Vikan - 12.08.1965, Blaðsíða 41

nema heldur minni krabbi. Gol-
an hafði færzt í aukana og var
nú orðin að kalda, og það var
dálítið erfitt að taka myndir í
veltingnum. Þegar búið var að
kasta trollinu aftur, fór ég inn í
stýrishús til kallsins, stakk
hausnum út um glugga og reyndi
að bera mig kallalega líka.
Það er annars furðulegt, hvað
menn reykja mikið úti á sjó. Og
alveg sérstaklega ef þeir standa
við stýrið. Þau ár, sem ég var til
sjós, dugðu mér sjaldnast minna
en tveir pakkar á sólarhring, og
einn skipstjóra þekki ég, sem
reykti hátt á þriðja pakka á
hverjum sólarhring á vertíðinni.
Það væri alveg sérstakt rann-
sóknarefni fyrir lungnakrabba-
sérfræðingana okkar að athuga
innýflin í þeim svæsnustu af
reykingamönnum meðal sjó-
manna. Svona var það líka í
þessum túr. Maður vissi ekki af,
fyrr en maður var búinn að
spæna upp pakkann.
Kl. 7 um kvöldið hífðum við
upp enn á ný. En nú var Bleik
brugðið, aðeins slöttungur af
hálfgerðu dóti, nokkrir þorskar
og lítill sem enginn humar. Kall-
inn bölvaði veðrinu hátt og í
hljóði og kenndi því um fiskileys-
ið. Enda var komin bölvuð bræla
og hreint ekkert veiðiveður leng-
ur. „Innfyrir með draslið," hróp-
aði kallinn og byrjaði að skófla
vaengjunum inn. Eftir tæpar 10
mínútur var allt komið innfyr-
ir, og var þá byrjað að „slóa“ í
áttina til lands, meðan strákarn-
ir komu þessum tittum niður og
gerðu sjóklárt. Þegar því var
lokið var sett á fulla ferð og
stefnt til Reykjavíkur. Veðrið
hafði versnað að mun, kominn var
suðvestan þræsingur og kröpp
bára. „Þetta er andskotakornið
enginn túr, sem þú færð út úr
þessu“, sagði kallinn við mig, „þú
getur fjandann ekkert skrifað um
þetta“.
„Við getum þá sagt honum ein-
hverjar drykkjusögur af þér í
staðinn," sagði Geir stýrimaður
og hló við. „O, ætli það séu ekki
til betri sögur af einhverjum öðr-
um en mér hérna um borð,“ svar-
aði kallinn með glotti. Að því
búnu fór hann aftur í bestikk, en
það er klefinn þar sem hann sef-
ur. Það síðasta, sem við heyrð-
um frá honum, var, að hann var
að fara með vísur eftir uppá-
haldsljóðskáld sitt, Egil frá Húsa-
vík, en Steinþór er einmitt fædd-
ur þar og uppalinn.
Inn til Reykjavíkur komum
við góðri stundu eftir miðnættið.
En það er ekki allt búið, þótt
búið sé að veiða krabbann og
keyra með hann í land. Það er
eftir að landa aflanum. Kl. 9
morguninn eftir var byrjað á því
verki. Ekki var dregið af sér við
það frekar en annað og var búið
að ganga frá öllu á tæpum
klukkutíma. Svo kom vigtarnót-
an. Rúm tvö tonn af karfa eitt
og hálft tonn af fiski og 80 kg.
af humar. Alls ekki svo slæmt
eftir jafn stuttan túr og þessi
var. Og þá var lítið annað eftir
en að þakka fyrir sig og kveðja.
„Þú manst mig bara um að
setja mig ekki á forsíðuna," var
það síðasta, sem sagt var við mig,
þegar ég gekk frá borði. ★
Vögguvísa fyrir
morðingjann
Framhald af bls. 5.
yðar, hafi vitað að Doreen var ó-
frísk.
— Okkur grunaði ekkert. Ég held,
að Baker hafi heldur ekkert vitað
um það, sagði Andrew. — Og þótt
hann væri óbyrgur fyrir ósigkomu-
lagi hennar, sem ekki er sannað,
þarf það ekki endilega að þýða,
að hann hafi drepið hana.
— Nei, það er rétt. Ekki heldur sú
staðreynd, að síðastliðna nótt hefði
hann getað laumazt út úr hótelinu
og lagt símskeytið ó afgreiðslu-
borðið. Vitið þér annars, að hann
er töluvert skuldugur?
—Baker hefur alltaf verið skuld-
ugur, svaraði Andy. — Strax, þegar
hann var drengur, skuldaði hann
öllum peninga. Hann hefur oft
gert að gamni sínu þar að lútandi.
Ef hann er spurður, hvað hann
myndi gera, ef hann græddi eina
milljón, svaraði hann að hann
myndi nota hana til að borga
skuldir sínar — svo langt sem hún
nægði.
— Mér er nær að halda, að hundr-
að þúsund dollarar gætu leyst hann
úr þeim vanda, sagði Zitlau með
daufu brosi og snéri sér að Lissu:
Frú Paxton, ég hef ekki heyrt yður
segja yðar álit á Baker.
— Ég veit ekki hvað segja skal,
svaraði Lissa. — Mér líkar prýðilega
við Baker, en ég þekki hann ósköp
lítið. Hann er fyrst og fremst vinur
Andys. . . . Og þótt ég eigi erfitt
með að ímynda mér, að hann geti
gert nokkuð svo skelfilegt. . . . hún
beit fast á vörina og leit undan.
— Það eina sem ég óska, er að fá
barnið mitt aftur.
— Var það nokkuð fleira? spurði
Zitlau FBI mennina tvo. Þeir hristu
höfuðin. Þeir höfðu varla opnað
munnana meðan á samtalinu stóð.
— Þá þakka ég ykkur fyrir, sagði
Zitlau við Andy og Lissu. — En þið
heyrið áreiðanlega frá mér, áður
en langt um líður.
Andy fylgdi lögreglumönnunum
til dyranna, þar sem Zitlau sagði
um leið og hann fór: — Herra Pax-
ton, mér finnst, að ég ætti að segja
yður, að mínar starfsaðferðir eru
ekki eins og Bonners rannsóknar-
lögreglumanns. Þér hafið frjálsar
hendur til þess að gera yðar eigin
ráðstafanir í þessu máli. Ég vil að-
eins ráðleggja yður að hugsa yður
vel um, áður en þér takið nokkrar
ákvarðanir. Hættan á að stíga víxl-
spor er of mikil.
Andy stóð við gluggann og
horfði á þá aka burt. Hann tók
eftir því að annar bíll — sem ekki
bar ytri kennimerki lögreglubíls —
stóð áfram skammt frá rimlahlið-
inu. 1 honum sátu tveir menn.
Zitlau gaf honum að vísu frjáls-
ar hendur, en hann hélt vöku sinni
óskertri fyrir því.
7. kafli.
Um sexleytið þetta kvöld rakst
Andy á nýtt vandamál. Hann hafði
fyrr um daginn hringt til lögfræð-
ings síns til að láta hann sjá um,
að Baker yrði látinn laus. Það
hefði hann átt að gera fyrir löngu.
Hann hafði ekki heyrt neitt ennþá,
hvorki frá Baker eða lögfræðingn-
um. Hann hringdi aftur. Lögfræð-
ingurinn varð mjög undrandi: —
Er hann ekki kominn ennþá? Ég
fór sjálfur á lögreglustöðina um
þrjúleytið og lagði fram trygging-
una. Þeir voru annars ekki mikið
spenntir fyrir að sleppa honum.
Ég var þar sjálfur, þar til hann
var látinn laus, og útvegaði honum
svo leigubíl.
— Minntist hann nokkuð á, að
hann ætlaði að koma hingað?
— Nei, þegar þér minnizt á það,
sagði hann svo sem ekki mikið.
Ekki einu sinni takk fyrir.
Andy lagði á og stóð hugsl við
símann. Meðan hann stóð þar og
hélt ennþá um tólið, kom brytinn
hans inn með silfurbakka en á hon-
um var kokteilhristir og tvö glös.
Andy leit undrandi á hann: Tvö
glös?
— Já, ég reiknaði með að Bak-
er myndi eins og venjulega drekka
kokteilinn sinn fyrir hádegisverð-
inn ásamt yður. Hann kom heim
fyrir klukkutíma. A ég að fara með
glasið fram aftur?
— Nei, þetta er allt í lagi, Bruno.
Andy tók bakkann og gekk yfir
forsalinn í áttina að herbergi Bak-

^uría-smförltki er heilsusamlegt og
bragðgott, og því tilvalið ofan á brauð
og kex.
Þér þurfið að reyna %uria- smiörlíki
til að sannfærast um gæði þess.
AFGREIÐSLA SMJÖRLÍKISGERÐANNA h.f.
VIKAN 32. tbl.