Vikan - 12.08.1965, Qupperneq 43
ers. Hann barði á dyrnar á þann
ákveðna hátt, sem hann og Baker
höfðu komið sér saman um.
— Hver er þar? var spurt fyrir
innan, eins og Baker hefði ekki
þekkt merkið.
— Það er St. Bernharðshundur,
sem er að leita að manni til að
bjarga. Andy tók í handfangið og
fann, að dyrnar voru læstar. —
Svona, opnaðu dyrnar, tukthúslim-
urinn þinn!
Það leið smástund áður en Bak-
er opnaði. Hann horfði á Andy án
þess að brosa. Að lokum sagði
hann: —■ Hvað villtu?
Andy smeygði sér inn með bakk-
ann. — Eg reiknaði með, að þú
þytftir á smá hressingu að halda.
af hverju hafa þeir annars læst
þig inni? Hann stanzaði undrandi
fyrir innan dyrnar. Á rúminu lá
taska full af fötum. Hvað í ósköp-
unum . . ?
— Eg er að láta niður. Eg er
að fara.
— Hættu nú, Baker. Andy setti
bakkann frá sér á kommóðuna. —
Eg get vel skilið, að þú sért ekki
með sjálfum þér í dag. En þessi
yfirheyrsla hjá lögreglunni var að-
eins misskilningur. Það er engin
ástæða til að taka þessu svona
þungt. Þú átt hér heima, og hér
áttu að vera
— Eg hef hugsað margt, meðan
ég sat hér í haldi og eitt er ég að
minnsta kosti viss um: — Hér á
ég ekki heima, og hef aldrei átt.
— Við skulum tala rólega um
þetta Baker. Þú þarft kannske að
fá frí. . . .
— Þú getur átt tilboðin þín sjálf-
ur. Eg er orðinn dauðleiður á ölm-
usu, sagði Baker og var svo æst-
ur að rödd hans titraði.
Andy hafði aldrei séð vin sinn
svona utan við sig. Hann var gram-
ur yfir því, að reiði hans skyldi
beinast að honum, en á sama tíma
vorkenndi hann Baker. Að lokum
sagði hann: — Baker Hvað,
sem komið hefur fyrir, erum við
ennþá vinir.
appelsín
SÍTRÓN
L I M E
Svalandi — ómissandi
á hverju heimili
— Vinir? endurtók Baker með
fyrirlitningu. — Ég er alls ekki vinur
þinn. Ég er hirðfíflið þitt, þjónninn
þinn, ég hef aldrei verið annað
síðan ég var fyrst að láta þig hlægja
í skólanum. Ég vona bara, að þú
skemmtir þér vel yfir að hafa eyði-
lagt líf mitt. Ég er ekki sjálfstæð
persóna lengur. Ég er aðeins Baker.
Hirðfíflið hans Andy Paxtons. Nei,
það er annars ekki rétt. Ég var
rétt í þessu að eignast spánýjan
persónuleika. Nú er ég orðinn
morðingi og barnaræningi. Spurðu
bara Bonner.
Andy var djúpt snortinn yfir
örvæntingu vinarins. Hann greip I
handlegginn á Baker. — Vertu ekki
að hrella sjálfan þig þetta, sagði
hann róandi.
Baker sló hönd hans reiðilega
til hliðar. — Haltu kjafti, eða ég
lem sundur á þér trýnið.
Hann kreppti hnefana og lyfti
þeim ógnandi. Andy rétti fram
hendurnar með lófana upp. — Bak-
er reyndu að stilla þig maður og
hugsa skynsamlega. Ég ætla aðeins
að hjálpa þér.
— Ég hef varað þig við, sagði
Baker og steig fram.
— Get ég hjálpað yður nokkuð,
herra Paxton? spurði Hub utan frá
opnum dyrunum. Hann tyllti sér á
tá á þröskuldinn eins og hann væri
tilbúinn að þjóta af stað. — Ég
átti leið framhjá, og mér heyrðisl
að þér þyrftuð á mér að halda
— Það þarf hann líka, urraði
Baker. — Hann kemst ekki af án
hjálpar. Hann hefur aldrei getað
það. Hann skellti töskunni aftur og
næstum hljóp út.
Hub horfði á eftir honum. Svo
spurði hann: — Hvað er að honum?
. . ef mér kemur það annars
nokkuð við.
— Baker var að fara. Hann var
reiður út í allan heiminn, og þá
þarf það að ganga út yfir mig.
Andy settist á rúmið. — En ég get
vel skilið tilfinningar hans. Það rek-
ur að því, að maður þarf að skeyta
skapi sínu á einhverjum, og þá
skiptir ekki máli hver það er. Mér
líður sjálfum á sama hátt.
— Eruð þér orðin þreyttur á að
láta aðra ráða fyrir yður? spurði
VEGGDÓSIR
ROFADÓSIR
Johan Rönning hf.
Umboðs- og heildverzlun - Skipholti 15, Símar 10632 - 13530
hjá
ísafjörður:
Akureyri:
Seyðisfjörður:
Vestmannaeyjar:
Reykjavík:
Neisti hf.
Véla- og raftœkjasalan hf.
Leifur Haraldsson
Haraldur Eiríksson hf.
Johan Rönning hf.
Hinar vinsœlu raflagnadósir ávallt fyrirliggjandi
eftirtöldum umboðsmönnum:
yiKAN 32. tbl.