Vikan - 05.08.1965, Blaðsíða 17

ekki raunverulega frænka mín, sem betur fer. Bara maðurinn hennar
var frændi okkar. Hann var hræðilega afbýðissamur út í hana, hann
var sjötíu og fimm ára og hún var fimmtíu og fimm. Hann lokaði hana
inni í kastalanum sínum, tók allt af henni og bað gekk meira að segja
svo langt að hún varð að spretta upp rekkjuvoðunum til að búa sér
til föt. Svona fer líka fyrir mér.
Angelique verkjaði ennþá í kinnina undan kinnhestinum, sem Phil-
ippe hafði rekið henni, og fannst lítið gaman að þessu hjali vinkon-
unnar. En hún hélt áfram.
— Þú hefur alveg tökin á Philippe. Það er sagt, að þú lofir honum
að ráðskast eins og vill í peningakistunum þínum.
Við hirðina vildi Angelique aðeins vera Marquise du Plessis-Belliére
og ekkert annað. Þegar Madame de Montespan minntist þannig á fjár-
málaviðskipti hennar, kom það við auman blett.
— Hafðu ekki áhyggjur af því, sagði hún snöggt. — Ef þú værir
svolítið sniðug, hjálpaðir þú mér heldur að finna mér einhvern stað
við hirðina. Til dæmis gætirðu sagt mér um einhverjar auðar stöður,
sem ég get sótt um.
Athénais fórnaði höndum: — Vesalings barnið mitt, hvað hugsarðu?
Óskipaða stöðu við hirðina? Þú gætir alveg eins fundið nál í heystakki.
Hér eru margir um boðið og jafnvel þótt peningarnir séu í höndunum
er erfitt að fá stöðu.
— Samt heppnaðist þér að komast í þjónustulið drottningarinnar.
—■ Konungurinn sjálfur skipaði mig. Ég kom honum venjulega til
að hlæja, þegar hann kom að heimsækja Mademoiselle de La Valli-
ére. Hans hátign hélt, að drottningin hefði skemmtun af mér. Hann
hugsar mjög vel um konuna sína. Hann var svo ákafur í, að ég yrði
félagi hennar, að hann borgaði i laumi það sem á vantaði, að ég gæti
borgað hirðmeyjarstöðuna. Maður þarf að eiga einhvern að, og eng-
inn er betri en konungurinn sjálfur. Reyndu bara að finna einhvern,
sem þú getur haft gagn af. Eða þá að þú verður að fara einhverjar
aðrar leiðir.
— Það er víst ekki hlaupið að þessu.
— Ég veit það. Þú verður að nota ímyndunaraflið. Ég get nefnt
þér dæmi. Ég veit að Sieur de Lac, aðalþjónn de la Valliére mark-
Framhald á bls. 28.
Urdráttur úr því, serra
áður hefur gerzt I sögunni:
Angelique er nýkomin til Ver-
sala í fyrsta sinn, ásamt nýbök-
uSum eiginmanni sínum, Phil-
ippe du Plessis-Belliére. Hann er
hinn versti viS hana og telur
hana hafa svikiS sig i hjóna-
bandiS. Hann ætlar aS reyna aS
reita kónginn til reiSi gagnvart
henni, og nóttina áSur en hún
ætlar aS vera viS hina konung-
legu veiSi í skóginum viS Fausse-
Repos lætur Philippe þjón sinn
ræna henni og læsa hana inni
í klaustri. Hún kemst aS því, aS
henni hefur veriS boSiS til veiS-
anna, tekst aS komast út úr
klaustrinu, og mætir í þann
mund, sem veiSinni er aS Ijúka.
Þar hittir hún aS máli konung-
inn, sem býSur henni, ásamt
þeim öSrum, er viSstaddir voru
veiSarnar, til samkvæmis í höll
sinni. í samkvæminu lendir þeim
saman, Philippe og Angel-
ique, og hann ásakar hana
aS viðstöddu margmenni, fyr-
ir aS vera þess valdandi, aS
hann sé aS missa hylli kon-
ungsins. SíSan gefur hann
henni löSrung. Eftir þessa
niSurlægingu leitar hún sér
húsaskjóls yfir nóttina í yfir-
fullri höllinni, og fær loks inni
í herbergi de Lauzun mark-
greifa ásamt Madame de
Montespan og fleira fólki.
Þær búa sig undir nóttina . . .