Vikan - 08.07.1965, Blaðsíða 48

UNGFRU YNDISFRIÐ
býður yður hið landsþekkta
konfekt frá N Ó A.
HVAR ER ÖRKIN HANS NOA?
Þa» cr alltat saml Iclkurtan I hennl Ynfl-
Isfrlð okkar. Hi'in hcfur falið örkina hans
Nóa einhvers staðar I blaðinu og hcitlr
giðum verðlaunum'hanða þeim, sem getur
fundlð örklna. Verðlaunin cru stór kon-
fektkassl, fullur af bezta konfekti, og
framleiðandlnn er auðvltað Sælgætlsgcrð-
m Nói.

Nafn
Uelmlli
örkln er fi bls.
9Á
mn
Slðast er dregið var hiaut verðlaunin:
DJÖRG G. GÍSLADÓTTIR
Skúlagötu 74, Reykjavik
Vinninganna má vitja í skrifstofu
Vikunnar. 27. tbl.
Hitabeltisnótt
Framhald af bls. 45.
ey eins hátíðlegur í bragði og
hann gat. — Frú Foster á í smá-
vegis vanda, og þér eruð eina
manneskjan, sem getur hjálpað
okkur að leysa hann. Frú Foster
langar til að fara með Tjaldane
og taka barnið með sér. Eins og
þér vitið, er skipið fullsetið;
Anderson var eini farþeginn sem
fór af hér, og rúm hans var löngu
frátekið handa síömskum prinsi,
sem fer milli eyjanna og rann-
sakar hvort þar sé grundvöllur
til að setja upp kvikmyndahúsa-
keðju. En mér skilst að þér hafið
klefa út af fyrir yður. Að sjálf-
sögðu er það þú nokkur frekja,
að biðja yður að deila klefa, ekki
einasta með annarri konu, heldur
einnig með veiku barni. Samt hef
ég á tilfinningunni, að ég mundi
geta fengið yður til þess. Ann
þarf mjög tilfinnanlega að kom-
ast burt — og þá barnið ekki
síður. Ef til vill yrðu þetta að-
eins nokkra daga óþægindi fyrir
yður, — þangað til hægt er að
gera einhverjar aðrar ráðstafan-
ir, en það er lífsnauðsynlegt fyr-
ir hana að fá svolítinn skammt
af sjólofti. „Það er erfiðast að
færa hinar smáu fórnir, sem
varla sjást, en þær færa einnig
mesta þakklætið", Katharine
Myrtle í sinni dásamlega bók um
góða mannasiði.. Mælska Charl-
eys fjaraði út, og hann lauk hik-
andi við ræðu sína, vegna þess
að Jeff hafði stirðnað lítið eitt
upp meðan hann talaði: •—■ Jafn-
vel þótt faðir yðar eigi í raun
og veru skipið... sagði hann
veiklulega og gafst svo upp. —
Anders, tala þú við hana, sagði
hann og faldi sig bak við reyk-
inn úr sígarettunni sinni.
— f raun og veru, Jeff, sagði
Anders og kom honum til hjálp-
ar, — áttu ekki auðvelt með að
neita þessu, og þér finnst gaman
að börnum, er það ekki? Þú
myndir jafnvel taka Wajang litla
með þér, ef ég myndi leyfa þér
það.
Jeff ýtti mönnunum tveim frá
sér og horfði beint í augu Ann
Foster. — Viljið þér fara burt
frá Sebang? Raunverulega? Og í
dag? spurði hún hvasst. Það sem
hún sagði ekki var: í dag? með-
an eiginmaður yðar er milli
heims og helju? Meðan hann gæti
langað til að hafa yður nærri
sér, hinar síðustu stundir? En
hún sagði það ekki. Hún horfði
aðeins á Ann, með opinskáum
og alvarlegum svip æsku sinn-
ar.
— Ef ég fer ekki í dag, er ekki
um annað skip að ræða næstu
þrjár vikur, svaraði Ann. -— Og
ég verð að komast burt með Jan
ita, áður en hann... áður en
hann...
Ann sagði heldur ekki allt.
Hana langaði ekki að segja þess-
arri ókunnu stúlku um litlu graf-
irnar tvær í kirkjugarðinum, í
hvítramannanýlendunni í Se-
bang. Suma hluti er ekki hægt
að segja með orðum.
— Jeff, vina mín... sagði
Anders róandi.
Pat greip fram í fyrir þeim. —
Hún getur fengið kojuna mína
og það með ánægju. — Mér er
sama, þótt ég sofi í þilfarsstól.
Ég get hreiðrað um mig hvar
sem er. Og hún sagði heldur ekki
allt, sem henni var í huga. Ég
hef verið svo mikið á hrakhól-
um, að þilfarsstóll er miklu betri
sumum þeim stöðum, sem ég hef
orðið að þola, hugsaði hún. Og:
Eftir kvöldið í kvöld verður fátt
mér mikilvægt.
Jeff leit af Ann og á Anders
með framandi daufu brosi. —
Óskapa bjánar eruð þið öll. Auð-
vitað getur frú Foster fengið klef-
ann minn, hún þarf ekki einu
sinni að deila honum rrueð mér.
Hún getur fengið hann allan.
Skilurðu ekki ennþá; að ég ætla
ekki að fara aftur, Anders?
Heimskinginn minn; dettur þér í
hug að ég skilji þig hérna eftir,
aleinan?
Þrjú gripu andann á lofti:
Charley, Ann og Pat. Anders
gerði ekkert. Hann starði á dökk-
ann lokkinn, sem féll niður á
enni Jeff, um leið og hann hugs-
aði: Já, og ég hefði ekki leyft
þér að fara.
— Þú vilt að ég verði hjá þér,
er það ekki? sagði Jeff eftir langa
þögn. Það var hlægilegt, að þau
urðu að taka merkustu, helgustu
og leyndustu ákvörðun ævi sinn-
ar í nærveru þriggja vitna. Það
var eins og að öskra það í hátal-
ara út yfir opna götu. Þau snertu
jafnvel ekki hendur hvors ann-
ars.
— Ég get ekki þegið það, sagði
hann þvermóðskulega, þrátt fyr-
ir allt. — Þú veizt, hvað það þýð-
ir að búa hér. Það er hræðilegt,
það er hættulegt. Það brýtur þig
niður, ef þú ert ekki nógu sterk.
Spurðu frú Foster.
— Ekki spyrja mig, sagði Ann.
— Það braut mig, en þér eruð
öðruvísi. Ég held, að þér séuð
gerð úr betra efni en ég. Hafið
þér tekið eftir þessum sérstaka
tinpappír, sem er vafið um alla
skapaða hluti hér í hitabeltinu?
Kannske að raunveruleg ást
vinni þannig — verji rotnun, en
spyrjið mig ekki. Einu sinni kom
ég hingað eins fersk og áköf og
þér. Og ég óska þess, að þér far-
ið ekki burt frá þessum stað, eins
og ég geri núna — svo þróttlaus,
að þér verðið að taka á öllu yðar
afli til að halda barni yðar lif-
andi.
— Uss, Ann, greip Charley
framm í fyrir henni. — Þú ert
að gera úlfalda úr mýflugu. Eft-
ir þrjá mánuði í Amsterdam
verður þú reiðubúin að berjast
við heiminn einu sinni enn. Hann
horfði á skinhorðaðan líkama
hennar í krumpnum brokade-
kjólnum. Hún var enn einu sinni
KONGSBERG
úrvals verkfæri!
Umbodsmenn á islandi
K.Þorsteinsson & Co.umbods-heildverzlun
VIKAN 27. tbL