Vikan - 03.06.1965, Blaðsíða 17

spillir fyrir ástandi okkar. Ekkert.
Skil|ið þér það?
Klement kinkaði kolli þegar Cost-
anzo hafði túlkað orð hans. — Þér
munuð fá að lifa, en aðeins ef þér
svarið spurningum mínum og gerið
eins og ég segi.
Klement yppti feitum öxlum og
varð þrjózkur á svipinn.
— Fyrsta spurning mín er þessi,
sagði Ryan: — Hversvegna eru þess-
ir staðir á kortinu mfeð rauðum
hringjum?
Klement beit ákveðinn saman
tönnunum, þegar Costanzo hafði
þýtt spurninguna. Ryan teygði fram
höndina og stakk löngutöng inn-
fyrir hálsmál Þjóðverjans. Hann
sneri upp á svo kraginn herptist að
sverum hálsi Klements.
— Einu sinni enn majór, sagði
Ryan illilega. — Hvað þýða hring-
irnir?
Klement vætti varirnar. Augun
hringsnerust í höfði hans eins og
hann væri að leita að leið út úr
ógöngunum.
verið dregin frá brottfararstað
þeirra í Abruzzi, gegnum Róm til
Innsbruck með rauðum hringum um
Róm, Florens, Bologne, Verona,
Trento og Bolzano. Við Verona var
auk þess merkt með feitu X.
Hann sneri sér að Þjóðverjunum
tveim. Klement var hættur að engj-
ast og stynja. Loftskeytamaðurinn
virtist hafa náð sér alveg.
— Standið upp, skipaði Ryan.
Hermaðurinn ungi hreyfði sig
ekki.
— Segið honum að rísa ó fætur,
faðir, sagði Ryan við Costanzo.
Þjóðverjinn sló á hönd Costanzos,
þegar hann reyndi að hjálpa hon-
um á fætur. Hann reis sjálfur á
fætur, hallaði sér upp að veggn-
um og kastaði hatursfullu augna-
ráði á Ryan. Hann virtist alls ó-
hræddur.
— Einn af þessu taginu, sagði
Fincham. — Trúir á Hitler eins og
guð.
— Segið honum, að þér séuð
— Hvað eruð þér nú að gera?
spurði Ryan.
Fincham opnaði plaggið án þess
að svara. Svo hló hann sigri hrós-
andi.
— Hvað sagði ég? sagði hann
og veifaði skjalinu. — Þetta eru per-
sónuskilríki skíthælsins. Það er ekk-
ert andskotans „von" hér. Hubertus
Ignatius Clement.
Klement leit á Fincham og neðri
vör hans titraði af reiði.
— Líður yður skár nú, majór?
spurði Ryan með hluttekningu.
Costanzo kom með handklæði og
vatnsflösku. Klement tók við hand-
klæðinu án þess að þakka fyrir
sig og fór að þurrka sér í framan.
Fincham gekk um og rannsakaði
vagninn. Hann stanzaði hjá pottin-
um.
— Stórkostlegt, sagði hann með
hrifningu. — Ég held að þetta sé
kjúklingur.
Hann sneri sér að Klement, sem
glápti á hann.
•- Ég verð að viðurkenna það,
UtAD I FLUININGAIESr
bandi með gyllingu og ýmislegt
fleira.
Við hliðina á rúmi Klements var
djúpur leðurstóll með kodda í sama
lit, yfir hann hafði verið fleygt mjúku
mohairteppi í gulum og bláum lit-
um. Við hliðina á stólunum voru
vínrauðir inniskór.
Loftskeytatækin stóðu á borði,
sem hægt var að leggja saman,
uppi við læstar dyrnar á hinni hlið-
vagnsins. Þar voru pennar, minnis-
blokk, töflur og handbækur, eyðu-
blöð og kort.
í þeim enda vagnsins, sem var
lengra frá híbýlum Klements og
ránsfeng hans, voru föggur mann-
anna og matarbirgðirnar. Þar var
einnig klósettskál, að nokkru leyti
afhólfuð með trévegg, og svefn-
poki loftskeytamannsins.
Ryan leit á kortið. Gróf lína hafði
prestur, faðir, sagði Ryan. — Seg-
ið honum, að hann skuli fá að lifa,
ef hann hjálpar okkur.
Unglingurinn hlustaði á Costanzo
án þess að hreyfa nokkurn drátt
í andlitinu. Svo spýtti hann á gólf-
ið við fætur prestsins.
— Mér sýndist það, sagði Finch-
am. — Eins gott að losa sig við
hann strax, Ryan. Hann getur gert
okkur lífið leitt.
— Bindið hann, sagði Ryan stutt-
aralega.
Fincham ætlaði að fara að segja
eithvað, en skipti um skoðun og
tók að rífa rekkjuvoðir Klements í
ræmur. Hann batt Þjóðverjann á
höndum og fótum og setti hann út
í horn. Svo sneri hann sér að Klem-
ent, sem sat nú þögull, renndi hend-
inni innfyrir jakkaboðunginn hans
og dró fram lítið plagg.
von Ignatz, sagði Fincham, — að
þér vitið hvernig maður á að laga
í kringum sig. Ég þigg boð yðar
í kvöldmatinn.
— Það verður að bíða, sagði Ry-
an.
Hann færði kjaftastól upp að
rúmi Klements og settist þar nið-
ur.
— Klement majór, sagði hann. —
Ég skal segja yður, hvernig þér
getið bjargað yðar skinni.
— Ég er ekki hræddur, sagði
Klement.
— Faðir, þér verðið túlkur okkar.
Ég vil vera viss um að hann skilji,
hvað ég á, við.
— Já, ofursti, sagði Costanzo.
— Majór, sagði Ryan hægt, —
fjórir af mönnum yðar liggja dauð-
ir í flutningavagninum fyrir fram-
an þennan. Ekkert, sem við gerum,
— Næst þegar ég sný upp á,
tapið þér meðvitund, sagði Ryan.
Klement neri hálsinn og sagði
eitthvað við Costanzo.
— Við staðina sem merktir eru
með hring á kortinu á lestin að
stanza til að fá frekari fyrirmæli,
túlkaði Costanzo. — Hann og lest-
arstjórinn fá fyrirmæli um hvar lest-
in á að stanza og hve lengi.
— Hvað þýðir X við Verona?
Klement hikaði en tók til máls
þegar Ryan rétti fram höndina.
— Vaktaskipti hjá varðliðinu,
túlkaði Costanzo.
— Ég verð að taka það trúan-
legt, sagði Ryan. — Til hvers hef-
ur hann útvarpið? Fær hann fyrir-
mæli í gegnum þqð eða gefur hann
skýrslur á leiðinni? Og sé svo, frá
hverjum fær hann fyrirmæli og
Framhald á bls. 36.
VIKAN 22. tbl. jy