Vikan - 10.06.1965, Side 45
það þannig, át Ahmet eftir hon-
um. Þeir voru allir vanir því að
halda ráðstefnur og kosningar í
þorpssamfélögunum sínum, en
aldrei hafði Ahmet liðið eins og
honum leið nú: Hann var ekki
hann sjálfur, hann var ekki mað-
ur, frjáls að því ac ákvarða, ekki
mannleg vera, ábyrg eigin gerða,
heldur örsmár hluti fjöldans; sem
rann þangað sem fjöldinn
streymdi, gerði það sem fjöld-
inn gerði. Þegar hann barst á-
fram með fjöldanum í áttina að
óþekktu takmarki, fannst honum
hann vera einn fóturinn á þús-
undfætlu. Hann sagði föður sín-
um þetta og faðir hans hló stutt
og þurrlega í stað þess að svara.
Tuan besar og menn hans,
nokkrir hinna kínversku mand-
oers, fáeinir eldri kúlíar og Fong,
hurfu inn í húsið við enda torgs-
ins og Ahmet settist á hækjur
sínar til að bíða með fjöldanum.
Honum fannst nóttin köld, því
óttinn þynnir blóðið í æðum
manns og kemur manni til að
skjálfa. Hann hafði enn ekki
fundið fyrstu konuna sína, sem
honum þótti mjög vænt um, né
heldur búrið með öndunum, sem
voru meira en heillrar rúpíu
virði.
Kúlíarnir biðu. Tíminn silaði
áfram, nóttin leið. Ennþá biðu
þeir. Ahmet beið með þeim —
hvað annað gat hann gert? Gat
hann risið einn á fætur, gengið
inn í þetta hús og talað, við tuan
besar? Gat hann sagt við hann;
— Leyfið mér að fara heim til
Java og þorpsins míns.tuan. Ég
hata þennan stað. Ég get ekki
orðið samningskúlíi. Ég vil ekki
vera hér í sex mánuði. Ég vil
fara til baka, strax í nótt. Gat
hann gert þetta? Nei. Gat hann
tekið son sinn, föður sinn, seinni
konu sína og farangurinn og
laumazt burt, reynt að komast til
strandarinnar, grátbeðið hvítu
mennina á bátunum að fara með
hann aftur, þangað sem hann
hafði komið frá? Ómögulegt.
Hann hafði undirskrifað með
stimpilfari þumalfingurs síns.
Hafði þegið fé og teppi út í hönd
og selt sjálfan sig inn í þetta
hræðilega líf.
Þegar Ahmet mundi eftir tepp-
inu, litaðist hann um, fann það
og vafði utan um Wajang litla.
Hann leit yfir lágan og smávax-
inn líkama seinni konu sinnar
og fann til einhverskonar vork-
unnar í garð hennar. Hún var
mjög ung og mjög lítil og það
var mjög gott að gæla við hana.
Hún hafði tekið þyngstu byrð-
ina af farangri þeirra á bak sér
eins og góðri konu bar og þarna
sat hún og bak hennar kiknaði
undan byrðinni. Hann ætlaði að
taka hana af herðum hennar og
láta klyfina við hlið hennar, en
hún leit á hann og hristi höfuð-
ið. Kannske var hún hrædd um,
að þá yrði því stolið frá þeim,
og líklega hafði hún rétt fyrir
Innritum
allt árið
SIGLINGAFRÆÐI er ein hinna fjölmörgu kennslugreina BRÉFASKÖLA
SÍS.
NámsefniÖ er miöað viö kröfur til 30 tonna prófs. 3 bréf — kennari:
Jónas Sigurösson, námsgjald kr. 350.00.
Sjómenn — læríð hjá okkur. Fylliö út seðilinn hér að neðan og sendið
hann til BRÉFASKÖLA SfS, Sambandshúsinu, Reykjavík.
Ég undirritaður óska að gerast nemandi í:
Siglingafræði
□ Vinsamlegasf sendið gegn pósfkröfu.
□ Greiðsla hjálögð kr.___________
Heimilisfang
sér. Óttabylgja kom utan úr
myrkrinu aftur og Ahmet hugs-
aði: Þetta er vondur staður, þar
sem menn verða veikir og deyja.
Framhald í næsta blaði.
Snið af bls. 47
VIKAN 23. tbl.