Vikan - 08.07.1965, Blaðsíða 21

Samkvæmt gamalli, danskættaðri hefð, þó tíðkast í betri húsum að
hafa daglega íverustofu og stóssstofu, sem hér ó íslandi þurfti helzt
að vera blómáluð. í þá stofu var boðið einhverskonar betri sort af gestum,
en heimilisfólkið notaði hana helzt ekki, enda var stássstofan oft köld og
óvistleg. í seinni tíð hefur þróunin orðið sú, að jafnan er höfð ein stofa í
hverri íbúð; það er aðal íverustaður fjölskyldunnar og um leið sá staður,
þar sem gestir eru leiddir til sætis. Samt er stássstofan ekki alveg dauð, og
mun vera hægt að finna hana á ýmsum gamalgrónum heimilum efnamanna.
Þar eru glerkýr og krystall og aðrir safngripir, sem ekki þola daglega um-
gengni, allra sízt þar sem börn eru.
Nú verða stofur stærri og stærri og stundum er einhver hluti stofunnar
stúkaður af sem bókaherbergi eða húsbóndaherbergi, en í nýjum húsum
er yfirleitt ekki gert ráð fyrir stássstofum. Það er oft alltof mikið miðað við
gesti; það er eins og sjálf fjölskyldan skipti ekki nærri eins miklu máli og
hugsanlegar gestakomur. Stofan á að vera umgjörð um heimilislífið, vist-
legur staður með munum, sem ekki eru svo viðkvæmir, að þeir þoli ekki
venjulega umgengni, né séu í hættu þó börn gangi um. Þrátt fyrir þetta get-
ur stofan haft fínlegan svip eða grófan. Og hvorttveggja getur farið vel. Sjá
nánar það sem stendur undir myndunum.
VIKAN 27. tbl. 21
<1 Stofa úr frönsku einbýlis-
húsi. Hér er bersýnilega
lögð áherzla á grófa áferð,
svo grófa, að mörgum mun
finnast að líkt eigi bara
við í sumarbústað. En
hversvegna? Ef þeim sem
byggir líður betur í gróf-
unnu húsi af þessu tagi,
því skyldi hann þá ekki
hafa heimili sitt þannig.
Það getur engu síður ver-
ið mjög smekklegt. Sumir
hafa bent á, að húsakynni
úr grófu efni líkt og hér
er sýnt, séu nær uppruna
mannsins, og þessvegna
séu allar líkur til þess, að
honum muni líða betur þar.
Sem sagt, það er nær nátt-
úrunni.
[ loftinu eru bitar úr
grófri og kvistóttri furu, en
yfir þeim báruplast með
Ijósum á bakvið. Það gef-
ur jafna lýsingu um alla
sfotuna, ef óskað er. Vegg-
urinn til vinstri er úr grjóti,
en gróf klæðning á enda-
veggnum. A miðju gólfi er
loðið teppi og til þess að
O
mynda andstæður, eru hús-
gögnin hin vönduðustu,
sem völ er á: hringlaga,
hvítt sófaborð, Eams-hæg-
indastóll úr palisander og
svörtu leðri og stangaður
og mjúkur sóffi einnig úr
svörtu leðri, næst á mynd-
inni. Til vinstri er harðvið-
arskápur fyir plötuspilara
og plötusafn, en á veggn-
um til hægri er stórt, ab-
strakt málverk.
Hér er stofa úr amerisku
húsi, sem er vissulega fín
og frambærileg fyrir hvern
sem er. Samt er hún hugs-
uð fyrst og fremst sem
hentugur íverustaður og á
ekkert skylt við safn. Lit-
irnir eru mest í brúnu og
gulu. í gluggunum, sem ná
niður í gólf, er harðviður,
á gólfinu er gróft, gulbrúnt
teppi, sem fer einkar vel
við furuvegginn lengst til
hægri. Klæðningin er lá-
rétt á honum. Arinninn er
úr smíðajárni og nær ekki
alveg niður á gólfið. Plat-
an á sófaborðinu er úr slit-
sterku mósaik og stóllinn
næst á myndinni með bak
og setur úr ofnu basti. A
sófanum er gróft og sterkt,
gult áklæði. Hér er enginn
hlutur svo viðkvæmur, að
hann þoli ekki vel daglega
notkun, en samt er þetta
einstaklega falleg stofa.
Á heimssýningunni í New
York eru sýnd þrjú einbýl-
ishús, eitt „ultramoderne'',
sem sagt hefur verið frá í
Vikunni og annað í þeim
stíl, sem þeir fyrir vestan
kalla Colonial. Hér er
mynd af stofunni úr því
húsi. Það hafði yfir sér
gamaldags hlýleika, enda
þótt það væri splunkunýtt.
Gólfið þarna í stofunni er
úr misjafnlega breiðum,
þykkum gólffjölum, en ekki
þessum venjulega gólfpan-
el. Á veggjum eru þiijur
úr einhverskonar rauðleitri
harðfuru og óheflaðir bjálk-
ar í loftinu. Húsgögnin eru
að sjálfsögðu amerísk og af
því tagi, að fæstir vildu
líklega eiga þau hér. Þau
voru mjög þung og mjúk,
en beztu hægindi. Sóffa-
borðið, skápurinn og koll-
arnir á gólfinu eru í stíl
við heildina. Aðalljósinu
hefur verið komið fyrir I
gömlu Ijóskeri úr smiða-
járni. Þetta var mjög heim-
ilislegt hús,- maður fann
það á sér, að það væri
gott að búa í því. O