Vikan - 22.07.1965, Blaðsíða 33

skrá sinni.
Annars varS ekki komizt aö
sumum þessum flökum. Svo var
um hina svörtu skrokka skip-
anna Erbus og Terror, sem sá-
ust 6. april 1851 út af strönd
Nýfundnalands í borgarísjaka.
Þessi skip voru úr leiðangri Sir
Johns Franklins, og hafði ekkert
frétzt af þeim siSan 1845, er
kanadiskt briggskip sá þau úr
nokkurra mílna fjarlægS. Menn
drógu í efa, aS þetta væru þau,
og jafnvel, aS þau væru til: of-
sjónir, sögSu menn. . . . Samt
sem áSur voru tilkynningarnar
formlegar, og menn urSu aS
beygja sig fyrir þeim. ÞaS var
vafalaust um tvö skipsflök aS
ræSa. Samt sem áSur var aldrei
um örugga vissu aS ræSa fyrir
þvi, aS þetta hefSu veriS flök
Erbus og Terror. Og ekkert er
undarlegra í sjóferöasögunni en
þessi sýn, þessar tvær, svörtu
vofur á ís-fótstalli sínum. Þau
fara sína siöustu för rólega, án
leyndar, og bera loks leyndar-
mál sitt meS sér niÖur á hafs-
botn.
Önnur skipsflök i íshafinu?
ÞaS er t. d. Investigator Maclur-
es skip, sem leitaöi norSvestur-
leiSarinnar. SkipiS var yfirgef-
iS 1854 og fannst næstum ó-
breytt 1910; Resotute hvalveiSi-
skip frá New Bedford, sem frétt-
ir bárust af i ísbafinu fjögur ár
í röS, en losnaSi loks sjálfkrafa
úr ísnum og fannst 1907 út af
Horn-höfSa! Og enn síSar var
Bagchino.
Baychino var skip í eigu
Hudsonflóafélagsins. ÞaS lagSi
af staS frá Vancouver í byrjun
júlí 1931, fór gegnum Berings-
sund og lagSi inn á norövestur-
leiSina um Beaufort-haf. ÞaS
safnaSi skinnum fyrir meira en
eina milljón dollara meS fram
strönd Victoríu og tók siöan i
lok september aftur stefnu á
Vancouver.
ÞaS sigldi ekki lengi. Fyrsta
október umkringdi ísrek skip-
iS. Skipstjórinn, Cornwall aS
nafni, ákvaS þá aS hafa vetur-
setu á öruggum staS, ekki um
borö, heldur i kofum, sem byggS-
ir höfSu veriS á ströndinni um
hálfa mílu frá Baychino.
Um miSjan nóvember skall á
ægileg stórliríS, og varS skips-
höfnin aS vera tvo daga i kof-
unum án þess aS geta fariö út.
Þegar óveSrinu loks slotaSi,
sáu þeir sér til mikillar undrun-
ar, aS Baychino, sterkt 1300
tonna stálskip, var horfiö.
Þeir leituSu þess meS fram
ströndinni og lengra út á ísinn.
Þeir fundu þaö ekki og drógu
þá ályktun, aS þaS hlyti aS hafa
brotnaS í ísnum.
Um voriö fundu þarlendir
menn skipbrotsmennina. Voru
þeir fluttir heim til Vancouver
og var tekiS meS mikilli undr-
un, ekki vegna þess, aS þeir
heföu veriS taldir af, alls ekki,
heldur vegna þess, aS Hudson-
flóafélagiö var nýbúiS aS fá
fréttir af því, aS Baychino heföi
sézt nokkur hundruö mílur frá
Herschell-ey, miklu austar en
gert hafSi veriS ráö fyrir. En þar
eS forstjórar félagsins þekktu
þá duttlunga, sem samfara eru
skipaferöum um íshafiS, höföu
þeir ekki áhyggjur af þessu.
MánuSi siSar, — þ.e.a.s. i apríl-
mánuöi 1932, sá ungur landkönn-
uöur, Leslie Melvin, lika Bay-
chino, sem hafSi ekki farizt,
heldur virtist þvert á móti ó-
skemmt. Honum tókst aS komast
um borS, furSaSi sig á hinu
mikla magni loSskinna, sem
lágu í lestum þess, en þar eS
hann var meira en 300 mílur
Flotinn sem enginn
þekkir
Framhald af bls. 19.
inn um hánótt eða í þoku, og særir
það oft til dauða, svo þér eigið ekki
annars kost en fara í bátana, hundr-
uð míla frá nokkru öðru skipi eða
strönd.
Frá 1891 til 1893 bentu 5000 tilkynn-
ingar til bandarísku sjókortastofnunar-
innar til þess, að flökin væru 1,628.
Árið 1912 var áætlað, að mannlausi
skipaflotinn stækkaði um 200 á ári.
Menn þekktu 230 flök, sem skipum
stafaði hætta af. Árið 1930 eyddi
strandgæslulið Bandaríkjanna 267
flökum á Atlantshafi.
Svona eru tölurnar. Þær segja hins-
vegar ekki frá hinum fjölmörgu harm-
leikum, einkennilegu ævintýrum,
hlægilegum eða sorglegum, sem skips-
flök hafa átt í á víðáttumiklu leik-
sviði sjávarins, skipsflök, sem stund-
um voru mönnuð beinagrindum, —
eins og við munum sjá síðar, — og
eftir að þau hafa verið svið óþekktra
harmleika, hafa sum þeirra valdið öðr-
um skipssköðum, sem aldrei hafa upp-
lýstst.
Þetta er flotinn, sem við sjáum:
heimskautaför, sigruð af þeim leynd-
ardómum, sem þau skyldu skýra, um-
lukin borgarís, fangar þagnar heim-
skautasVæðanna, þrísigldar skonnort-
ur, brotnar af fárviðrum við Horn-
höfða, skipsskrokkar, yfirgefnir á
sjóðheitum sjó suðurhafa, sem skilja
eftir sig blóðugt kjölfar á bláum haf-
fletinum, flutningaskip, sigruð af vetr-
inum, yfirgefin af áhöfnum sínum, er
skefldust einmanaleik hafsins. Öll hafa
þau einkennilegar sagnir að segja.
Nokkrar þessara sagna munu verða
sagðar í Vikunni á næstunni.
OPIÐ
ALLA
DAGA
FRÁ KL.
8-23.30
ATHUGIÐ: Hjá okkur fáið þér benzín og olíur á bílinn og margt
gott í nestið, svo sem:
ÍS - ÖL - TÓBAK - SÆLGÆTI - SMURT BRAUÐ - HEITAR
PYLSUR - BLÖÐ & TÍMARIT - KAFFI Á HITABRÚSA - KAFFI
TIL NEYZLU Á STAÐNUM. - VIKAN FÆST ALLTAF HJÁ OKKUR.
BENZÍNSALAN
OPIN
Á
SÖMU
TÍMUM
BÍLANESTI - KAUPFÉLAGS KJALARNESSÞINGS - BRÚARLANDI
frá stöS sinni í Nome i Alaska
og illa útbúinn meS aSeins tvö
hundaæki, gat hann engu bjarg-
aS af farminum.
Nýtt rekald var fætt. í ágúst-
mánuSi sáu Eskimóar þaS hvaS
eftir annaS, þar sem þaS rak til
norSurs, og næsta ár reyndu
hásetar á skonnortunni Trader
árangurslaust aS nálgast þaS.
Eftir þaS reyndu Eskimóar og
landkönnuSir enn oft aS ná hin-
um verömætu skinnum, sem þaS
hafSi innan borös. Þeim tókst
þaS aldrei. ÞaS var ekki hægt
aS komast aS Baychino. Eftir
aS þaS var komiö í flota rekald-
anna, var þaS utan seilingar
manna. ★
Framhald af bls 13.
Angelique andvarpaði.
Hvar voru hennar eigin hestar og skrautlegu farartæki? Og hún,
sem hafði hlakkað svo mikið til þess að fá nú loksins að vera viðstödd
konunglegan veiðidag I skógunum umhverfis Versali!
Hún hafði ímyndað sér sjálfa sig, þar sem hún kæmi til mótsstaðarins
VIKAN 29. tbl. gg