Vikan - 12.08.1965, Blaðsíða 4
— Við þurfum að spyrja yður um
fóein afriði, svaraði Zitlau stutt-
aralega. — Ég vildi biðja yður að
fara með Bonner á stöðina.
Lissa greip andann á lofti: —
Baker? Hvað þurfið þið að tala við
hann? Er hann grunaður?
— Ekki ennþá. Fyrst verðum við
að fá að ræða lítillega við hann.
Zitlau þagnaði andartak: — Ef hann
fellur undir grun — þá verður það
grunur um morð.
6. kafli
Andy sá, svo ekki varð um villzt,
að enginn í Los Angeles gat verið
í vafa um, að hann væri kominn
heim. Þeir sem ekki höfðu tekið sér
stöðu í flughöfninni, gátu fylgzt
með ferð hans undir vælandi síren-
um lögreglunnar gegnum borgina
og út í Beverly Hills. Þar var hús
Paxtonfjölskyldunnar — sem farar-
stjórarnir í ferðamannabílunum köll-
uðu litla hreiðrið þeirra Andys og
Lissu — í tveggja hektara lóð, sem
hann eitt af kjallaraherbergjunum
að tómstundaverkstæði því hann
hafði mjög gaman af að dútla. Og
aðeins í þessu kjallaraherbergi
fannst honum hann raunverulega
vera heima.
En hann átti þetta allt saman.
Að minnsta kosti var það hans
nafn, sem stóð á spjaldinu við
rimlahliðið, en í raun og veru hafði
eignin verið veðsett kvikmyndafé-
laginu, sem Lissa hafði samning við,
fyrir svimandi fjárupphæð.
Hann var á leiðinni upp, þegar
Shirly Winther stöðvaði hann með
áhyggjusvip. — Herra Paxton, það
eru tveir menn að fara ( gegnum
bréfasafnið okkar. Þeir svína bók-
staflega allt út. Þeir segjast vera frá
FBI og þeir hampa leyfi til hús-
rannsóknar.
Andy hafði alveg gleymt því að
barnsrán er eitt af þvt sem heyrir
undir ríkislögregluna. Honum leið
betur að vita af návist ríkislög-
reglumannanna. Þeir fengu orð fyr-
Stuttu seinna kvaddi hann dyra
hjá Lissu: — Zitlau vill fá að tala
við okkur niðri.
Lissa va rennþá í ferðafötunum.
— Ég þarf að hafa fataskipti fyrst,
sagði hún. — Bíddu á meðan.
Hann settist á rúmið hennar með-
an hún fór úr draktinni og trítlaði
um herbergið á fyrirferðalitlum og
gagnsæjum undirfötum sínum, áð-
ur en hún valdi kjól úr stóra klæða-
skápnum. Slíkt hispursleysi kom
Andy á óvart. Hjónaband þeirra
hafði verið svo laust í reipunum, að
jafnvel dvöl hans í svefnherbergi
hennar hafði á sér einhvern ósiðleg-
an blæ.
Hún tók eftir augnaráði hans og
sagði hálfum hljóðum: — Ég er
alveg að verða tilbúin. Svo tók hún
kjólinn, gekk fram í baðherbergið
og lokaði á eftir sér.
Meðan Andy beið, horfði hann
á innrammaða mynd af Andrew
litla, sem stóð á snyrtiborðinu. Hann
horfði lengi á litla andlitið, sem
og þér munið það, herra Paxton,
byrjaði Zitlau. — Við höfum að
sjálfsögðu lesið skýrslurnar, en það
er alltaf betra að heyra frásögn frá
fyrstu hendi um svona hluti.
Andy kinkaði kolli og tók að
segja frá. Lissa fyllti upp í frásögn
hans með þeim smáatriðum, sem
hún mundi eftir. Þetta var erfitt. Að
rifja atburðina svona nákvæmlega
upp, var næstum eins og að upp-
lifa þá. En þau pældu í gegn um
það. Zitlau sagði ekkert, fyrr en
þau höfðu lokið máli sínu, þá sneri
hann sér að FBI mönnunum: —
Þetta kemur í flestum aðalatriðum
heim við skýrzlu Bonners.
— Já, nema hvað Baker snertir,
svaraði Yard.
— Já, hvað með Baker? spurði
Andy. — Hafið þið hann ennþá í
ykkar höndum?
— Við getum talað um það
seinna, svaraði Zitlau. Fyrst verð
ég að segja yður, að það er Bonn-
ers álit — og einnig mitt — að barns-
var vel skipulögð og hirt, umkringd
háum múr.
Fasteignasalarnir höfðu í auglýs-
ingum lýst húsinu þannig: — Fransk-
ur hallarstíll með skífuþaki, fjögur
stór og tvö minni svefnherbergi
hvert um sig með baðherbergi;
þjónustufólkshíbýli og íbúð fyrir
bílstjóra, parket og marmaragólf,
baðherbergin marmara og mosaik-
lögð, leðurfóðraðir veggir með
handmáluðum skreytingum, innan-
hússími og lyfta. Stór nýrnalöguð
sundlaug með hita og hreinsikerfi.
Gróðurhús og bílskúr fyrir fjóra
b(la.
Þau höfðu keypt það með öllum
húsgögnum — meira að segja pers-
neskum teppum, konsertflygli, forn-
húsgögnum (antik), leirtaui, líni og
silfri. Lissa, sem hafði verið undra-
barn og vön íburðarmiklu lífi, varð
strax eins og heima í þessu and-
rúmslofti. Foreldrar Andys höfðu
hinsvegar haft fremur lítið milli
handanna og hann tiplaði á tán
um í gegnum allt þetta skraut og
leið eins og gesti í höll. Svo gerði
ir að vera duglegir og verða vel
ágengt. — Hjálpið þeim eftir því,
sem þér bezt getið, Shirley, sagði
hann róandi. — Það er altaf hægt
að taka til á eftir. Hann benti á
blað, sem hún hafði í hendinni. Var
þetta eitthvað áríðandi?
— Það er bréf frá föður yðar.
Andy las það meðan hann gekk
upp. Það var eins og flest önnur
bréf frá föður hans, sem nú var
orðinn ekkjumaður, fullt af um-
kvörtunum. Giktin hrjáði hann. Hann
þurfti að skipta um baðvatnshita-
dunkinn. Og hann þurfti að fá
hækkun á mánaðarpeningunum sín-
um. — Þú hlýtur að hafa ráð á
því, eftir því sem maður les um þig
í blöðunum, sagði hann. Það fór í
taugarnar á Andy að finna þessa
bjargföstu trú á, að Andy Paxton
væri aðuvelt herfang fyrir hvern
og einn. Svo tók hann eftir því að
bréfið var skrifað áður en Andrew
var rænt. Það var ekki skrifað af
gagngerðum skorti á hugulsemi,
heldur barst það á óheppilegum
tíma.
minnti svo mikið á hans eigið. Allt
í einu fann hann til ógleði af ótta
við þá hugsun, að ef til vill yrði
Andrew aldrei sá sonur, sem hann
hafði langað að eiga — að hann
yrði aldrei annað en stöðugt óskýr-
ari mynd af smánefjuðu ungbarni.
Lissa tók eftir þessu, þegar hún
kom alklædd út úr baðherberginu.
— Þú er svo fölur Andy. Ertu veik-
ur?
— Nei, nei, mér líður ágætlega,
sagði Andy. — Hann vildi ekki valda
Lissu óróa með ótta sínum.
Zitlau rannsóknarlögreglumaður
beið eftir þeim í forsalnum. — Ég
hef gerzt svo frekur að leggja borð-
stofu ykkar undir mig. — Ég vona
að þið hafið ekkert á móti því.
Tveir FBI menn höfðu þegar
hreiðrað um sig þar. Staplinger, vel-
klæddur ungur maður frá héraðs-
skrifstofunni fyrir syðri hluta Kali-
forníu og Yard, roskinn, með grá-
sprengt hár frá ríkislögreglunni í
Los Angeles.
— Ég held, að við verðum að
biðja yður að segja okkur allt, eins
ránið hafi verið skipulagt af ein-
hverjum, kannske fleiri en einum,
sem þekkir yður mjög vel.
— Bonner hefur einnig aðra hug-
mynd, sagði Andy hörkulega. —
Sem sé þá, að það sé ég sjálfur, sem
hafi sett allt þetta á svið, sem
einhverskonar auglýsinganúmer.
— I borg eins og Los Angeles,
neyðumst við alltaf til að taka
möguleikann á svindli með í reikn-
inginn, viðurkenndi Zitlau. — En
fyrst um sinn vinnum við út frá því,
að hér sé um að ræða barnsrán og
morð í sambandi við það.
— En hversvegna hafið þið ein-
mitt fengið augastað á Baker? Hann
er bezti vinur minn og sá sem ég
hef lengst þekkt. Það að auki hefur
Baker skothelda f jarvistarsönnun.
Hann sat við borð í E1 Dorado,
ásamt Lissu, þegar Andrew var
rænt.
Zitlau leit aftur á FBI mennina.
— Það er nú ekki alveg rétt. Það
var einmitt það, sem Yard átti við
áðan.
— Lissa, þú getur borið því vitni,
£ VIKAN 32. tbl.