Vikan - 08.07.1965, Blaðsíða 17

Safnast þegar saman
kemur
Gamlir íslenzkir vörupeningar.
Það er ekki ýkjalangt síðan það fréttist að Ólafur Guðmundsson, lögregluþjónn, hefði
seit myntsafn sitt fyrir þokkalegan pening, en hann hafði um árabil safnað íslenzkum
seðlum og mynt, og var safn hans talið meðal þeirra beztu hérlendis.
Annar maður á mjög fullkomið myntsafn, bæði íslenzkt og erlent, en hann heitir Sig-
mundur Kr. Ágústsson og býr að Grettisgötu 30. Þegar við heimsóttum hann, var hann
að vísu upptekinn við frímerkin sín, því hann bæði safnar, selur og kaupir þau, og
hefur af því atvinnu nú orðið. Áður fyrr var hann flöskukaupmaður, þ.e.a.s. hann keypti
tómar flöskur af öllum stærðum og gerðum og seldi þær aftur til framleiðenda með ein-
hverjum hagnaði, en nú segir hann slíkt ekki svara kostnaði, þegar flöskur og allskonar
aðrar umbúðir eru fluttar inn og lítill hörgull orðinn á slíku.
En frímerkjaverzlunin er semsagt hans aðalatvinna, og sem tómstundaáhugamál hefur
hann myntsöfnunina. Safnið geymir hann í vöduðum skáp, sérstaklega smíðuðum með
grunnum skúffum, fóðruðum klæði, og eru skúffurnar merktar því landi, sem myntin er
frá.
íslenzka safnið er mjög fullkomið, og vantar þar lítið á að þar finnist allir þeir pen-
ingar, sem út hafa verið gefnir hér á landi. Hann hefur kynnt sér sögu margra pening-
anna, ekki sízt þeirra íslenzku, og safnar auðvitað öllum þeim samskonar peningum, sem
slegnir eru á mismunandi tíma.
Sigmundur Kr. Ágústsson með myntsafn sitt.
MYNT
Úr myntsafni Sigmundar.
EGG
Það þarf töluvert staðgóða þekkingu á fuglum,
fuglalífi og staðháttum hér á landi, til að safna
fuglaeggjum — hvort sem þessi kunnátta er
fyrir hendi, eða kemur smátt og smátt vegna
áhugans á söfnuninni. En Bolli Sigurhansson
rafvirkjameistari hefur svo lengi safnað eggj-
um, að hann veit varla hvort á undan kom,
þekkingin eða eggin. Hann byrjaði semsagt sem
unglingur í sveit að safna, enda mun hann nú
eiga öll egg íslenzkra varpfugla, að þrem und-
anteknum sem hann er vonlítill um að ná í öll.
Það er egg arnarins, snæuglunnar og haftyrð-
ilsins, og líklega einasta vonin að fá þau frá
öðrum löndum. Snæuglueggið á hann von með
að fá frá Noregi, haftyrðilinn er helst von að
fá frá Grænlandi.
Það þarf mikla þekkingu á háttum fugla til
að safna eggjum þeirra, og þá auðvitað fyrst
og fremst hvar þeir verpa og hvernig þeir haga
sér, tegundir þeirra og afbrigði o.s.frv. Mesta
ánægju hefur Bolli af skiljanlegum ástæðum af
þeim eggjum, sem hann hefur sjálfur náð, en
þó eru nokkur þeirra, sem hann hefur fengið
hjá kunningjum og í skiptum. Þess utan á hann
nokkuð af erlendum eggjum.
Upphaflega segir Bolli að sér hafi mistekizt
vegna þekkingarleysis, þegar hann gerði örlít-
il göt á báða enda eggjanna og blés úr þeim.
Betra er, segir hann, að gera eitt gat á mitt
eggið, og blása úr þeim með sérstöku áhaldi. Þá
er hægt að láta eggið liggja á gatinu, sem sézt
þá ekki. Það þykir galli meðal eggjasafnara,
að hafa tvö göt á endum eggjanna.
Stærsta egg Bolla er álftaregg, en hið minnsta
músarrindilsegg.
Bolli Sigurhansson mcð dæluna, sem
hann notar til að tæma egg.
Úr egggjasafni Bolla.
VIKAN 27. tbl.