Vikan - 10.06.1965, Side 4

FRAMHALDSSAGA
EFTIR VICKI BAUM
TEIKNING:
sil.ua aðalsteinsdóttir
10. HLUTI
□
Án mikils árangurs fálmaði hann inn í kvenna-
flækjuna á gólfinu. Hann reyndi að handsama
mjúkt, hált hold, úfið hár, rifna kjóla. Hann reis
á fætur, hristi sig, skrúfaði upp í lampanum,
skrapp út fyrir og kom að vörmu spori aftur með
vatnsfötu.
Þessi djöfulsins Charley hugs-
aði Anders gramur. Ég skal berja
svolítið vit inn í hausinn á hon-
um næst þegar við sjáumst!
Þetta var verra en þegar Charl-
ey skildi eftir tvo fullorðna apa
í húsinu hans til að koma hon-
um á óvart. Þetta var mun
verra, þetta var það versta, sem
Charley gat hafa fundið upp á.
— Sjáðu nú til, Pat, sagði hann
og reyndi að vera þolinmóður. —
Charley kom þér hingað úteftir
og hann verður einnig að fara
með þig niður að skipinu, og það
undir eins. Ég er ekki í skapi
fyrir svona brandara.
— Brandara? spurði Pat ves-
ældarlega.
— Já, Pat. Sérðu ekki að
þetta er heimsku- og ruddaleg-
ur grikkur? Reyndu nú að hressa
þig svolítið við meðan ég fer
og sendi strákinn til að leita að
Charley.
— Hann er farinn, sagði Pat
fýlulega. — Hann sagðist þurfa
að fara aftur til búða sinna í
flýti, vegna þess að það væri
stormur í aðsigi. Hann sagði að
þú myndir glaður leyfa mér að
vera hér og hugsa um þig. Ég
kom með dótið mitt með mér.
Ég vil ekki fara aftur til Azusa.
Til andskotans með Azusa. Ég
hef skipt um skoðun.
Jeff hafði hlustað' á samræður
þeirra með spenntri athygli. Hún
reyndi að finna sannleikann bak
við orðaskiptin. Það var ef til
vill mögulegt að Anders hefði
ekki logið að henni, þegar allt
kom til alls. Og þjáningar og af-
brýðisemishnúturinn, sem mynd-
ast hafði hið innra með henni,
byrjaði aðeins að rakna. Anders
sneri sér að henni með samskon-
ar augnaráði og kjölturakki lítur
á húsbónda sinn„ þegar hann hef-
ur nagað upp beztu mottuna.
— Jeff, sagði hann. — Þetta
er hræðilegt. En þú hefur góða
kímnigáfu. Geturðu með nokkru
móti fundið hlægilegu hliðina á
þessu?
— Væri þér sama þótt þú fær-
ir inn í hitt herbergið og lokaðir
hurðinni, Anders? Mig langar að
segja nokkur orð við ungfrú
Houston í einrúmi.
Anderson opnaði munninn og
lokaði honum aftur. Hann leit af
henni á Pat og af Pat á Jeff.
Hann dró djúpt andann og hik-
aði, en að lokum fór hann inn
í hitt herbergið, eins og honum
hafði verið sagt og lokaði hurð-
inni. Þá gat Pat ekki lengur stutt
sig upp við dyrakarminn, en hún
bjóst til orrustu með því að setja
hendur á mjaðmir eins og hún
var vön, þegar eithvað var á
seyði í Nirvana.
— Jæja, byrjið þér þá, sagði
hún.
— Það var aðeins eitt sem mig
langar að vita, sagði Jeff. Og ég
bið yður, ég grátbæni yður, ung-
frú Houston að segja mér sann-
leikann. Vissi Anders, að þér
voruð að koma hingað? Ég
meina, bauð hann yður? Vildi
hann, að þér kæmuð og settust
að hjá honum?
Pat horfði á taugaspennt eftir-
væntingarfullt andlit Jeff. Nú
gæti ég sært þig! hugsaði hún.
Nú gæti ég launað þér allt það
sem þá hefur gert mér! Ef Pat
hafði á allri sinni freistingafullu
ævi átt erfitt með að vera heið-
arleg var það núna.
— Og hvað um það? spurði
hún.
Svo ólíklega vildi til að þessi
4 VIKAN 23. tbl.