Vikan - 12.08.1965, Page 5

að hann sat hjó þér, meðan ég kom
fram.
Kona hans leit af einum á ann-
an. — Nei .... það gerði hann
raunar ekki. Hann útvegaði mér
borð en svo hvarf hann. Ég veit
ekki hvert. Ég hef ekki hugsað út
í það áður, en ....
— Ég er viss um, að hann hef-
ur fullnægjandi skýringu á þessu,
greip Andy fram í.
— Það væri að minnsta kosti
bezt fyrir hann, sagði Zitlau. —
Sjánð nú til, herra Paxton. — Setj-
um nú svo að Baker hafi af ein-
hverri ástæðu borið kala í brjósti
til yðar. Hann ákveður að hefna sín
með því að ræna syni yðar og nota
sama tækifærið til að losa sig við
Doreen .......
— Andartak, sagði Andy. — Bak-
er elskaði Doreen. Hann ætlaði að
giftast henni. Hversvegna ætti hann
þá að drepa hana?
— Slíkt og þvílíkt hefur verið
gert áður, sagði Zitlau alvarlegur
mín. Nú verður allt gott, mamma
er komin til þín. Hún bar vasa-
klút upp að augunum eins og til
að þurrka burtu tár. Andy var þó
í miklum vafa um, að slíkt gæti
staðizt. Hann hafði aldrei séð
tengdamóður sína gráta — hélt
meira að segja að hún vissi ekki,
hvernig farið væri að því.
Lissa reyndi að losa sig úr faðm-
lögum móðurinnar. — Mamma,
þetta er töluvert áríðandi fundur.
Þessir herramenn eru frá lögregl-
unni.
— Ég er viss um að þeir skilja
tilfinningar mínar. Ég varð einfald-
lega að koma heim til að vera
hjá þér, og ég skal bara segja þér,
hvað ég er búin að ferðast langt.
Hún horfði með óskorun á mennina,
augnaráðið nam staðar við Andy
eins og hún hefði ekki tekið eftir
honum áður. — Andy, vinur minn,
hvernig líður þér?
— Sem stendur er ég næstum
ekki óafvitandi föðurveru til að líta
upp til — og hvort hin raunverulega
ástæða til misheppnaðs hjónabands
þeirra væri ekki skorfur hans á
hæfileikum til að koma fram sem
höfuð fjölskyldunnar.
Deane snéri sér frá dótturinni að
lögreglumönnunum. — Það gleður
mig að sjá, að þið hafið þegar
byrjað rannsókn málsins. Þið vilj-
ið kanske vera svo vingjarnlegir að
segja mér, hvað þið hafið gert
fram að þessu, til að finna barna-
barn mitt?
Þetta var fremur skipun en bón
og Zitlaus rannsóknarlögreglumað-
ur var greinilega gramur, þegar
hann svaraði: — Ég get fullvissað
yður um, að rannsóknir okkar eru
ennþá fullnægjandi, frú Deane, en
ég get því miður ekki útskýrt rann-
sóknir málsins.
Tengdamóðirin hnussaði fyrirlit-
lega: — Svona segir lögreglan alltaf
til að breiða yfir það, að hún hef-
ur ekkert gert.
ekki og hefur áreiðanlega gleymt
því fyrir löngu.
— Já, en ég hef ekki gleymt því.
Frú Deane var óhagganleg. Ég var
undir eins viss um, að barnið væri
sálsjúkt. Ég sé alveg fyrir mér,
hvernig hún hefur borið með sér
hefndarhuginn í öll þessi ár, þar
til hún sá sér leik á borði.
Lögreglumennirnir áttu erfitt með
að dylja bros sín. — Ég held að þú
ættir að fara aðeins upp og hvlla
þig tengdamamma, sagði Andy. —
Þú hlýtur að vera uppgefin eftir
þessa löngu ferð.
Alls ekki. Ég svaf mestan hluta
leiðarinnar. Haldið bara áfram með
fundinn, ég skal ekki trufia ykkur.
— Ég var aðeins að reyna að út-
skýra fyrir þér að þetta væri nokk-
uð, sem þér kemur ekki við, sagði
Andy óþolinmóður. — Þar sem þú
getur alls ekki skilið það, verðum
við að biðja þig með berum orðum
að hverfa.
— Nú skal ég segja þér nokkuð
Nýir lesendur geta komizt inn í söguþráðinn hér
Það sem áður er komið: Andy Paxton er vinsæll dsgurlagasöngvari, og er að koma fram í fyrsta sinn á nýjum stað. Lissa, konan hans, sem
er kunn og eftirsótt kvikmyndastjarna, kemur til bergarinnar ásamt ársgömlum syni þeirra, Andrew Paxton jr. og ungri ekkju, fóstru hans.
Þegar þau koma heim á hótelið að leknu atriii Andys, finna þau barnfóstruna myrta og barnið er horfið, en eftir þeim bíður miði, sem á
stendur að barninu verði skilað aftur, ef þau fari at fyrirmælum rseningjanna og haldi lögreglunni utan við málið. Vegna morðsins er lög-
reglan þó kvödd á staðinn, en áður en langt um Itður kemur skeytl frá karnsræningjunum: Þau eiga að greiða tíu þúsund dollara í lausnar-
fé. Ef þau ganga að því og vilja fá Andrew litla aftur, á Andy at kema aftur fram á sama stað næsta kvöld og syngja vögguvísu —
vögguvísu fyrir morðingjann. Hann gerir það, og fser sttan bet um at mæta með peningana á ákveðnum, eyðiiegum stað, aleinn, um há-
nótt. Hann gerir sem honum er sagt, en enginn lætur sjá sig, fyrr en lögreglan gefur sig fram — en hún hafði fylgzt með öllu þvert ofan i
vilja Andys — og segir komin skilaboð: Fara heim til Les Angeles eg bita frekari fyrirmæla.
í bragði. — Við krufningu á Doreen
kom í Ijós að hún var ófrísk á öðr-
um mánuði.
Áður en Andy hafði jafnað sig
á þessum síðustu upplýsingum,
fékk hann annað áfall, sem ekki
var síður óþægilegt. Utan úr for-
salnum heyrðist skerandi kven-
mannsrödd: — Lissa! Lissa! elskan
mín, hvar ertu? Ég er kominn aft-
ur.
Andy horfði í uppgjöf á Lissu:
— Það er mamma þin. Ég hélt að
hún væri í Evrópu.
— Hún var það líka. Lissa reis
á fætur: — Ég er hérna, mamma.
í næstu andrá þaut Ivora Deane
inn úr dyrunum eins og fellibylur
og hentist með opna arma á móti
dóttur sinni. Frú Deane var há og
sterkleg á allan hátt, mikið stærri
og þreknari en Lissa, en lagði greini-
lega mikið á sig til að sýnast ung-
leg og fersk, hið ytra. Föt hennar,
hárgreiðsla og andlitsförðun hæfði
aldri hennar á engan hátt.
Hún þrýsti Lissu að sér: — Ó,
vesalings barnið mitt, litla stúlkan
lamaður, sagði Andy. — Við héldum
að þú værir f París.
— Ég gat ekki fengið mig til að
vera þar einni sekúndu lengur, þeg-
ar ég vissi, að þið hérna heima
þyrftuð á mér að halda. Ég fór
með fyrstu vél. Þeir voru afskaplega
Iftið elskulegir og sýndu einstakt
skilningsleysi hjá flugfélaginu. En
ég gafst ekki upp, fyrr en þeir
höfðu útvegað mér sæti.
Og þar var Ivora Deane, tengda-
móðirin, í hnotskurn hugsaði Andy.
Hún hafð alltaf lag á að fá sfnu
framgengt með góðu eða illu, for-
tölum, hÓtunum, þóknunum eða
peningum. Markvisst og öruggt
hafði hún ruðzt áfram eins og jarð-
ýta og dregið dótturina á eftir sér.
Eftir þvf sem Andy bezt vissi,
hafði hún skilið eftir eiginmann,
einhversstaðar f New Jersey. Hann
hafði af mjög auðskildum ástæðum
sótt um skilnað, meðan Lissa var
ennþá lítil og komið sér upp ann-
arri og sennilega mjög friðsamlegri
fjölskyldu. Andy velti því endrum
og eins fyrir sér, hvort Lissa saknaði
— Mammal
— Já er það knanske ekki rétt?
Þeir hafa ekki fundið Andrew litla
ennþá og þar með er allt sagt. En
nú er ég hér, og ég skal svo sann-
arlega sjá um, að nú komist hreyf-
ing á hlutina. í fyrsta lagi langar
mig að vita ,hversvegna ekki hef-
ur verið leitað aðstoðar FBI. Að
mínu áliti ....
— Herra Staplinger og herra
Yard eru fulltrúar FBI í þessu máli,
sagði Zitlau og benti á mennina
tvo.
Flestir hefðu látið sér segjast við
þetta, en frú Deane hélt áfram án
þess að blikna. — Ljómandi. Ég hef
nokkrar ábendingar, sem þið skul-
ið fara eftir. Það var telpa, sem hét
Tamara Vale ....... Þú hlýtur að
muna eftir henni Lissa, það var
hún sem hélt að hún fengi ekki eitt
hlutverkið í kvikmyndinni, þarna,
þú manst. Hún sór, að hún skyldi
hefna sfn á þér
— Já, en mamma, það eru meira
en tíu ár sfðan, svaraði Lissa f mót-
mælaskyni. Hún meinti þetta alls
drengur minn. — Ég er móðir Lissu.
Svo mér er málið nokkuð skylt líka.
Hér greip Lissa fram í með þvf
að taka utan um móður sfna: —
Það er eitt, sem þú getur gert fyrir
mig mamma — nokkuð sem væri
mér mikil hjálp.
— Hvað er það? spurði frú Deane,
sem enn hafði ekki ráðið við sig,
hvernig hún ætti að bregðast þess-
ari síðustu móðgun.
— Ed Thornburg hefur safnað
hópi blaðamanna saman inn ( lestr-
arstofuna, sagði Lissa. — Ef þú vild-
ir tala við þá fyrir mína hönd ...
Þú veizt alveg, hvernig á að gera
svoleiðis .... Þú hefur svo oft
gert það ....
Nauðug viljug leyfði frú Deane,
að Lissa leiddi hana til dyra.
— Nú, já. . . . Það er kannske
ekki sfður nauðsynlegt. . . . muldr-
aði hún um leið og hún fór út.
Þegar Lissa snéri aftur, sagði
Zitlau: — Við getum víst lokið við
þetta f fljótheitum. Ég þykist skilja,
að hvorki þér, frú Paxton eða maður
Framhald á bls. 41.
VIKAN 32. tbl. Q