Vikan - 03.06.1965, Blaðsíða 44

Toppgnind
fyrir l FLESTAR STiERÐIR
FYRIRUGGJANDI
A FOLKS OG JEPPABILA
K.f.
sími 40473
-— Auðvitað! Auðvitað, ung-
frú Halden! Slæmt að þér skul-
ið ekki geta verið lengur. Ég býst
ekki við, að þér getið séð mikið
í nótt. Og svo er tunglið líka
horfið .. . Ég vona bara að það
fari ekki að rigna. Og faðir yð
ar, ungfrú Halden — er hann
líka að koma hingað til plant-
ekrunnar?
— Ég á ekki von á því — þótt
maður geti aldrei verið öruggur
um, hvað faðir minn muni gera.
Honum þykir gaman að koma á
óvart, herra Foster.
— Svo sannarlega! muldraði
herra Foster, og með sjálfum sér
bölvaði hann Anderson fyrir að
álpast til að koma með dóttur
gamla mannsins út á plantekr-
una, einmitt þegar ekkert var ann
að að sýna henni en fullkomið
sýnirhorn af óreglu og upplausn
meðal kúlíanna. — Hvað myndi
yður langa til að sjá fyrst? Mynd-
uð þér vilja koma inn á skrif-
stofuna? Má bjóða yður bjór?
Hann er kannske ekki alveg út
úr ísskápnum, ísinn okkar er all-
ur bráðnaður. Um leið og við er-
um búnir með rafstöðina, fáum
við okkur ameríska ísskápa.
Kannske að þér hefðuð áhuga
fyrir að sjá teikningar af rafstöð-
inni?
— Seinna kannske, herra Fost-
er. Það sem mig langar til að
sjá, eru búðir hinna innfæddu.
Mig langar til að sjá hvernig þeir
lifa, sofa, borða og allt það. Mig
dauðlangar að klöngrast upp einn
af þessum litlu stigum og gægj-
ast inn í kofann. Mér virðist þeir
hvort sem ekki vera sofandi
núna. — Ef til vill væri þeim
sama þótt ég skyggndist inn til
þeirra.
Foster varð á að hnussa við
því hvort kúlíunum væri sama
eða ekki sama um nokkurn skap-
aðan hlut. En honum sjálfum
stóð alls ekki á sama um óvænta
innrás ungfrú Halden.
í— Ég myndi ráðleggja yður
að gera það ekki, sagði hann hik-
andi. — Ég gæti ekki tekið á
mig þá ábyrgð. Það er mikið um
malaríu í búðunum og þar sem
malarían er, getur minnsta bit
moskítóflugunnar verið hsettu-
legt. Anderson, þú veizt bezt
hvað hæfir að sýna ungfrú Hald-
en.
Hávaxinn, magur Kínverji
kom í ljós í dyrunum og sagði
nokkur stuttaraleg orð gegnum
nefið. Foster snarsnerist á hæl
og hrækti einhverju út úr sér
á malaysku. Dökkur hópurinn
niðri á torginu titraði og bærð-
ist! Anders snerti handlegg Jeff.
— Komdu vina, við skulum fara,
sagði hann. — Tuan besar þarf
að taka mikilsverða ákvörðun,
einmitt nú.
— Veiztu, að það er ekki satt,
að allir Kínverjar séu eins? sagði
Jeff, þegar þau komu aftur að
bílnum. — Til dæmis var þessi
Kínverji með skipinu, þessi, sem
var að tala við Foster. Hann heit-
ir Fong, er það ekki?
— Ég veit það ekki, sagði And-
ers hissa. — Þú ert athyglisverð-
ur kvenmaður. Þú mannst nöfn
og andlit, sem þér koma alls ekk-
ert við.
— En mér koma allir við,
sagði hún og lyfti áköfu andliti
sínu upp á móti honum. — Ég
hef gaman af fólki, það er allt
of sumt. Þú hefur áhuga fyrir
gúmmítrjánum þníum og ég er
viss um að þú þekkir hvert þeirra
með nafni.
—• Hér um bil, sagði hann og
brosti. Hann hugsaði: Á morgun
trúi ég því ekki, að þú hefir
verið hérna með mér; að þú haf-
ir í raun og veru snert handrið
þessara svala, að litlu fæturnir
þínir hafi sannarlega gengið hér
yfir torgið.
Jeff nam staðar, þegar hún sá
fleiri vini sína frá Tjaldane. —
Sjáðu, sagði hún. — Þarna er
Ahmet.
— Hver í drottins nafni er
Ahmet?
— Mannstu ekki eftir honum?
Feimni, litli Javamaðurinn, sem
átti barnið, sem var með hita?
Apa Kabar, Ahmet?
Ahmet krosslagði hendurnar,
brosti og hneigði sig: — Kabar
abik, endurtók hann hvað eftir
annað. — Kabar baik, Nonja, kab-
ar baik. Þetta var aðeins kurteis-
irkveðja en ekki sannleikurinn,
því það var langt frá því að hon-
um liði vel. Hið innra var honum
kalt af skelfingu og illum grun,
en þessi vingjarnlega kveðja
hvítu konunnar gerði hann sæl-
an og setti hann skör hærra hjá
hinum kúlíunum.
— Hvernig líður litla syni yð-
LILiJU
L.ILJU
LILUU
LILJU BINDI
ERU BETRI
Fást í næstu búð
ar, Ahmet? spurði Jeff og skildi
Anders eftir yzt í hópnum, en
gekk sjálf inn í hann, til að halla
sér yfir sofandi drenginn í hönd-
um föður Ahmets og snerta lit-
ið, heitt höfuð hans. Ég vona að
þú verið hamingjusamur í þess-
um nýja heimi, á þessum nýja
stað. var það, sem hana langaði
til að segja við skelfdan kúlíann.
En malayiskan hennar var ekki
nægilega mikil. Það eina sem hún
kunni að segja var þetta: —
Slamat, slamat djalan. Friður sé
með þér. Hún gladdist yfir að
sjá bros færast yfir andlit litla
mannsins, bros, sem gerði öll orð
ónauðsynleg og rann beint frá
hjarta til hjarta.
Þegar hún kom aftur til And-
ers, var hann kominn með kalda
pípuna milli tannanna. — Það er
orðið framorðið, sagði hann
taugaóstyrkur. — Þú ættir ekki
að vera lengi. Veðrið getur
breyzt, og faðir þinn getur farið
að óttast um þig.
— Þig langar til að losna við
mig, er það ekki? sagði Jeff
stríðnislega. En hann var jafn
alvarlegur.
—• Hlustaðu nú á, Jeff, vina
mín, sagði hann hikandi. — Það
er jafnvel mögulegt að ég neyð-
ist til að senda þig til baka með
þjóninum mínum. Ég á við, að
það gæti átt sér stað, að ég gæti
ekki farið með þér sjálfur. Þætti
þér það mjög miklu verra?
Hún starði vantrúuð á hann. —
Þetta var mjög slæmur brandari,
sagði hún að lokum.
— Þú heyrðir hvað herra Fost-
er sagði. Hann gæti þurft á mér
að halda. Hann er yfirmaður
minn, þegar allt kemur til alls.
Og fríinu mínu er lokið.
Jeff hló glaðlega. — Láttu mig
sjá um tuan besar, sagði hún
glettnislega. — Hann mun ekki
neita dóttur föður míns um
nokkra bón, ef ég þekki karl-
menn rétt.
— Jæja, við skulum... Við
skulum sjá til, sagði Anders og
tönglaðist ennþá vandræðalega á
kaldri pípunni. Þau voru komin
að bílnum, sem drengurinn hafði
lagt fyrir framan þriðja húsið í
röðinni. Hann hafði slökkt öku-
ljósin og bíllinn virtist sofandi
og drengurinn var horfin, Jeff
nam staðar.
— Er þetta húsið þitt? spurði
hún.
— Já, svaraði Anders.
— Það er Ijós hjá þér.
— Undur og stórmerki, sagði
Anders. —• Turut hefur ekki
geymt að fylla lampann.
Turut, húsþjónninn, birtist á
svölunum með logandi lampa og
setti hann frá sér á lítið borð.
Svo brosti hann samsærisbrosi
til húsbónda síns, lagði saman
hendur, fór niður þrepin og hvarf
inn í myrkrið fyrir utan. Dauf-
ur bjarminn frá lampanum lýsti
á þurra og harðhnjóskulega gras-
rót fyrir framan húsið og Jeff
VIKAN 22. tbl.