Vikan - 16.06.1965, Blaðsíða 39

ófreskjuna. Kúlíarnir höfðu ver-
ið þjálfaðir til að meðhöndla
þennan hættulega vökva. Þeim
hafði verið kennt að brenna nið-
ur mílu eftir mílu af frumskógar-
gróðri. Þeim hafði verið kennt
að eyða með eldi, án þess að láta
eldinn eyða sér. Það var nokkurs-
konar skipulag í brjálæði þeirra.
Búðir númer þrjú, þar sem öll
vandræðin höfðu byrjað voru
logandi, það var skipulega kveikt
í þeim og þær brunnu eins og til
var ætlazt. Bambusveggir og
stráþök hurfu í snöggum loga,
svo gnæfðu aðeins beinagrindur
húsanna í gegnum reykinn, uns
þær liðuðust sundur og féllu sam-
an. Hundarnir, grísirnir, hænsn-
in og endurnar reyndu að forða
sér og örvæntingaróp þeirra
bættust við hamslaus öskur kúlí-
anna. Nú æddi vindurinn ofan
úr hæðunum og þeytti eldinum
gegnum loftið, blés í glæðurnar,
beygði trén, tætti reykinn í sund-
ur. Það buldi við nýr hvellur,
en þetta var ekki þruma, þetta
var sprenging inni í einu
geymsluhúsinu, þegar olíutunn-
urnar rifnuðu af hitanum og það
kviknaði í olíunni í þeim og þak-
ið lyftist á langri, lágri bygging-
unni. Brjálæðisöskur glumdi við,
kúlíarnir snéru sér undan og
hlupu burt en logamir eltu þá,
teygðu sig eftir þeim, þeyttu
rústum og brennandi dóti á eft-
ir þeim.
Þeir snéru sér við, þeir rönk-
uðu við sér, eins skyndilega og
þeir höfðu orðið brjálaðir. Þeir
hentust niður að vatninu og köst-
uðu sér út í það. Anders og mönn-
um hans átta hafði tekizt að loka
leið eldsins til bensíntankanna
en að öðru leyti stóðu þeir hjálp-
arvana gagnvart þessari ægilegu
eyðileggingu; nú hættu þeir nógu
lengi til þess að draga andann
mjög djúpt. Andlit þeirra voru
útötuð, hendur þeirra voru til-
finningalausar. Það rann úr sár-
um augum þeirra. — Verið hér
kyrrir, ég skal tala við þá, sagði
Anders og gekk burt. Hann stökk
yfir logana, sem læddust eftir
jörðinni, næstum án þess að finna
hitann.
Það virtist vera farið að dúra
úr eldinum aftur; vindurinn var
orðinn að stormi en þessi storm-
ur var rakur og kom með svalan
úða frá fjöllunum. Hann snerti
logana eins og risastór, blaut
hönd, og þeir beygðu sig og
hjöðnuðu undan þessari snert-
ingu. Anders náði niður að
ströndinni; vatnið var eins og
fljótandi eldur; yfirborðið end-
urspeglaði og margfaldaði log-
ana.
— Komið hingað, kallaði And-
ers út yfir vatnið. — Við þurfum
á öllum höndum að halda til að
bjarga ykkur.
Kúlíarnir stóðu upp að öxlum
í vatninu. Þeir hlustuðu, þeir
snéru sér við og smámsaman
skreiddust þeir á land. Æðið var
ÆLLT Á SAMA STAÐ
HILLMAN IMP
VANDAÐUR - FAL.LEGUR - STERKUR - SPARNEYTINN -
ÓDÝR BÍLL
Stórglæsilegt útlit, sterkur f]ölskyldubíll,sérstaklega sparneyt-
inn. Stálfjöðrun á hverju hjóli. Vélin 4 strokka 42 hestafla,
vatnskæld, staðsett að aftan, gólfgírskipting. Vönduð mið-
stöð. Mikið farangursrými, vönduð sæti, einstaklega þægileg-
ur í akstri.
ViS reynsluprófun, sem unnin var af bílstjórum ó vöktum, var HILLMAN IMP ekiS stanzlaust
160.000 km., sem samsvarar því, aS bílnum hefði verið ekiS 4 sinnum umhverfis hnöttinn eða
9—10 ára akstur. Bíllinn reyndist frábær'ega vel. Hann var aðeins smurður reglulega þ.e. á
8000 km fresti og engin bilun kom fram á vél né gangverki. Bíllinn reyndist sérstaklega spar-
neytinn.
Það kom heldur engum á óvart, að HILLMAN IMP varð nr. 2 I flokki smábila í MONTE CARIO-
AKSTURSKEPPNINNI, en af 237 bílum sem hófu aksturskeppnina, lánaðist aðeins 22 að ná
marki í hinni erfiSu keppni, sem háð er í Olpunum og er 610 km vegalengd viS erfiðustu aS-
stæður. Bílstjóri HILLMAN IMP bílsins, sem varð nr. 2 í mark, var Mr. David Pollard. Stúlkan
Rosemary Smith, 26 ára gömul, varð nr. 4 í mark og hlaut 2. verðlaun keppninnar ( kvenna-
flokki. — Hún ók Hillman Imp fólksbil.
Hver vill ekki eignast fólksbíl, sem hefur reynzt jafn frábær-
lega vel og sett hvert metið á fætur öðru í góðakstri?
Hillman Imp er í sérflokki en kostar aðeins frá kr. 152.000,
til kr. 154.800,- Til afgreiðslu strax.
Sýningarbílar á staðnum.
Egíll Vílhiálmsson h.f.
LAUGAVEGI 118. - SÍMI 22240.
Fólksbíll sem slær í gegn allsstaSar
VIKAN 24. tbl. gQ