Vikan - 10.06.1965, Page 34

samt með kæruleysislegri hand-
hreyfingu til skrifstofunnar.
Við dyrnar inn í afgreiðsluna
stóð þýzkur hermaður. Hann skellti
smaan hælum og heilsaði, þegar
Klement kom. En majórinn var stíf-
ur og óeðlilegur. Litlar svitaperlur
hrönnuðust saman á efri vör hans.
Yfir borði inni í afgreiðslunni var
stórt kort á veggnum og rafmagns-
perur sýndu ferðir lestanna inn á
ina til að komast að því að stilla
hana. Þegar hann leit upp, sá hann
að lestarstjórinn og þýzki hermað-
urinn störðu á úrið hans. Þetta var
ekki úr eins og þýzku hermenn-
irnir báru venjulega. Costanzo sá
undir eins, hvað um var að vera.
Hann hnippti í lestarstórann og
kinkaði flissandi kolli í áttina að
Ryan.
— Americano, sagði hann.
eitthvað að hermanninum. Hann
sló saman hælunum með skell.
Stóð í réttstöðu og starði beint
fram fyrir sig.
Fincham og Stein biðu órólegit
eftir þeim í vagni Klements.
— Faðir, skipið Klement að fara
í hreinan einkennisbúning. Það lá
við að þessi kæmi upp um okkur.
Síðan verðum við að fara yfir áætl-
unina.
Ryan sendi Costanzo til eimreið-
arinnar til að leysa manninn þar
af. Þegar lestarstjórinn bjóst til
brottfarar og varðmennirnir, bæði
hinir réttu og hinir fölsku, höfðu
klöngrazt upp á vagnana, skildi
Ryan Stein eftir til að halda vörð
um Klement og klöngraðist ásamt
Fincham og manninum, sem hafði
verið á eimreiðinni aftur upp á þak-
ið. Hann setti nýja varðmanninn á
stöðinni. Klement nálgaðist stöðv-
arstjórann, sem stóð í samærðum
við ítala í einkennisbúningi járn-
brautanna. Costanzo horfði á Ryan
og benti svo lítið bar á ítalann.
Hann myndaði orðin með vörun-
um:
— Lestarstjórinn okkar.
Ryan kinkaði kolli til merkis um
að hann hefði skilið.
Lestarstjórinn brosti þegar hann
sá Costanzo og hrópaði kveðju.
Þetta var góðlátlegur maður á
miðjum aldri með stórt, holdmik-
ið nef. Costanzo talaði við hann
meðan stöðvarstjórinn fór yfir
spjald hans og fyllti út eyðublað
sem hann rétti lestarstjóranum.
Costanzo sagði eitthvað við stöðv-
arstjórann og hann skrifaði annað
eintak af áætluninni og rétti
Klement. Klement og lestarstjórinn
stilltu klukkur sínar eftir klukkunni
á veggnum. Ryan leit einnig á
sína. Hún var tveimur mínútum of
sein. Hann varð að draga upp erm-
VIKAN 23. tbl.
— Molto bene! sagði lestarstjór-
inn og brosti aðdáunarbrosi.
Klement og stöðvarstjórinn
kvöddust með Hitlerskveðju. Lest-
arstjórinn kvaddi Costanzo og
stöðvarstjórann með handabandi og
fór leiðar sinnar.
Þegar Klement snéri sér við til
að fara, varpaði hann, eins og
óviljandi, þungt og mæðulega önd-
inni. Þýzki hermaðurinn leit á hann
með auknum áhuga. Eitthvað, sem
hann sá, kom honum til að stirðna
upp. Ryan greip um gikkinn á
hríðskotabyssunni og fylgdi augna-
ráði hermannsins. Klement stóð
grafkyrr, en hermaðurinn horfði á
flekkina eftir spyrnuna á einkenn-
isjakkanum.
Ryan hallaði sér að Costanzo og
hvíslaði án þess að bæra varirnar:
— Segið Klement að spyrja her-
manninn hvað hann sé að glápa á.
Costanzo hvsílaði einhverju að
Klement með uppgerðarhroka.
Klement rétti úr sér og hrópaði
Ryan og Fincham hölluðu sér yf-
ir borðið með kortið og áætlunina
á milli sín. Þeir áttu að fara frá
Florens tuttugu mínútur yfir tólf.
Aður en þeir kæmu til Bologna áttu
þeir að stanza tvisvar, í bæði skipt-
in skammt frá Flórens, en halda
síðan beint áfram. Stundarfjórðungi
fyrir þrjú áttu þeir að koma til
Bologna. Ryan mældi fjarlægðina
á kortinu.
— Það eru um það bil sjötíu og
fimm kílómetrar frá Prato til Bo-
logna, sagði hann. Og ef við eigum
ekki að vera komnir til Bologna
fyrr en kortér fyrir þrjú, þýðir það
að við eigum ekki að fara mjög
hratt. Ef við getum lokið við alla
Þjóðverjana áður en við komum til
Bologna, yfirgefum við lestina
strax eftir að við leggjum af stað
til Verona.
— Og náunginn ( eimreiðinni?
spurði Fincham.
— Ég hef sætaskipti við hann i
Bologna.
vagninn, þar sem Fincham hafði
áður setið, og lét Fincham standa á
tengslunum milli þess vagns og
næsta.
— Eg tek mér stöðu á næstu
tengslum, sagði hann. — Þar bíð
ég eftir yður þangað til við komum
út fyrir borgina.
Þegar Fincham og hann hittust
aftur, sagði hann:
— Við höfum minna en tvo og
hálfan tíma fyrir okkur, mínus all-
ar tafir, til að koma fjórtán Þjóð-
verjum fyrir kattarnef. Við verðum
þegar í stað að hefjast handa.
— Éf ég man rétt er röðin komin
að mér, sagði Fincham.
— Heyrið mig nú, yfirlautinant,
sagði Ryan. — Haldið þér að þetta
sé einhverskonar keppni milli yðar
og mín? Við erum ekki að safna
stigum, þér verðið að minnast þess.
— Það er verst að þér skulið
vera þessi djöfuls þorskur, svona
venjulega, sagði Fincham sléttmáll.
— Þegar til kastanna kemur eruð
Lilju dömubindi fást með og án lykkju. í þeim er
bæði vatt og bómull og silkimjúk voð. Lilju bindí
eru því sérstaklega þægileg. Biðjið um pakka af
Lilju bindum næst, þegar þér þurfið að kaupa
þessa vöru. Lilju bindi eiga að fást í næstu búð.
MÚLALUNDUR
Ármúla 16 — Sími 3S-400.