *
Það væri ekki réttlátt
Framhald af bls. 23.
Anni flýtti sér fram á ganginn
til að svara.
— Annie ætlar að vinna, sagði
Charley. — Á stigum.
— Það er til yðar, undirfor-
ingi, kailaði Annie bliðlega og
undirforinginn andaði frá sér,
reis upp og tók símann meðan
Annie hreiðraði aftur um sig í
sófanum.
— Já, heyrðu þau hann segja,
siðan þögn. — Strax, sendið bíl.
Hafið ])ér heimilisfangið? Rétt,
sagði hann, lagði á og kom aftur
inn í stofuna. — Morð, sagði
liann mjúklega. — Raimvernleyt
morð. Þér hafið aldrei séð morð,
er það? Ekki framið með sess-
um, heldur framið með því að
skjóta næstum höfuðið af manni.
— Nei, sagði Annie.
— Setjið á yður hattinn, sagði
undirforinginn harðlega. — Við
skulum líta á nýtt morð og raun-
verulegt morð. Hann snerist á
hæl og leit á Charley, og augu
hans minnkuðu. — Ef mér gæti
dottið í hug, að þú hefðir skipu-
lagt nokkuð af þessu líkt. . . .
— Fáránlegt, sagði Charley.
— Slík skipulagning væri allt
of flókin fyrir venjulegan flat-
fót eins og mig.
Herbergið, sem dauði maður-
inn lá i, var hótelherbergi, ekki
ódýrt eða lítið, en illa hirt og
dapurlegt, undir daufu Ijósinu
l'rá ljúsakrónunni í loftinu. Á
því var einn gluggi, skínandi
svartur móti nóttunni, husgögn-
in voru dökkt gólfteppi, rúm,
borð, stóll, skrifborð og stand-
lampi.
En hvorki Annie, Charley eða
undirforinginn sáu neitt af
])essu, þar sem þau stóðu í dyr-
unum. Þau sáu aðeins manninn
liggjandi á gólfinu með útglennta
fætur. Annar handleggurinn lá
tuskulega yfir brjóst lians, hinn
var teygður út frá likamanum.
Það voru engar augnabrúnir
það var ekkert höfuð. Undirfor-
inginn ýtti Annie mjúklega inn
fyrir og lokaði á eftir þeim.
Fjórir menn, tveir krjúpandi
við hlið hins látna, liinir tveir
að athuga skrifborðsskúffurnar,
kinkuðu kolli til Charley og und-
it-foringjans, litu undrandi á
Annie og héldu svo áfram að
vinna.
Charley sneri sér að Annie
sem starði stóreyg á manninn
á gólfinu. Charley fannst hún
sérstaklega falleg af grannri
stúlku að vera.
— Sjáðu til, sagði hann blíð-
lega. — Það var ekki fallega
gert að fara með þig liingað.
Eg skal fara með þér niður og
þú getur....
Annie sneri sér dramblát við.
—- Það er allt i lagi með mig,
sagði hún með annarrar konu
rödd. Hún færði sig djarflega
nær þeim látna, yggldi sig svo-
lítið og starði á andlit hans með
lokuðuin augum. Charley laut
ofan að leynilögregiumanninum,
sem sat á hækjum sér við hlið
mannsins.
— Þekkið þið hann? spurði
hann.
— Já, Lou þekkir hann. Fjár-
glæframaður, svartamarkaðs-
braskari i stríðinu. Marijuana-
sali, ræningi.
Charley stóð upp og gekk til
Annie sem stóð í fjarsta horni
herbergisins. Andlit hennar
hafði nú til þess að gera eðli-
legan litarhátt. — Sjáðu nú til,
sagði hann, — munurinn á rann-
sókn raunverulegs morðs eins
og þess sem hér hefur verið
framið og á þeim, sem þú lest
um....
Annie greij) fram í fyrir hon-
um. Hún virtist æst. — Morð-
inginn, sagði hún hvíslandi, —
er rauðhærður.
Charley leit snöggt á hana. —
Já? sagði hann.
Annie opnaði töskuna sína og
tók fram minnisbók. — Sjáðu
neglurnar á honum.
Charley horfði. f lélegu ljós-
inu gat hann séð dökkrauða liár-
flygsu sem var föst undir nögl-
um mannsins. Rautt hár, færði
Annie inn i bókina sína.
Charley gekk til rannsóknr-
lögreglumannsins sem var að
tala við undirforingjann. — Hár-
ið undir nöglum hans, sagði
hann. — Er það ekki úr gólf-
teppinu?
-— Auðvitað.
Undirforinginn leit spyrj-
andi á Charley. — Annie?
— Já.
Undirforinginn stóð upp. •—
Þetta er næstum því of auðvelt.
— Bíddu. Cliarley hugsaði sig
um andartak. — Kannske þetta
sé leiðin. Ég ætlaði að útskýra
fyrir henni aðferðir okkar, en
hún vill vera snjöll, látum hana
um það. Látum hana hafa þau
gögn er hana vantar.
Dyrnar opnuðust, og götulög-
regluþjónn hélt um liandfangið.
Lítill, áhyggjufullur maður gekk
inn fyrir á liæla háns.
— Hver ert þú? spurði undir-
foringinn.
— Hcrra Whiteman, Theo-
dore Whiteman, forstjórinn.
— Allt í lagi. Biddu.
Annie mætti augum Charleys,
FERÐIR KREFJAST
FYRIRHYGGJU
Lesandi góður. Ætlunin var að nota
þennan tvídálk til þess að telja upp
allt efni FERÐAHANDBOKARINNAR,
en brátt kom í Ijós að til þess þyrfti
miklu meira rými og hefði síðan öll
tæplega dugað til. í stað svo langrar
upptalningar birtum við því mynd af
FERÐAHANDBÖKINNI og því sem
henni fylgir og látum nægja að
minna á,
að FERÐAHANDBOKIN veitir
yður aðstoð við undirbúning
ferðalags og á ferðalagi.
FERÐAHANDBOKIN