Vikan - 12.08.1965, Page 28

ANGELIQUE og kóngurinn
Framhald af bls. 17.
Allsstaðar var allt í óreiðu. Ég ákvað að vera þolinmóður og ráðast fyrst
á garðinn, þar sem hann var hæstur. Árin hafa liðið. Vatnsföllin, sem
áður flæddu, hafa á ný tekið að renna milli bakka sinna. Nú er röðin
komin að flotanum, Colbert.
— Ég skal helga mig málinu, Sire.
Konungurinn hafði risið á fætur. Fjármálamaðurinn reis einnig á
fætur og gekk aftur á bak í áttina frá konunginum en nam staðar
með þriggja skrefa millibili og hneigði sig djúpt.
— Eitt enn, Colbert. Þér megið ekki misskilja það sem ég ætla að
segja við yður, en setjið það á reikning áhugans, sem ég hef fyrir yður,
og vináttunnar ,sem ég ber til yðar. Nú, þegar ég hef veitt yður þetta
mikla starf, þætti mér vænt um að sjá yður leggja meiri rækt við
útlit yðar og framkomu.
Fjármálaráðherrann strauk um kinn sér. — Fyrirgefið mér, yðar
hágöfgi. Gerið svo vel að leiða hugann að því, hve litinn tíma ég hef
frá störfum mínum. Fg eyddi mestum hluta næturinnar í að lesa
skýrslu Montevergue. Þar að auki vissi ég ekki, að yðar hágöfgi myndi
halda kyrru fyrir í Versölum og varð að hverfa að heiman með miklum
asa.
— Ég veit, að iðjusemi yðar og trúmennsku er um að kenna, Mon-
sieur Colbert. Fjarri sé það mér, að neyða yður til að eyða tima I
borða og knipplinga, nema ef Það væri til að auka framleiðslu þeirra.
En hversu hlédrægur, sem þér eruð í eðli yðar, ættuð þér að vera
stoltur yfir þeirri háu stöðu, sem þér skipið. Heiður krúnunnar og
Ijómi hennar i augum heimsins getur orðið fyrir neikvæðum áhrifum,
ef eitthvað skortir á glæsileik þeirra, sem þar standa næstir. Það er
ekki nóg að vera. Maður verður líka að sýnast. Minnist Þess, og....
talið um það við Madame Colbert.
Bros konungsins dró broddinn úr því, sem annars hefði sært. Fjár-
málaráðherrann hneigði sig aftur og hvarf. Angelique, sem allt í einu
fann til mikillar þreytu og hungurs, ætlaði að fylgja honum eftir.
Konungurinn kallaði á hana:
— Gerið svo vel að vera kyrr, Madame.
Hann virti Angelique vandlega fyrir sér: — Verðið þér við veiðarnar
á morgun?
— Sire, það ætla ég mér eindregið.
— Ég skal tala við markgreifann, svo hann geti hjálpað yður að
standa við það góða fyrirheit.
Hún dró andann léttar, og bros breiddist yfir andlit hennar. —
Undir þeim kringumstæðum Sire, er ég viss um að geta verið viðstödd.
1 sama bili kom de Charost hertogi í ljós: — Ætlar hans hágöfgi
að vera við veizluna, eða á að bera honum matinn í einrúmi?
— Úr því það á að vera veizla, er rétt að valda þeim ekki vonbrigðum,
sem hafa komið til Versala til að sjá. Við komum.
Angelique hneigði sig enn einu sinni og lagði svo aftur af stað til
dyranna.
En hans hágöfgi ávarpaði hana á ný. — Mér skilst, að þér eigið
syni. Eru þeir orðnir nógu gamlir til að ganga í þjónustuna?
— Sire, þeir eru ennþá mjög ungir — sex og átta ára.
— Á sama aldri og krónprinsinn. Hann er senn orðinn nógu gamall
til að losna undan umsjá kvennanna og fá sinn kennara. Ég hefði
gaman af því, að hann fengi þá einhverja félaga, sem gætu tekið þátt
í leikjum hans og veitt honum einhverja samkeppni.
Angelique hneigði sig enn einu sinni, undir öfundsjúku augnaráði
hirðmannanna, sem komnir voru inn i herbergið.
5. KAFLI
Þegar konungurinn borðaði í stórveizlu í Versölum, var það litlu
minni athöfn, en þegar hann fór á fætur. Hver hafði sínu hlutverki
að gegna, allt frá því að festa á hann munnþurrkuna. Konungurinn
sagði fátt, meðan á borðhaldinu stóð, en ekkert fór framhjá honum.
Hvað eftir annað sá Angelique hann risa örlítið úr sæti, til að kinka
kolli til einhverrar hirðmeyjarinnar, þegar hún kom inn, og bíða meðan
herbergisþjónninn flýtti sér til hennar með skemil. En hinar voru fleiri
— þær sem ekki máttu fá sér sæti — og Angelique var ein af þeim.
Hún varð stöðugt þreyttari.
Madame de Choisy, sem stóð næst henni, hvíslaði: — Ég heyrði, að
konungurinn var að tala við þig um drengina rétt fyrir andartaki.
Skelfing ertu heppin, kæra vinkona. Hikaðu ekki eitt andartak. Synir
þínir munu komast langt, ef þú venur þá þannig við að umgangast
aðeins fyrirfólk. Littu bara á son minn. Ég hafði alið hann þannig upp
síðan hann var smá ögn. Hann er ekki fullra tuttugu ára, en honum
hefur orðið svo vel ágengt, að hann er í þann veginn að verða biskup.
Þessa stundina hafði Angelique þó miklu minni áhyggjur af fram-
tíð Florimonds og Cantors, en hún hafði af því hvað hún fengi að éta,
og ef mögulegt væri, hvar hún gæti tyllt sér. Hún yfirgaf veizlusalinn
eins hljóðlega og hún gat, og slóst í hóp með nokkrum konum, sem
höfðu safnazt saman umhverfis eitt spilaborðið. Þjónar báru þeim
diska með góðgæti, og þær grufluðu í því með fingrunum, án þess að
lfta af spilunum.
Hávaxin, gild kona reis á fætur og kyssti Angelique á báðar kinnar.
Þetta var Grande Mademoiselle. — Það er alltaf jafn gaman að sjá
þig, kæra vinkona. Mér finnst þú hafa horazt við hirðina upp á síðkastið.
Oft hef ég velt því fyrir mér þessa síðustu mánuði, hvar þú værir, en
ég hef ekki þorað að spyrja kónginn. Satt bezt að segja, byrjar hver
okkar fundur illa og endar ver. Samt er hann frændi minn, og við
skiljum hvort annað. En nú ertu loksins komin. Þú lítur út eins og
þú sért að reyna að finna einhvern.
— Ef yðar hátign vill hafa mig afsakaða, er ég að leita að stað, þar
sem ég get tyllt mér.
Prinsessan leit með skelfingu á hana. — Þú getur ekki setið hér.
2g VIKAN 32. tbl.
Madame er með okkur.
—• Staða mín leyfir mér heldur ekki að sitja í yðar návist, yðar há-
göfgi.
— Þar hefur þú rangt fyrir þér. Þú ert aðalborin kona en ég er
aðeins einskonar barnabarn Frakklands í gegnum Hinrik IV sem var
afi minn. Svo þú hefur rétt til að sitja i minni návist, annað hvort á
mottu eða skemli, og ég myndi með ánægju leyfa þér það. En með
Madame hér, sem er dóttir Frakklands, meö Því að vera eiginkona
Monsieur, er það alveg útilokað.
— Ég skil. Angelique smástundi.
— En, hélt Grande Mademoiselle áfram, — komdu og spilaðu með
okkur. Við vorum einmitt að svipast um eftir einni enn. Madame
Doriné er nýfarin eftir að hafa tapað hverju soit, sem hún hafði.
— Hvernig get ég spilað án þess að setjast ?
— Þú getur setzt, sagði prinsessan. — Svona komdu nú.
Hún leiddi Angelique til að hneigja sig fyrir Madame, sem var með
spilin í annarri hendinni og kjúklingsvæng í hinni. Hún brosti fjarhuga
við Angelique. En Angelique hafði varla tyllt sér, þegar Madame de
Montespan kom þjótandi og greip í handlegginn á henni. — Fljót, nú
er rétti tíminn til að kynna þig fyrir drottningunni.
Angelique stamaði einhverja afsökun og þaut á eftir vinkonu sinni.
— Athénais, sagði hún og reyndi að ná henni. — Þú verður að útskýra
þetta fyrir mér með skammelin. Ég veit ekki, hvað þið eruð að tala um.
Hvenær, hvernig og undir hvaða kringumstæðum og með hvaða stétt
getur kona við hirðina tyllt sér?
— Hér um bil aldrei. Aldrei að viðstöddum konunginum eða drottn-
ingunni né nokkrum af hinni konunglegu fjölskyldu. Samt eru alls-
konar reglur og allskonar undantekningar frá reglunum. En rétturinn
til að sitja á skammeli er draumur allra og hefur verið um aldaraðir.
Upphaflega höfðu karlmennirnir einir rétt til þess, en seinna fengu
konurnar einnig sömu réttindi. Skammelið er tákn hæstu stöðu eða
mestrar hylli. Þú færð ekki skammel nema þú komizt í nánasta fylgdar-
lið annaðhvort konungsins eða drottningarinnar. En svo eru að sjálf-
sögðu allskonar undantekningar.
Ú Danmörk - Svíþjóð - Rúmenía É
1
2.9. - 21.9. 20 daga
mm *
gP*
I
Ferðir, hótel, matur og leiðsögn innifalin í
verði. Aðeins morgunmatur í KaupmannahÖfn.
Ferðir til Istanbul, Odessa, og innan lands gegn
vægu aukagjaldi. Ferðamannagjaldeyrir. 300 sól
ardagar á ári. Þægilegt loftslag. Nýtízku hótel
og gott fæði. Tryggið ykkur far í tíma. Ódýr-
ustu Rúmeníuferðir sem völ er á.
Fararstjóri: Gestur Þorgrímsson.
Ferðaáætlun: 2. septem
ber: Flogið til Kaupmannahafnar og dvalið þar
2 daga. 4. september: Farið með ferju til Malmö
og samdægurs flogið til Constanta og ekið til
Mamaia og dvalist þar á baðströndinni í hálfan
mánuð á hótel Doina. 18. september: Farið frá
Mamaia til Constanta og flogið til Malmö en
þaðan farið til Kaupmannahafnar með ferju og
dvalist þar í 3 daga.
LANDSy N "V
FERDASKRIFSIOFA
Skólavörðustíg 16, II. hæð
ferð 4
í
Y/.