Vikan - 10.06.1965, Side 15

Málaði á sár
magann
Málarinn heitir Silvano Caselli, er ítalsk-
ur og frægur mannamyndamálari. Einhverju
sinni hafði Caselli klifrað upp í tré af óþekkt-
um ástæðum, og fór síðan styztu leið og
fljótustu til baka, með þeim árangri að hann
braut í sér nokkur rifbein. Þetta skeði í
Sviss, og dvölin hans þar varð þessvegna
töluvert lengri en hann hafði gert ráð fyrir.
En hann lét það ekkert á sig fá, heldur stytti
sér stundir með að mála sitt uppáhaldsand-
lit — fésið á sjálfum sér. Og til að gera þetta
allt saman dálítið sérkennilegra, þá málaði
hann það á gifsumbúðimar á maganum á
sér og gaf síðan starfsfólkinu á spítalanum.
Sagt er til sannindamerkis um frægð Cas-
ellis, að hann hafi unnið sér það til ágætis
að mála andlitsmynd af Jóhannesi 23. páfa,
og Kennedy forseta.
inn hennar hafði snúizt í heilhring
á götunni og hún hafði meiðzt. í kær-
unni segir að Corvair hafi hættulegan
eiginleika til að beygja meira en efni
standa til vegna þess að 60% þyngd-
ar bílsins hvíli á afturhjólunum. Hún
hélt því fram að bíllinn væri tækni-
lega gallaður og krafðist skaðabóta.
Hvað gerði framleiðandinn?
Til að komast hjá málaferum, sem
gætu haft alvarlegar afleiðingar í fram-
tíðinni og kannske orðið fordæmi
hundraða annarra, þá samdi hann við
Nll er bdgt í bílabransanum
Bílaframleiðendur í Detroit reikna
með metsölu í ár. Þeir áætla að selja
átta milljónir bíla á árinu 1965. Allt
leikur í lyndi, línuritin stefna uppávið
og verkföllin liðin. Það einasta, sem
skyggir á birtuna hjá framleiðendum
er langur listi af málaferlum, sem þeir
eiga yfir sér frá bílaeigendum, sem hafa
lent í bílslysum og kenna um göllum
í bílnum.
Það er nefnilega orðin einhverskon-
ar fluga hjá bíleigendum, að jafnskjótt
og eitthvað kemur fyrir þá í bílnum,
þá reyna þeir að skella skuldinni á
framleiðendurna. En Detroitbúar líta
á þetta alvarlegum augum. í sjálfu sér
er nóg að einhver dómari í litlu sveita-
þorpi dæmir sökina, — þá fá þeir á
sig heila skriðu af kærum. Búizt er við
að hundruð eða jafnvel þúsundir slíkra
mála séu í undirbúningi.
Fyrir nokkru stefndi kona nokkur
General Motors eftir að Corvair bíll-
konuna. Gjörðu svo vel, sögðu þeir,
hér eru þrjár og hálf milljón (ísl. kr.),
ef þú lætur málið niður falla.
Maður nokkur, sem átti Chevrolet
kombi, 1962, lenti í bílslysi, stefndi
GM og krafðist 15 millj. kr. í skaða-
bætur. Hann heldur því fram að bygg-
ing bílsins gefi ekki næga vörn gegn
ákeyrslu á hliðar hans. Hann hefur síð-
an fengið fleiri fylgjendur, sem krefj-
ast skaðabóta fyrir hið sama.
Bílaframleiðendur eru nú orðnir
varir um sig í Detroit. Bandaríkin eru
vissulega ævintýraland þeirra, sem
krefjast skaðabóta fyrir alla hluti, og
menn óttast að svo kunni að fara að
slíkar kærur verði til þess að dómarar
fari að dæma skaðabætur til hægri og
vinstri fyrir framleiðslugalla á bílum,
sem lenda í árekstrum. Jafnvel þótt
marga gruni að oftast sé það afglöp-
um bílstjórans einum um að kenna.
Þá verður ekki alveg eins gaman að
vera bílaframleiðandi.
Frægt fjall
r
Svisslendingar ætla að draga til
sín ferðamenn í ór með því að aug-
lýsa „Alpaórið" í férðamannabækl-
ingum. í júlí eru 100 ár liðin síðan
fyrsti maðurinn komst upp á tind-
inn á hinu 4505 m. háa Matter-
horn. Aðal undirbúningurinn undir
fiallgöngurnar nær hámarki sínu
við rætur fjallsins dagana 13. —
17. júlí, en þá verður haldið upp
á afmælið. Fjallstindurinn skagar
upp í loftið eins og hvöss tönn.
Fjallið hefur viðburðarríka sögu og
þar hefur margt skeð.
í dag er sagt að sé hægur vandi
að komast þangað upp á tindinn.
A leiðinni upp hefur verið komið
fyrir allskonar hjálpartækjum,
grindverki, stigum, hvíldarstöðum
sem hafa verið sprengdir í f jallshiíð-
ina o.fl. Upp á tindinn hafa nú
margir farið, allt frá 12 ára til 70.
Meðal leiðsögumannanna við ræt-
ur fjallsins, er það almennt nefnt
„Matkrókurinn". Allir íbúar bæjar-
ins Zermatt lifa beinlínis eða óbein-
línis af þessu tignarlega fjalli.
Það var í fyrsta sinn 14. júlí
1865, að Englendingurinn Edward
Whymper komst upp á tindinn
ásamt þrem löndum sínum og þrem
svissneskum leiðsögumönnum. En
Whymper hafði undanfarin fimm ár
gert árangurslausar tilraunir til að
ná tindinum. Þegar þetta tókst loks,
skeði það slys að fjórir mannanna
hröpuðu til bana á leiðinni niður
aftur. Einn Bretanna missti fótanna
og dró með sér í fallið tvo landa
sína og einn svissnesku leiðsögu-
mannanna. Mennirnir fjórir hröp-
uðu 1200 metra áður en þeir mörð-
ust til dauða.
Síðan hefur varla liðið svo ár
og Matterhorn hafi ekki krafizt
mannfórna — vanir fjallgöngu-
menn, sem hafa reynt að fara aðr-
ar og „ófærar" leiðir upp á tind-
inn. Sæmilega þjálfaður ferðamað-
ur getur í dag labbað [ rólegheit-
um upp á tindinn, ásamt leiðsögu-
mönnum. Fyrsta daginn er farið
upp að Schwarzsee hotel, sem er
900 metrum ofar Zermatt. Annan
daginn er farið til Belvederestof-
unnar, 600 metrum ofar. Síðan er
4 — 6 klst. gangur upp á tindinn.
---------------r
VIKAN 23. tbl. 15