Vikan - 10.06.1965, Blaðsíða 27

Þeir hittust aftur að tuttugu
árum liðnum, nú orðnir mið-
aldra menn. Það urðu miklir
fagnaðarfundir með þeim fé-
lögum. Þeir voru lengi vel all-
ir taldir dauðir.
Roliand flugstjóri við styrið.
Honum tókst ekki að komast
úr hrapandi vélinni og heið
bana.
Roger Val, sprengjukastari, var
sá eini, sem ekki hafði fall-
hlíf, því hann þurfti að vera
við þröngar aðstæður frammi
f nefi flugvélarinnar. Hann
fórst.
drekarnir renna áfram og vélbyssurnar granda fótgönguliðinu.
En nú, — þarna til hægri, langt, hlykkjótt, grátt strik: Rin....
Rödd Rollands majórs heyrist í hátalaranum:
— Viðbúnir, allt klárt!
Beaulieu og Champromis yfirgefa stóla sina, því að nú er bæði
siglingafræði og loftskeyti óþörf, og þeir eiga að hafa vélbyssurnar
til taks, ef ráðizt er á þá úr lofti.
^ — Champromis, — sólhlifinal
— Já, herra....
Champromis liðþjálfi hatar fallhlífina sina, kallar hana spenni-
jtreyju.
Orð Beaulieu eru skipun frá þeim, sem hefir verið heldur lengur
i herþjónustunni.
Þeir troða sér i gegnum mjóan ganginn og sprengjuklefann, ein-
ustu leiðina milli flugstjórnarklefans og stélsins. Þeir verða að beygja
sig undir fæturna á Bertrand liðþjálfa, sem dingla niður um lúguna
sem liggur upp í turninn á baki vélarinnar. Bertrand er vélamaður
og skytta. Félagi hans, Faudry liðþjálfi er búinn að koma sér fyrir
við tvíhleyptu vélbyssuna aftur í.
Beaulieu og Champromis opna lestarlokurnar, — og á augnabliki
ískólnar i vélinni, svo að áhöfnin verður að einbeita sér við að vera
ekki skjálfhent við stjórn vélarinnar og vélbyssnanna.
Aftur heyrist rödd Rollands majórs:
— Viðbúnir! — Aðflug!
Fyrir framan hann hefir forustuvélin fellt niður lestarlokurnar,
— þúð er merki um að síðasta atriði árásarinnar er hafið.
— Aðeins til vinstri. — Fint. — Skjóttu svoí
Nú er það sprengjukastarinn Val sem stjórnar, með augun á
rafmagnsmiðinu. Hann grípur um handfangið sem leysir sprengj-
urnar, þumalfingurinn hvílir á hvítum hnappnum. Sprengjurn-
ar, fjórar „pillur“, sem hver um sig vegur 500 kíló eru reiðubúnar.
Nokkrar sekúndur ennþá og svo er allt búið.
Svo hækkar Vosne-Romanée flugið, 2000 kilóum léttari, tekur
180 gráðu beygju og snýr heim til bækistöðvanna i Lyon. Þá verð-
ur hægt að fara í hreina skyrtu, fá sér góða máltíð og jafnvel hitta
einhverja laglega stúlku á eftir.
Svart reykský, — skot. Fyrsta loftvarnarsprengjan springur
hægra megin við þá, i tæplega tuttugu metra fjarlægð. Stýrið
snýzt í höndunum á Rolland majór. Hann snýr þvi fljótt aftur.
Þrjár sprengjur í viðbót springa rétt hjá þeim.
Aftur á, við lestarlokurnar, sjá Beaulieu og Champromis hvern-
ig loftið fyllist af svörtum reykskýjum.
— Ruddalegar sprengjur, — hugsar Beaulieu, — minnst 105
Loftvarnareldurinn er djöfullegur. Beaulieu og Champromis eiga
fullt i fangi með að halda jafnvæginu, verða að halda sér dauða-
haldi í vélbyssugripin. Hægra megin við þá hittir sprengja eina af
flugvélum þeirra og Beaulieu sér málmstykkin þeytast úr vélinni.
í stjórnklefanum heldur Rolland majór dauðahaldi um stýrið
og hefur ekki augun af forustuvélinni. Sprengjurnar frá loft-
varnarbyssunum eru svo þéttar, Framhald á bls. 48.
VIKAN 23. tbl. 27