Vikan - 10.06.1965, Síða 31

Víssulega
endist|ja&
Gíllette
ierblaðíð'semj Þa|r jr'j éjí jmiklu lentíur
iraunverule^aig reynditHioi en önnur
I œ!
L jj svo mar^JIMl Jta*
Já-ogmýkt g Og'pQa
fess endíst fc œur larg
^enfct 1
nalcsturím
rakstra

það í hug. Þetta hefir verið
skemmtilegur tími.
— Já, sagði hún og brosti hlý-
lega. — Mjög skemmtilegur . ..
Ralph var stundvís. Hann bauð
henni að borða á sama veitinga-
húsinu, og byrjaði strax að segja
henni frá árangri ferðarinnar.
Hún reyndi að taka vel eftir, en
einhverra hluta vegna gat hún
ekki haft augun af klukkunni á
veggnum.
Allt í einu hætti Ralph að tala.
— Ertu að hlusta? spurði hann.
— Já, já, tautaði hún í afsök-
unartón. — Fyrirgefðu .. .
— Eg var að segja að þú yrð-
ir hrifin af þessari nýju aðferð
til að prófa sjónminni. Ég ætla
að sýna þér hana á mánudaginn.
— Hvað?
— Ég held að þú takir ekki
eftir því sem ég er að segja, sagði
hann í áminningar tón.
Hún horfði á hann, og í gegn-
um kliðinn heyrði hún tikkið í
klukkunni. — Ralph, sagði hún,
við verðum hamingjusöm saman,
heldurðu það ekki?
Hann starði undrandi á hana.
— Hvað ertu að segja? — Auð-
vitað. — Snúum okkur nú að
sjónminni-prófunum ...
— Ralph, sagði hún í örvænt-
ingarróm. — Hedurðu að við
pössum saman í raun og veru?
Hann ljómaði í framan. — Al-
veg örugglega. -— Heyrðu, próf-
in sýndu ...
— Ralph, elskarðu mig?
Hann svaraði ekki strax, og
hún óskaði að hann flýtti sér að
svara. Henni fannst klukkan tifa
ótrúlega hratt.
— Auðvitað, sagði hann og
brosti.
— Hvenær vissirðu fyrst að
þú elskaðir mig? — Nú var
hjarta hennar komið í kapphlaup
við klukkuna.
Hann varð rauður í framan og
leit niður. — Ef ég á að segja
alveg satt, þá man ég nákvæm-
lega stað og stund. Það var
fimmtúnda ágúst. Þegar ég
reiknaði út prófin þín.
— Reiknaðir þú út prófin mín?
— Já, það gerði ég. Prófin þín,
þegar þú varst ráðin Sjáðu nú
til, ég var að leita að konuefni
handa mér, — konu sem væri
alvarlega hugsandi, staðföst og
hljóðlát, og ...
Hún starði á hann, með vax-
andi hryllingi. — Ertu að segja
mér að þú hafir valið mig út úr
spjaldskrá, — að það hafi verið
einkunnirnar mínar, en ekki ég
sjálf sem þú valdir?
— Ja—a, mér fannst það skyn-
samlegt. Það er að segja ...
— Ralph, sagði hún hægt. —
Er það í raun og veru þannig
sem þú sérð mig, —• alvarlega,
örugga og kyrrláta?
— Ja—á, sagði hann vand-
ræðalega — Þú virðist vera
ágæt starfsmanneskja. Dr. Mur-
rock finnst þú vera ...
Hún fór að hlægja, — hún
skellihló þangað til tárin
streymdu úr augum hennar. Svo
fór hún í hanzkana og grep tösk-
una sína. — Jæja, svo þú ætlað-
ir að giftast mér, alvarlegri, stað-
fastri og hljóðlátri?
Hann var alveg þrumu lost-
inn. — Ég skil ekki...
Hún hætti að hlæja og brosti
blíðlega til hans. — Ég verð líka
að vitna í dr. Murdock. Manstu
ekki að hann varaði okkur við
því að umsækjandi gæti svarað
eftir óskhyggju, frekar en raun-
verueikanum.
— Jú tautaði hann. — En hvað
kemur þetta okkur við?
— Mér þykir það leiðinlegt,
Ralph, sagði hún. — Mér þykir
það hræðilega leiðinlegt, — en
mér er ómögulegt að giftast þér.
Ég er ekki sú stúlka sem þú
hélzt að ég væri...
Hún hljóp út á götuna og náði
í leigubíl. — Flýtið yður! hróp-
aði hún. Svo ruddist hún í gegn-
um þvöguna í miðasölunni, tróð
sér áfram og sagði: — Afsakið,
og fyrirgefið. — Að lokum sá
hún hann. Hann stóð við hliðið
á brautarpallinum. Hann horfði
órólega í krng um sig. Hún flýtti
sér til hans. — Michael, sagði
hún, og stóð á öndinni. — Ég
þarf að segja þér svolítið.
— Er það?
— Mig langar til að segja þér,
að mér er alveg sama hvað skeð-
ur. Og mig langar til að segja
þér, að mér er alveg sama hve
lengi það varir, en ég vil bara
að þú vitir að ég elska þig. —-
Og svo fór hún að kjökra.
— Heyrðu mig, sagði hann
innilega. — Þú ert mjög fljót-
fær.
Og þá fór hún að brosa í gegn-
um tárin.
— Mjög viðkvæm, ertu það
ekki? — Hann tók hana í faðm
sinn og hélt henni f ast. — Komdu
heim með mér, sagði hann. —
Komdu fyrir fullt og allt.
— Ég féll á prófinu.
Silver Gillette-þægilegur rakstur
með rakblaði, sem endist og endist
VIKAN 23. tbl. gj