Vikan - 10.06.1965, Side 17
Ryan. Fincham. Costanzo. Klement. Stein.
DSSAGAN
ESTERHEIMER - 5. HLUTI
an fram við eimreiðina.
Ryan klöngraðist upp á næsta
vagn og kallaði með lágri röddu
inn til mannanna, að þeir yrðu
að láta sér lynda að vera innilok-
aðir nokkrar klukkustundir í viðbót.
Hann gekk frá vagni til vagns og
flutti allsstaðar sama boðskap
þangað til hann kom að fyrsta
vagninum, sem ekki var undir eftir-
liti bandamanna.
— Hlustið, þarna inni, sagði
hann. — Þetta er Ryan ofursti.
— Heyrðuð þið þetta? von Ryan
gengur laus!
— Haldið þið kjöftum! hvæsti
Ryan. — Ætlið þið að æpa þetta út
yfir alla Flórens? Hlustið í stað-
inn á mig. Ég hef ekki tíma til að
svara spurningum. Fincham yfir-
lautinant og ég erum að taka lest-
ina i okkar hendur. Þegar við höf-
um drepið alla Þjóðverjana förum
við allir af stað undir eins.
Fangarnir þvöðruðu ákafir hver
upp í annan.
— Ég sagði ykkur að halda
kjöftum, hvíslaði Ryan hörkulega.
— Þegar við leggjum að stað aft-
ur, eigið þið að opna dyrnar um
leið og þið heyrið barið. Ég skal
sjá um, að læsingin hafi verið opn-
uð. Dragið inn Þjóðverjann, sem
við látum síga niður til ykkar og
látið einhvern fara í fötin hans.
Síðan drögum við nýja manninn
upp á þakið og segjum honum,
hvað hann á að gera. Þið eigið í
vændum að vera þarna nokkra
klukkutíma í viðbót, svo það er
bezt að gera sér lífið eins auðvelt
og hægt er.
Þegar hann hafði heimsótt alla
vagnana fór hann aftur til Klem-
ents og Costanzo. Vaktmennirnir
komu tveir og þrír saman til baka.
Ryan reyndi að snúa sem mest und-
an, þangað til hann var kominn
framhjá þeim. Svo dró hann djúpt
andann.
— Jæja, faðir, sagði hann. — Við
getum ekki dregið það lengur. Við
verðum að fara til stöðvarstjórans
og fá áætlunina.
Costanzo gekk á undan Kle-
ment og Ryan fast á hæla honum.
Einkennisklæddir Þjóðverjar og
Italir og óeinkennisklætt fólk var í
einum graut á aðalpallinum. Eng-
inn veitti majórnum og fylgdarliði
hans óvenjulega athygli. Ryan vissi,
að ef Klement tæki á öllu sínu hug-
rekki og væri nógu kvikur í hreyf-
ingum, myndi honum heppnast að
komast undan í þrönginni. Ryan
gaf skipun um að nema staðar.
— Faðir, hvíslaði hann. — Segið
Klement að ég sé óður. Segið hon-
um, að ég skjóti fyrst og spyrji svo
á eftir.
Þegar Costanzo þýddi orð Ryans,
leit Klement á hann með augna-
ráði, sem endurspeglaði ótta og
hatur.
Framhald á bls. 33.
VIKAN 23. tbl.