Vikan - 26.05.1965, Blaðsíða 39

RENAULT
rennur út
vegna sérstæðra
kosta i akstri og
pekstri
Ný sending RENAULT-
bifreiða kemur til lands-
ins í lok maí.
Komið, skrifið eða hring-
ið og fáið mynda- og
verðlista.
apply to
RENAULT H1100
COLUmUS H.F.
BRAUTARHOLTI 20
Símar 22116 - 22118
A
W
hann kom til hennar ásamt und-
irforingjanum. — Sjáið skitinn
á skónum hans?
— Já, sagði undirforinginn.
— HvaS meS þaS?
Annie ieit meS lítilsvirSingu
á hann og hampaSi minnisbók-
inni. — ÞaS er aSeins á einum
staS i allri New York, sem þú
getur fundiS þennan rauSa leir.
í Suðurgötu. .. . hún færSi í
minnisbókina, ■—■ viS hafnar-
svæSið i SuSurgötu.
— Mjög atliyglisvert, sagSi
undirforinginn alvarlegur. —
Þú myndir álíta, að liann hefSi
veriS í SuSurgötu nýlega. Kann-
ske morðinginn hafi einnig átt
þar leiS um.
— Mjög sennilegt, sagSi Ann-
ie. — Og morSinginn var iiér
klukkan 7.14.
Undirforinginn opnaði munn-
inn hægt, svo lokaSi hann hon-
um og sagSi varlega. — Þú átt
við. . . . hvernig?
— IJrið hans, sagði Annie,
— það stanzaSi þfegar hahn
var myrtur.
Undirforinginn kinkaSi kolli
viðurkennandi til Annie. — Góð
stúlka, sagði hann. — Haltu
svona áfram. Hann kinkaSi
kolli til Charley, og þeir gengu
að borðinu, þar sem einn leyni-
lögreglumannanna stóð.
— HvaS um þennan leir?
spurði Charley.
— Svona án þess að hugsa
mig um, sagði undirforinginn
— gæti ég sagt þér frá fimmtíu
stöðum í borginni, þar sem þú
getur fundið rauðan lcir.
Lögreglumaðurinn við skrif-
borðið leit upp.
— Hvernig stóð á því að úr-
ið hans stanzaði, Eddie? sagði
Charley.
LeynilögreglumaSurinn yppti
öxlum. — Hann iiafSi ekki trekkt
það. Ég gáði að því.
Undirforinginn brosti ham-
iggjusamur til Charley. — Halló
Hcrcule, sagSi hann. Hann sneri
sér að hótelframkvæmdastjóran-
um. — Hefur nokkur heimsótt
hann?
Framkvæmdastjórinn hristi
höfuðiS. — Ekki mér vitanlega.
Ég athugaSi þaS.
— Hafði nokkur hringt?
— Já, það hringdi maður fyr-
ir um það bil klukkustund.
— Hvað sagSi hann?
— Hann sagSi: Er átta núll
níu við? Og ég sagði: Var að
koma inn, og hann lagSi á. Hann
sagSi ekki einu sinni takk fyrir.
Undirforinginn kinkaSi kolli
eins og liann hefSi átt von á
þessu. — ÞekktuS þér röddina?
— Aldrei heyrt liana áður.
Undirforinginn sparkaði i átt-
ina að líkinu. — Þekktuð þér
hann?
— Já, sir.
— Hvcrnig stendur á því?
— Hann hefur verið liérna
áöur.
— Vitið þér nokkuð um hann?
— Ekkert.
— TöluSuS þér við hann i
dag?
Framkvæmdastjórinn kinkaði
kolli. — í síma.
— Hvenær?
— Um hálf átta.
— Um hvað?
— Hann skuldaði símareikn-
ing frá því aS liann var hérna
siSast. Ég baS hann um aS borga.
— HvaS sögðuð þér?
— Ég sagði: Þetta er fram-
kvæmdastjórinn. ÞaS er okkur á-
nægja aS hafa yður hér aftur.
ÞaS er hérna.smá reikningur ...
svo greip liann fram i fyrir
mér.
— HvaS sagSi hann?
— Hann sagði: Ókei, Þeó,
seinna.
—■ Þeó?
— Já, ég er kallaSur það.
Hann þekkti mig.
Undirforinginn horfði á fram-
kvæmdastjórann andartak svo
sneri hann sér undan. — Vertu
hér í nágrenninu, sagði hann.
Hann gaf einum leynillögreglu-
mannanna merki, og hann kom.
— Lou? Charley? sagði undir-
foringinn. — Hvert er ykkar
álit?
Charley yppti öxlum. — Rút-
ína, sagði hann. — Smáglæpa-
maSur sem hefur náð i peninga.
Óll fötin hans eru ný. Sammála,
Lou?
Hinn leynilögreglumaSurinn
kinkaSi kolli.
— Svo kemur hann sér fyrir
liér, hélt Charley áfram. ■—- En
það eru engir peningar liérnc
núna. Sammála Lou?
Lou kinkaði kolli aftur.
- — Svo.... Charley yppti öxl-
um einu sinni enn. — Einhver
sendi hann yfir um og hirti pen-
ingana. Kanske sá hafi einmitt
átt peningana.
Undirforinginn leit spyrjandi
á Lou.
— Já, ætli þaS hafi ekki verið
eitthvað þessu líkt, sagði Lou.
— Jæja, við náum honum ein-
hversstaðar, fyrr eða siðar, sagði
undirforinginn. — Hefur frétt-
in verið send?
— Fyrir hálftíma.
— Gott. Undirforinginn kink-
aði kolli til Lou og leyfði hon-
um að fara. Svo sneri hann sér
að Charley. — Það er eins gott
fyrir okkur aS fara.
Þeir gengu yfir til Annie aft-
ur.
— ÞiS tókuS eftir þvi, livísl-
aði hún.
— Tókum eftir? sagði Char-
ley.
— Ó Charley. Hótelmaðurinn.
Þegar hann liringdi, var hann
ekki að tala viS ■— likið. Hann
yat það ekki. Klukkan var hálf
átta. Og inaðurinn var drepinn
fjórtán mínútur yfir sjö. Munið
þér eftir því?
Charley kinkaði kolli.
— Svo hann hlýtur aS hafa
verið aS tala við morðingjann.
Síminn hringdi.... og morð-
inginn svaraði!
— Nei, sagði undirforinginn.
— Nei? sagði Annie herská.
— Hversvegna ekki?
— Ja. . . . undirforinginn hik-
aði. — Hann sagði Þeó. Hann
sagSi ókei, Þeó, sein.na. ÞaS
var ólíklegt, aS hann vissi nafn
framkvæmdastjórans, eða not-
VIKAN 21. tbl. gg